Lokerse Feesten 2024 (Festivaldag 9): Confronterende, donkere boodschappen

De laatste paardenworsten zijn bijna verkocht deze Lokerse Feesten. Nog een weekend lang gooit de stad haar deuren open voor het meest diverse wat binnen- en buitenland te bieden heeft, maar haar grootste headliner had de organisatie misschien wel voor gisterenavond gespaard. Massive Attack zou er een dag die eigenlijk volledig in haar teken stond komen afsluiten. Ter associatie bestond de line-up volledig uit artiesten die liever spelen wanneer de zon al onder is. Meteorologisch gezien is dat onmogelijk, dus dienden zich uitdagende concerten aan voor Whispering Sons en Trentemøller.

Whispering Sons @ Main Stage

Wie Whispering Sons al eens aan het werk zag, wist waaraan hij zich visueel kon verwachten. Een enorm, knalrood vierkant contrasteerde op de Main Stage met de zwart-wittinten waarin de groep zich traditioneel uitdost. Licht en donker krijgen er met de razernij van de band een derde dimensie. Een haperende start hield Fenne Kuppens niet tegen om haar teksten naar de voorste rijen te spuwen. Het was pijnlijk om zien hoe weinig respons daarop kwam. De groep speelde dan wel met contrasten, maar een brandende zon was bezwaarlijk het ideale decor voor een optreden van de Limburgers. Net nadat “Poor Girl” vakkundig tot ontploffing gebracht was, hoorden we onze buurman een tirade over zijn baas afsteken. Weinig bevorderlijk voor de sfeer.

De jonge Belgen hadden nochtans uitstekend materiaal mee. “Satantango” klonk bezeten en ook het daaropvolgende, recente “The Talker” klonk zo strak als een gloednieuwe Speedo. “Alone” werd uiteindelijk nog op voorzichtig enthousiasme onthaald, maar verhulde niet dat de groep een uur tegen de bierkaai had moeten vechten. Whispering Sons kreeg, met ook een geluidsmix die soms de vensters uit de aanpalende appartementen geknald moet hebben, niets cadeau op de Lokerse Feesten. Het hele optreden voelde als een mismatch tussen groep, zomerweer en publiek. De band zelf draagt de lichtste fout.

Trentemøller @ Main Stage

Waar Anders Trentemøller in de studio geen inmenging duldt van dissonante stemmen, was hij gisteren met een liveband naar Lokeren afgezakt. De groep was een uurtje voor de set nog op de eerste rijen terug te vinden bij het optreden van Whispering Sons, maar eenmaal ze er zelf aan begon was het bittere ernst. De Deense producer lost op 13 september zijn nieuwe plaat Dreamweaver en doet in augustus een select aantal Europese festivals aan om de nieuwe nummers al in de vingers te krijgen. Goed nieuws: het titelnummer was van het beste dat we in het eerste deel van de set hoorden. Tijdens dat eerste deel van de show had je nog kunnen denken dat de soundscapes van Trentemøller hintten naar shoegaze, maar geleidelijk aan gooide de producer er meer en meer beats tegenaan. “Moan” zorgde voor de eerste golf aan collectief enthousiasme van de avond en daar baatte ook “Cops On Our Tail” nog van. Geen slecht woord dus over het energieke optreden van Trentemøller, maar de kans is ook niet irreëel dat we binnen drie jaar vergeten zijn dat we hem hier zagen.

Massive Attack @ Main Stage

Aan het aantal bandshirts te zien, waren alle mensen maar voor één groep naar Lokeren gekomen: Massive Attack. De band uit Bristol heeft alles om haar tijdloze status te legitimeren: nummers die de eeuwigheid zullen doorstaan (“Unfinished Sympathy”, “Teardrop”…), een ongrijpbaar aura en een genre-overstijgende sound. Met Mezzanine bouwde de groep rond Robert ‘3D’ Del Naja, Adrian ‘Tricky’ Thaws en Grant ‘Daddy G’ Marshall aan een universum dat zoveel meer was dan loungy triphop. Het zijn echter niet enkel die nummers en albums die het collectieve geheugen rond de band zullen domineren. De groep staat bovenal op de barricades en gebruikt haar microfoon om de gruwel van deze tijd tegen het licht te houden.

Massive Attack kon doorheen de decennia rekenen op een batterij aan gastzangers en -zangeressen. Die pasten blijkbaar allemaal op de overzetboot uit Engeland en waren om ter indrukwekkendst. Elizabeth Frazer, in een vorig leven een Cocteau Twin, klonk engelachtig op de Tim Buckley-cover van “Song to the Siren”, terwijl de uithalen van Deborah Miller op “Unfinished Sympathy” maar bleven nagalmen. Tussendoor hadden we ook nog Young Fathers, op zichzelf toch ook geen misse act, en Horace Andy zien passeren. Een lijstje dat doet duizelen, maar bovenal ook een manier voor de stichtende leden om zelf in de schaduw te blijven staan. Wanneer er geen gasten op het podium stonden, bleven de schermen aan weerszijden van het podium onverbiddelijk donker.

Het optreden van Massive Attack was slechts in derde instantie een goed muzikaal optreden. De focus lag gisteren nog meer dan ooit op politiek-maatschappelijke bewustmaking gecombineerd met snelle, vaak Nederlandstalige visuals. Desolate beelden uit de hellen van Oekraïne en Gaza passeerden veelvuldig op het scherm. “Safe From Harm” werd zo passend opgedragen aan de Palestijnse bevolking. ‘Nooit meer oorlog!’ is dan wel een holle, Westerse leuze, maar je zou al een volslagen klier moeten zijn om die niet te onderschrijven. Het voelt dan ook wat gevoelloos om te opperen, maar na anderhalf uur gruwel in het gezicht te krijgen (vaak in de vorm van leeswerk op de grote schermen) leken grote delen van het publiek murw geslagen. Massive Attack biedt geen escapisme, dat herhaalden de fans nadien waarschijnlijk nog lang wanneer ze klaarwakker in hun bed lagen en de wereld vervloekten.

Opvallend genoeg waren het de nummers waar geen muzikale kameraden voor uitgenodigd werden die muzikaal het hardst binnenkwamen. “Take It There” was bewijs voor de ijzersterke wisselwerking tussen de kernleden, terwijl “Inertia Creeps” misschien wel het krachtigste nummer van de avond was. Minder krachtig, maar des te verwarrend was dat de band er na een plotse feestsample van “Levels” van Avicii abrupt een einde aan maakte toen “Group Four” op een laatste explosie leek af te stevenen. Wat er ook van zij: Massive Attack was gekomen om ogen te openen. De muziek was slechts een van de middelen daartoe.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!