Rock Olmen 2024 (Festivaldag 2): Stilte voor de storm

Ook op de tweede en laatste dag van Rock Olmen bleef het festival gespaard van het voorspelde wisselvallige weer. De line-up zag er gevarieerd uit met onder meer de singer-songwriting van ISE, de indie van BLUAI en de heavy metal van Channel Zero. Een redelijk breed assortiment dus. Uiteraard staat de ‘rock’ in Rock Olmen daar niet voor niets, want naast regelmatig aan de Main Stage konden we de hele dag aan de Stoot Stage terecht om zonder gêne die devil’s ears boven te halen. Op het einde van de avond kregen de doedelzakrockers van Levellers de eer om het festival te bezegelen tot editie 2025.

ISE @ Main Stage

De dag voordien stond ISE nog op PKP DWNTWN, enkele weken daarvoor klom ze nog als jongste vrouwelijke artiest ooit op een podium op Rock Werchter en na gisterenavond kan de Limburgse ook Rock Olmen van haar to-dolijstje schrappen. Meer dan haar gitaar en piano nam ze daarvoor niet mee, en dat bleek ook meer dan voldoende. Met haar innemende persoonlijkheid en breekbare stem is ISE deel van een select groepje artiesten dat kan boeien zonder dat er teveel poespas bij moet komen kijken. Naast radiohitje “Goodbye Letter” en Gorki-cover “Ik reis door de nacht” maakte ze indruk doordat ze een onafgewerkt nummer speelde, dat ze de dagen voordien op vakantie schreef. Dat getuigt van durf. ISE kreeg Olmen al vroeg op de dag volledig stil; iets dat weinigen haar voor deden.

BLUAI @ Main Stage

De programmatoren deden met de line-up van zaterdag een verwoede poging om de overvloed aan testosteron van de dag voordien te compenseren. Met full-girlband BLUAI kreeg het publiek na ISE nog een extra shot oestrogeen ingespoten. De gemiddelde Olmenaar zat misschien niet per se te wachten op de indie van de band, al won BLUAI ongetwijfeld enkele zieltjes voor zich zaterdagavond. De dames hebben de voorbije maanden duidelijk nagedacht over de livevertaling van debuutplaat Save It For Later. Daarbij vonden ze de perfecte balans tussen enerzijds de liedjes zo letterlijk mogelijk te vertalen en anderzijds hier en daar wat twists toe te voegen. Gitariste Isy Baeyens speelde geregeld op de lap steel, waardoor de nummers live ook de volle en sfeervolle sound kregen van op de plaat. “Sad Boy, Angry Boy” was zo een voorbeeld van een haast vlekkeloze reproductie. “My Kinda Woman” gaven ze dan weer heel wat extra cachet op het podium, gitaarsolo incluis. Naarmate de set vorderde, zagen we zichtbaar de stress wat wegebben en plaatsmaken voor een vloed aan spelplezier. Een uiterst fijne show!

RHEA @ Main Stage

De bands waarvan de bandnaam in all-caps wordt geschreven; ze zijn in de uitverkoop blijkbaar. Na ISE en BLUAI was het de beurt aan RHEA om de honneurs waar te nemen op de Main Stage. Terug beuken dus. Stijlvol in het zwart betraden de leden het podium. Er waren duidelijk trouwe fans aanwezig, want al van bij het startschot zongen hier en daar mensen mee. Bepaald vernieuwend was wat de band op de menigte losliet niet, al was er speltechnisch weinig op aan te merken. Publiekslievelingen “Rather Be Nothing” en “Stuck In The Middle” werden goed onthaald, maar ook het minder bekende “Shut Up & Take My Money” kon op heel wat bijval rekenen. Moshpits ontstonden er niet, hekken gesleurd werd er evenmin, maar we konden wel afleiden dat het publiek zichtbaar genoot van de passage van RHEA.

Channel Zero @ Main Stage

De naam Channel Zero klinkt anno 2024 al lang niet meer zo relevant als pakweg vijftien jaar geleden. De heavy metalband rond Franky De Smet Van Damme verdween naar de achtergrond, maar in Olmen kreeg de subheadliner wel heel wat volk op de been. “Suck My Energy” kon meteen op heel veel bijval rekenen en wat het komende uur volgde, was perfect samengevat in die titel: de energie van het publiek helemaal leegzuigen. Headbangers waren alom vertegenwoordigd en wat later voltrok er zich ook een circlepit. De spanningsboog tussen Channel Zero en de fans bleef het hele concert lang strak gespannen en de ene krijsende gitaarriff volgde de andere op. Wie dacht dat het op Rock Olmen enkel mogelijk was om het publiek te laten moshen aan de befaamde Stoot Stage, die had duidelijk nog nooit van orkestmeister De Smet Van Damme gehoord.

John Coffey @ De Stoot

De Nederlanders van posthardcoreband John Coffey kregen nog een poging om ook de Stoot Stage te slopen. Als een roedel hongerige wolven schoten ze uit de startblokken. Frontman David Achter de Molen screamde erop los, vocaal regelmatig gesteund door de rest van zijn bandleden. Hij maande aan om te moshen, te stagediven en een circlepit te maken. Daar werd dan ook braaf gehoor aan gegeven onder goedkeurend oog van John Coffey. Productiegewijs stond niet altijd alles even scherp afgesteld, maar hoe dan ook raasde Storm John door de Kempen. De ravage achteraf? Die viel al bij al nog mee.

Levellers @ Main Stage

Doedelzakken weerklonken door Kempense velden; het teken voor Levellers om aan te treden. Er hadden duidelijk heel wat fans een ticket gekocht voor de band, want vrijwel meteen werd er vanuit alle uithoeken mee gescandeerd met de folkrockers. Dat bleek nodig, want bij het begin van de show klonk zanger Mark Chadwicks stem niet helemaal lekker door de mix. Wat later werd die kleinigheid rechtgezet en kon de band koerszetten richting grootste hit. Op de groep zelf viel niets aan te merken, behalve dan misschien dat ze net dat beetje meer buiten de lijntjes mocht kleuren en wat minder op automatische piloot mocht vliegen. “What a Beautiful Day” spaarden de Britten uiteindelijk op tot net voor de bisronde en dat werd een uiterst aangenaam momentje van samenhorigheid. Opvallend was dat het wat jongere publiek op dat moment nog moeilijk te vinden was. Levellers de gedroomde afsluiter van editie 2024? Voor sommigen misschien wel, maar jong en oud verenigen aan de Main Stage, daar slaagde Arsenal de dag ervoor wat ons betreft beter in.

Ons verslag van dag 1 lees je hier.