© CPU – Senne Houben
Nadat ze een hele tijd niet van het podium was weg te slaan, doet Merel Baldé het de komende maanden wat rustiger aan. In België staat ze zo bijvoorbeeld enkel op Pukkelpop en in de Lotto Arena, maar dat betekent daarom niet dat de zangeres minder spannende tijden beleeft. Eerder genoemde shows zijn namelijk de grootste in haar carrière tot nog toe, en alsof dat nog niet genoeg is, komt er met Naar De Haaien & Weer Terug later dit jaar ook nog eens een langverwachte tweede plaat uit. Wat we de komende tijd dus allemaal van MEROL mogen verwachten, ontdekten we afgelopen week in een leuk gesprek met de Nederlandse.
Ik kan me inbeelden dat dit wel een stressvolle week is, dus vandaar de vraag: hoe gaat het met je?
Vanochtend werd ik om eerlijk te zijn wel met zenuwen wakker. Niet voor dit interview… (lacht), maar dat had wel met Pukkelpop te maken. Plots kwam het besef van: ‘Oh, deze week gaat het gebeuren.’
Je grootste show in België tot nu toe.
En ik weet niet eens hoeveel mensen er op die weide kunnen. (lacht)
Om en bij de 65.000 in totaal normaal gezien.
Oh… Nee… Dat is wel echt… Ja, nu heb ik ook het aantal gehoord. (lacht) Ik zat met 30.000 in mijn hoofd. Ik heb wel eens op de weide bij de Main Stage gestaan en optredens van andere artiesten daar gezien, dus het gaat denk ik wel overweldigend zijn om voor zo’n zee van mensen te staan. Dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Het voelt nu al alsof alles heel groots gaat zijn. En dat is wel spannend.
Dan kan je misschien ook wel een grotere show neerzetten.
Op zich kan dat in de Marquee ook wel, maar nu zit ik een beetje met het gegeven ‘daglicht’. Ik heb namelijk ook op Best Kept Secret gespeeld dit jaar, en ik was van plan om ongeveer dezelfde show op Pukkelpop te doen, maar nu ik die show een aantal keer heb teruggekeken, zie ik allemaal dingen die ik niet goed vond, dus die heb ik geprobeerd aan te pakken. Zo merkte ik onder andere dat het licht bijvoorbeeld niet zoveel effect had overdag. Dus nu gaan we bijvoorbeeld fellere lampen meenemen.
Een backdrop werkt bijvoorbeeld ook mooi in een donkere ruimte, dan kan die alle kleuren aannemen, maar door de zon viel die nu te flets uit. Daar hebben we nu ook een alternatief voor bedacht. Iets dat meer gaat knallen. Het is uiteindelijk wel een andere mindset, zo’n Main Stage overdag. Er is niet vanzelf een soort theatermagie als in een tent. Je moet even iets creatiever omgaan met de middelen die je hebt. Maar het gaat uiteindelijk om de overgave en de overtuiging van de performance. De rest is bijzaak.
Met onder meer Electric Callboy, The Offspring en Royal Blood staan er wel wat bands na je geprogrammeerd die niet meteen binnen jouw genre liggen; geeft dat stress?
Op een festival, dat vind ik zelf ook altijd leuk, probeer je naar zoveel mogelijk verschillende dingen te gaan kijken en is het net leuk om je laten te verrassen door andere genres of bands die je niet kent. Wat mijn ervaring op festivals is, is dat dingen die je misschien minder goed kent of waarvan je niet naar een plaat zou luisteren, je net meer kunnen grijpen.
Ik ben er dus niet zo mee bezig, want ik denk dat als je gewoon een goeie show neerzet, muziekliefhebbers daar wel voor openstaan. Dat is net zoals ik ook kan genieten van een goeie metalshow, terwijl ik daar thuis bijvoorbeeld niet naar zou luisteren. En ik denk dat Pukkelpop daar wel goed in is, in heel divers programmeren.
In 2022 stond je er ook, toen in de Marquee, hoe herinner je je dat?
Dat was een hele leuke show, het publiek was geweldig! Dus ja, daardoor heb ik er ook wel extra veel zin in.
En misschien een belangrijkere vraag: hoe ga je de outfit van toen toppen?
Die is wel moeilijk te toppen, moet ik zeggen. Maar ik heb er wel al over nagedacht: er zijn twee outfits nu, dus er komt een kledingwissel. Ik heb wel geprobeerd om met beide outfits de uitersten op te zoeken, dus ik heb wel erg veel zin om ze aan te trekken. En ook: de mouwen van 2022 waren ontworpen door Jordy Arthur, en één kledingstuk wat ik nu ga dragen is ook door hem ontworpen. Dus dat is wel de rode draad. (lacht)
Kleding is superbelangrijk, maar ik merk ook dat het gewoon belangrijk is dat ik me comfortabel voel op het podium – nu ja, de eerste outfit zal niet per se comfortabel zijn. Maar ik draag bijvoorbeeld geen hakken meer, want ik merk dat ik me daarin helemaal niet vrij kan bewegen. Ik draag niets dat me tegenhoudt.
Is er een set waar je zelf naar uitkijkt zondag?
Ik moet zeggen dat ik nog niet op de timetable heb gekeken, omdat ik daar eerlijk gezegd een beetje bang van word. (lacht) Tot nu toe staat er gewoon ‘Pukkelpop’ in mijn agenda, maar ik denk wel dat ik een stukje van Pommelien Thijs wil meepikken en erna zeker nog even wil blijven hangen. Overmono had ik stiekem ook al wel opgeschreven, maar voor de rest laat ik het een beetje op me afkomen.
Pukkelpop an sich is niet de enige reden dat het spannende tijden zijn, want er komt later dit jaar ook een nieuwe plaat aan die je zondag deels gaat voorstellen.
Ik ga wel wat previewen inderdaad, ook van de clubtour die later dit jaar volgt. Maar uiteindelijk gaan heel veel dingen toch weer veranderen, want ik zie nu ook al dingen waarvan ik denk: ‘Oh, dit kan anders of beter als we straks in de zalen staan.’ Op Pukkelpop gaan we inderdaad wel een aantal nieuwe liedjes doen, ook eentje dat nog niet is uitgebracht. Net omdat ik wil proberen om niet ‘de veilige show’ te spelen. Natuurlijk komen de hits voorbij, maar ik vind het ook leuk om juist de nieuwe nummers te doen en een tipje van de sluier van het album op te tillen.
En die nieuwe nummers klinken wel wat anders dan de vorige; was het moeilijk om daarin te evolueren?
Dat gaat best wel vanzelf, merk ik. Je hebt artiesten die aan een plaat beginnen met het idee: ‘Nu ga ik zo’n soort album maken.’ En ik probeer eigenlijk gewoon een goeie MEROL-plaat te maken, al evolueert dat natuurlijk ook altijd. Maar ik heb wel het gevoel dat ik steeds dichter bij de kern begin te komen. Met de vorige plaat wilde ik bijvoorbeeld een popplaat maken, en dat wilde ik nu ook, maar met iets grilligere keuzes en wat meer gekte erin. Iets minder gelikt.
Ik heb deze plaat ook gemaakt na de festivalzomer van vorig jaar, dus toen had ik gewoon zin om te knallen, gewoon om te pompen.
Je bent op die manier misschien meegetrokken door je eigen “knaldrang”.
Het is een soort spiraal. (lacht) Maar ik kan me ook voorstellen dat ik hierna zin heb in iets anders. Je blijft je natuurlijk ook steeds weer afzetten tegen hetgeen je al maakte. Maar ook: het is niet alleen maar pompen op deze plaat hoor. Ik heb ook nummers uitgebracht die dat niet per se in zich hebben. Het gaat gewoon alle kanten op, en dat vind ik eigenlijk nog het allerleukst, dat je niet hoeft te kiezen voor een bepaalde stijl.
En ik leer ook steeds meer vertrouwen op het idee dat ik de bindende factor ben. Als ik de liedjes maak – ze komen uit mij – en ik zing ze… Ja, dan is mijn stem ook de rode draad. Dan kan je gewoon heen en weer schieten tussen techno, house of indie; je kan best wel alle kanten op gaan.
En dat is iets dat je ook wel terug hoort in de nummers nu; dat ondanks dat het muzikaal vaak wel vrij harde beats zijn, er ook een vorm van mentale rust in zit.
Daar gaat het ‘m ook wel om. Het album gaat over zelfdestructie, maar ook over jezelf weer opbouwen. “Zachte Landing” behoort, wat mij betreft, bij het opbouwen en het zelfvertrouwen. Dus ik hoop bijvoorbeeld dat als ik zondag op Pukkelpop sta, dat ik durf te denken van: ‘Het is er eigenlijk allemaal wel, kijk eens waar we zijn geraakt.’
Je werkte voor de plaat ook samen met Compact Disk Dummies; hoe is dat tot stand gekomen?
Ik kende wel wat liedjes van ze, en ik vond die heel erg vet. Ik kende “The Reeling” en ik dacht: ‘Dat is een Amerikaanse band, want dit is gewoon een wereldhit’, dus ik vond het heel leuk om erachter te komen dat het dan twee West-Vlaamse jongetjes waren – zo’n goed verhaal. En dan hebben we contacten gelegd en ben ik naar hun studio in Waregem gegaan, en daar hebben we samen muziek gemaakt. Dat vond ik heel erg leuk en het smaakte wel naar meer, dus ondanks dat we nu al één liedje op de plaat hebben samen, zou ik het wel leuk vinden om nog eens met ze verder te werken.
Ze zijn heel muzikaal en dat voel je ook in de keuzes die ze maken. Het is belangrijk dat je in de studio meteen naar de goeie instrumenten grijpt; dat het allemaal heel organisch gaat. En ze lieten mij ook gewoon wat aan mijn tekst werken, dus de verdeling zat wel goed.
Want als je anders nummers maakt, is dat dan met de band erbij?
Nee, ik maak altijd muziek met een producer. Ik kwam eerst altijd met een kant-en-klare tekst die ik dan op muziek wilde zetten. Nu is dat vaker gewoon een idee en wat zinnetjes – zo is ook dit album ontstaan, iets meer vanuit de muziek. En nu ben ik in de studio met alweer een volgende plaat bezig, en daarin probeer ik nog meer vanuit de muziek te werken: eerst een beat en melodie maken, en dan pas de tekst.
Doe je dat met festivals of concerten in het achterhoofd? Of denk je niet aan het publiek terwijl je muziek maakt?
Grappig genoeg is dat bij mij niet per se een andere manier van denken, want ik ben ook mijn eigen publiek. Als ik iets leuk vind, dan denk ik: ‘Dit is iets wat ik graag zou willen meezingen, dus andere mensen hopelijk ook.’ Het is niet zo dat er een commerciële en artistieke manier van denken is.
Er moet natuurlijk ook wel iets catchy inzitten, maar ik vind het zeker zo belangrijk dat ik mijn eigen metaforen maak, of mijn eigen beeld schets – het moeten niet allemaal clichés zijn. En daardoor kunnen mensen gewoon hun eigen fantasie gebruiken, want er zit altijd wel een soort lichtheid in; niet per se een dijenkletser, maar wel humor. En dat gaat ook vanzelf, dat is een beetje mijn stijl.
Maar ik heb in de studio natuurlijk ook wel eens het idee van: ‘Dit gaan de mensen op een spandoek zetten’ of ‘Dit gaan ze meezingen’, en dan is dat soms helemaal niet zo: ik zit er heel vaak naast. Ik heb nu al bij een liedje gedacht van: ‘Dit stukje gaat viraal’, en dat is allemaal niet gebeurd. (lacht) Het is uiteindelijk ook gewoon een geluksfactor, iets waar je geen invloed op hebt. Maar dat is ook prima, want ik ben er in ieder geval zelf blij mee. En dan heb ik het niet uit effectbejag gedaan, want dat zou gewoon zonde zijn.
In zekere zin liggen de titels van je beide platen in dezelfde lijn: Bij Troostprijs verlies en win je tegelijkertijd, en met Naar De Haaien & Weer Terug erken je het feit dat het fout gaat, maar ook dat het weer terug goed komt. Is dat bewust?
Misschien is dat wel de kern van waar ik als artiest voor wil staan: uit de bocht vliegen, maar dat ook altijd willen omarmen. Dat heeft op zich ook wel een soort strijd in zich; mensen die een poging doen om iets goed te doen, maar als dat niet lukt, wat doe je dan? Dat is wel een soort kern waaruit ik dingen maak. Je hebt me door! (lacht)
En dan is er later dit jaar nog de Lotto Arena; wordt dat dezelfde show als op Pukkelpop of wordt die nog groter?
Op Pukkelpop spelen we de festivalshow, dus eigenlijk de preview van wat we in de Lotto Arena gaan doen. Het is de bedoeling dat we daar een hele nieuwe show neerzetten, gefocust op het album dat dan uit is. We willen er ook wat oudere liedjes in verweven, maar het zullen voornamelijk nummers zijn die nu nog niemand kent, wat heel spannend is, want de dansers… – over groots gesproken, er komen dus ook dansers meer naar Pukkelpop – dat vind ik waanzinnig.
Je denkt dan: ‘Oh, dansers!’, maar daar komt zo ontzettend veel bij kijken. Ik wil natuurlijk alleen maar groter en meer, maar ik ben ook wel bezig met het idee dat het niet té veel wordt. Er mag ook nog wel wat rust zijn, en ik denk dat we dat in de Lotto Arena wel kunnen laten lukken. Ik ben er nog nooit geweest, maar ik kijk er enorm naar uit om daar met licht, de band, de dansers… om er daar gewoon een grootse full show van te maken die supertheatraal wordt.
Zal dat zijn met een onderwaterthema?
Nou, niet per se onder water, maar water speelt wel een belangrijke rol in dit verhaal. Dus ik zou zeggen: boven of onder… dat laat ik nog even in het midden. (lacht)
Met die cliffhanger kan het aftellen naar aanstaande zondag beginnen, want dan staan MEROL op de Main Stage van Pukkelpop. Tweede album Naar De Haaien & Weer Terug verschijnt op 4 oktober, op 15 november stelt de zangeres die plaat voor in de Lotto Arena.
