Pukkelpop 2024 (Festivaldag 1): Het lint doorgeknipt

Op de eerste dag van Pukkelpop is het altijd een beetje opwarmen en dat kon dit jaar best letterlijk genomen worden. De zon scheen vanaf de ochtend en zo waren de meeste campinggangers al goed aan het koken toen de deuren van het festival rond zes uur openden. We kregen een mix tussen bands uit eigen land en uit Nederland, maar vooral de bands uit eigen land trokken heel wat volk aan. Hierdoor konden de festivalgangers al meteen op zoek naar hitjes of naar herkenbaarheid en nadien nog eens goed dansen om zich zo helemaal klaar te stomen voor de rest van het weekend, waarbij het wel eens heel veel zou kunnen worden.

Gotu Jim @ Dance Hall

Dj’s genoeg op donderdag, maar de eerste artiest die de Dance Hall in gang mocht schieten was Gotu Jim. Onze noorderbuur gaf vorig jaar al voor een bescheidener publiek in de Lift eens het beste van zichzelf, maar kreeg nu heel wat meer volk voor zijn podium. De stress had niet onlogisch in het begin dan ook zijn impact, aangezien zijn stem, ondanks de autotune, niet altijd even zuiver klonk. Van het moment dat hij dat zelf durfde toegeven, leek die stress echter bijna volledig verdwenen. “Stiekem wil ik DJ zijn” werd ook in ons land meer dan lustig meegezongen, waarna zijn set enkel maar steviger en sfeervoller werd. Met nog een fan die “Misschien (Kwijt)” mocht meezingen helemaal op het einde bracht Gotu Jim dan ook de ambiance die werd verwacht op donderdag.

Gotu Jim staat op 19 december in Kavka Oudaan.

Bob Uit Zuid @ Club

‘Ik ben Bob uit Zuid, kennen jullie mij?’. Het duurde zo’n vijfendertig minuten, enkel onze date was er aan het woord, maar pas dán sprong de vonk eindelijk over. De rapper uit Amstelveen kreeg de eer de Club voor geopend te verklaren, maar het duurde dus wel een tijdje tot de tent teken van leven gaf. Met zijn sportshort aan en bassist en gitarist in de rug, gingen we met zijn allen pas bij voorlaatste nummer “05:00” overstag. Daarvoor vertelde hij ons vooral hele tijd hetzelfde verhaal. Weinig variatie in beats, weinig in de drills, Bob Dijkshoorn kon maar moeilijk onze aandacht vasthouden. De bassen tijdens “Ruhrgebied” deden ons wel eventjes opkijken, maar echte vonken gaf het nooit. Tot “05:00” dus. Handen gingen op en neer en de ogen werden eindelijk allemaal gericht op het podium. Tijdens “Karpervissen” ging uiteindelijk het hek van de dam en kregen we op de valreep toch nog zin om nog een keer af te spreken met Bob uit Zuid.

Portland @ Marquee

Voor het eerst in de geschiedenis van Pukkelpop konden we op de openingsavond ook al terecht in de Marquee en daar stond gisteren meteen ook een vrij speciale set op het programma. Vorig jaar was het Limburgse festival namelijk een van de eerste data die sneuvelde door de gezondheidsproblemen van Jente Pironet, maar dit jaar kwam Portland muzikale revanche nemen. Dat deed de band vooral door de muziek te laten spreken, want zonder er al te veel woorden aan vuil te maken ging ze van dromerig naar redelijk intens met het duo “Sensational” / “Step Aside”. De toch wel zo goed als volgelopen Marquee had echter wel even de tijd nodig om er helemaal in te komen – het enthousiasme om er gewoon te zijn was even groter dan de hype om de band te zien.

“Lucky Clover” zette in dat verhaal wel de kentering in, waardoor “Killer’s Mind” meteen daarna de handen makkelijker op elkaar kreeg en de riff van “Good Girls” zijn effect niet miste. Maar om nu te zeggen dat Portland de Marquee helemaal meehad, dat zou overdreven zijn. En dus focuste de band zich vooral op het optreden zelf, dat muzikaal wel gewoon tot in de puntjes goed zat; “Deadlines” is al sinds jaar en dag een intens hoogtepunt in de set en ook de manier waarop de laatste zonnestralen binnenvielen op de zee aan smartphonelampjes tijdens “Aftermath” had een betoverend effect. Dat Pironet bij dat laatste nummer het publiek indook, maar eveneens het feit dat Liefde Voor Muziek-creatie “She Really (Really) Means It” daarna solo werd ingezet, zorgde ervoor dat de trein helemaal op de rails raakte. Zeker laatstgenoemde nummer groeide zo uit tot een eerste collectief meezingmoment, waardoor “Pouring Rain” uiteindelijk toch nog een schotje in de roos werd qua totaalbeleving. Portland speelde in de Marquee dus muzikaal gewoon een erg goede set, maar zeker in het begin zorgde de afstand tussen podium en publiek ervoor dat het allemaal maar moeilijk van de grond raakte. Dat is dan het nadeel van een podium openen in de vroege avond zeker?

Portland staat op 17 augustus op Rijvers Festival, op 22 augustus in het OLT Rivierenhof, op 6 september op Crammerock en op 15 november in het Koninklijk Circus.

Cristian D @ Dance Hall

Aan zijn accent kon je het misschien al raden. Cristian D kwam helemaal vanuit Nederland, maar koesterde warme banden met Vlaanderen. Zijn vaststelling dat de ‘knapste dames uit Limburg komen’ zullen we maar even klasseren als een poging om het publiek aan zijn kant te krijgen. Dat lukte hem om eerlijk te zijn enkel en alleen als hij zijn hitjes bovenhaalde. Een mooi gevulde Dance Hall was ondanks een alom montere sfeer op terrein bezwaarlijk in vervoering brengen. Reden daarvoor was het nogal overmatige gebruik van de platgeslagen clichés die we bij dergelijke Nederlandstalige rappers al sinds enkele jaren om de oren geslagen krijgen.

Zijn gitarist en pianist kwamen bovendien amper bovenuit in de geluidsmix en hadden niet de nodige waarde waarvoor ze op het podium stonden. Maar ondanks die ‘mankementen’ toonde Cristian D dat hij hier en daar zijn hitgevoeligheid nog niet verloren is en dat hij bemoedigd was om zoveel mogelijk live te rappen. Hoe dat je het draaide of keerde, het zwaartepunt lag op het einde van de set. De Dance Hall barstte dan niet uit haar voegen, maar aftellen kon Cristian D als de beste. Als hoogtepunt zal dit niet de geschiedenisboeken ingaan, al paste het wel gewoon in het straatje van de openingsdag.

Cristian D staat op 2 november in Trix.

Aili @ Club

De programmatie van de Club was gisteren niet per se heel erg samenhangend, want zo stond tussen de hiphop van Bob Uit Zuid en de gitaren van ILA en Meltheads de dansbare elektropop van Aili op het programma. Op Pukkelpop is dat gelukkig allemaal geen probleem, want het aanstekelijke enthousiasme van de zangeres sloeg al vrij snel over op het publiek. Het Japans van Maruyama in combinatie met de bas van Orson Wouters zorgde zo voor tegelijkertijd iets schattigs als zwoels; de perfecte aanvulling van de zomerse temperatuur die nog op de wei hing.

“Fashion” maakte het duo meteen waar door hun modieuze outfits, “Takoyaki” deed meteen daarna wat aan Charlotte Adigéry & Bolis Pupul denken en al zeker toen het geheel in een stroomversnelling kwam. Aili is gelukkig geen kopie, want door bijvoorbeeld te knipogen naar Justin Biebers “Baby” werd duidelijk dat de twee gewoon helemaal hun eigen ding doen. Dat dat uiteindelijk allemaal overliep in hitje van de doorbraak “Dansu”, bleek uiteindelijk het startschot voor de Club om een eerste keer helemaal los te gaan. “Up & Down” werd gewillig opgevolgd door de hele tent, waarna het tempo en de beats alleen maar harder werden. Tegen afsluiter “Toki Doki” stond niemand in de Club nog stil en amuseerden ook Maruyama en Wouters zich zienderogen te pletter. Zo hard zelfs dat die eerste mee met het publiek de stevigheid van plankenvloer ging uittesten. Aili schotelde Pukkelpop met andere woorden een erg vermakelijke set voor, waarbij het zowel muzikaal en op vlak van sfeer helemaal top was.

Equal Idiots @ Marquee

Als Pukkelpop voor het eerst de Marquee opent op donderdag, dan weten ze dat het er ook wat steviger tegenaan mag gaan. Zo mocht Equal Idiots net tijdens het vuurwerk het podium betreden en was de band er ook helemaal klaar voor. Dat bewees het duo al snel door “I Am The Light” als opener te brengen, de eerste single die we in april kregen na bijna vier jaar stilte. Meteen kletterde de song door onze oorkanalen, al was de geluidsman duidelijk nog op zoek naar de juiste sound, want het nummer klonk niet zo smerig als in de opname doordat het net iets te dof was. De tweede song bleek een nieuwe en daarbij pakte Equal Idiots zowaar een hardcoresound aan, maar ook deze had nog niet het beste geluid. Geen kalf verdronken gelukkig, want hoe langer de set duurde, hoe meer volk er in de tent kwam en hoe meer het duo zich leek te smijten. “Sixteen” liet op die manier een eerste moshpit ontstaan en vanaf dan was het enkel nog maar sfeer en gaan.

Het viel ook op dat nummers uit het debuut zoals “Toothpaste Jacky” en “Salmon Pink” het het best deden. Die laatste kreeg zelfs een stukje “Zombie” van The Cranberries in zich verwerkt. Dat er daarna een nog onbekende song volgde die een beetje als Weezer klonk, werd met de mantel der liefde bedekt doordat opvolger “Butter (Up Down)” een sitdown van jewelste verwezenlijkte. Equal Idiots had duidelijk door hoe ze een publiek van Pukkelpop op de eerste dag warm moeten krijgen en doordat de tent op zich al veel hitte verspreidde, werd het alleen maar warmer. Afsluiter “Put My Head In The Ground” liet iedereen nog eens volledig uit zijn dak gaan om nadien toch al meteen met een eerste hoogtepunt de nacht in te gaan. Equal Idiots liet het nieuwere werk perfect in cohesie gaan met dat van het debuut, en bracht het vol intensiteit en inleving waarmee ze op weg lijken naar een derde leven met het nieuwe album.

Equal Idiots staat op 7 september op Crammerock en op 17 oktober in de Ancienne Belgique.

Coely @ Dance Hall

Coely is al langer dan vandaag een graag geziene gaste op Pukkelpop, en niet in het minst op de openingsavond in de Dance Hall. Dat de zangeres niet per se een nieuw album voor te stellen had, maakte de volgelopen tent bitter weinig uit, want al van bij het begin zat de sfeer er goed in. Voor “Run Away” gingen de handen van de hele tent al de lucht in, om dat idee bij “Regulator” nog eens in een veelvoud over te doen. Dat Coely een ogenschijnlijk erg gelaagde outfit had aangetrokken, hielp haar klaarblijkelijk nog meer om de temperatuur op te blijven drijven. Dankzij haar vierkoppige begeleidingsband kwam “Nightcall” nog wat zwoeler over. Ze ebde en vloedde dankzij haar groovy dansmoves en harde beats een uur lang tussen intens en dansbaar, al moet langs de andere kant ook gezegd dat het soms wat gezapig dreigde over te komen.

Gelukkig dook Fahad Seriki net op tijd op, en nadat die een sitdown had ingeluid, schudde “Don’t Care” de boel nog eens door elkaar. De set ging daarna verder op een ander niveau, met natuurlijk in de hoofdrol de klok van een stem die Coely heeft, maar nu in combinatie met het agressieve opjutten van Seriki; een wisselwerking die al jaren even fris aanvoelt. De liefde die daardoor in de lucht hing werd steeds meer voelbaar, om dan met “Celebrate” een kookpunt te bereiken. Het refrein van laatstgenoemd nummer weergalmde nog minuten lang door de Dance Hall, waardoor we gewoon weer moeten concluderen dat Coely en die tent op dat uur een match made in heaven vormen. Het ietwat vreemde beatboxintermezzo op het einde in de vorm van “Drop It Like It’s Hot” nemen we er dan met plezier bij.

Coely staat op 17 augustus op Rijvers Festival, op 24 augustus op Maanrock, op 7 september op de Hopduvelfeesten en op 13 september op het Schippersweekend.

ILA @ Club

De Club staat traditioneel veeleer in het thema van de gitaar, wat dit jaar officieel vorm kreeg met ILA. De laureaten van De Nieuwe Lichting 2022 kregen deze editie de eer om een van de Belgische vertegenwoordigers te zijn, en of ze daar dankbaar voor waren. Sinds er live een vierde bandlid bij is gekomen, klinkt de band nog een stuk pittiger dan ze voordien deed. De mooi volgelopen Club werd van melancholie naar extase gezwengeld door de nooit aflatende schommeling tussen vettige grunge en ronkende stoner, al bleven de mensen achterin redelijk statisch. Geen probleem voor de band, want het spervuur aan riffs en de rauwe vocals van Ilayda Cicek wonnen doorheen de set alleen maar aan kracht. Met “Leave Me Dry” schopten ze tot slot nog de nacht bijzonder stevig op gang.

ILA speelt dit jaar nog een tiental shows in België en twee in Nederland, waarvan je alle data hier terugvindt.

Bizkit Park @ Marquee

Je hebt coverbands en dan heb je Bizkit Park. Het gezelschap is bezig aan een echt boerenjaar en dan kan een prominente plek op Pukkelpop niet ontbreken. Het quintet heeft ondertussen een podiumreputatie om u tegen te zeggen en blies met gemak de schouwlustige omver in de Marquee. In een rotvaart joegen ze ons door de moderne metalgeschiedenis, al hielden ze het niet lukraak op eenvoudige binnenkoppers. Er mocht hier en daar gerust wat dieper gegraven worden in een paar van hun favoriete bands nummerarsenalen en ondanks dat (of net daardoor) was de weerklank in de tent steeds laaiend enthousiast. Stembanden sneuvelden een voor een en dat op de eerste festivaldag. Dan weet je dat je een solide job aan het verrichten bent als band. Pukkelpop was in ieder geval een sterke match met Bizkit Park en eentje die toonde dat voor een goed geoliede coverband gerust een plaats gereserveerd kan worden op de timetable van een van de populairste festivals in België.

Bizkit Park speelt deze zomer en dit najaar nog een vijftiental shows, waarvan je alle data hier terugvindt.

Brihang @ Dance Hall

Tien jaar geleden stond Brihang voor het eerst op Pukkelpop, in de toenmalige Wablief?!-tent. De rapper speelde een decennium later in de Dancehall en was vastberaden die om te toveren in het zelf uitgevonden ‘Wuk’-podium. Vanaf openingsnummer “Accepteren” greep Brihang zijn publiek vast, om het pas een uur later weer los te laten. Tijdens “Berg” beklom die voor het eerst zijn ondertussen gekende stelling. Kiewit brulde de tekst probleemloos mee en dat was nog niet eens een van de hitjes. Om maar te zeggen; Pukkelpop luste er wel pap van.

Boudy’s roadie voor een dag, gekozen via Studio Brussel, kreeg even zijn moment of fame wanneer ze met z’n tweeën surften op de mensenzee voor zich. “Ver Weg” vormde een klein momentje waarbij Brihang plaatsnam in het midden van zijn stelling en de lichtspots een soort zuilengalerij rond hem vormden. Intiem en groots tegelijk; bestaat daar een woord voor? Bij “Steentje” liet hij ons echter veel te lang in de sit-down positie vertoeven, kennelijk omdat na een van zijn vorige concerten een collega-recensent over stijve quadriceps geklaagd had. Met “Tussenin” en “Cut op de set” had de zanger nog twee laatste wapenfeiten over om op de weide af te vuren; scherp geschut zo bleek. En zo zorgde Brihang alvast voor een van de hoogtepunten van de avond.

Brihang staat op 31 augustus en op 1 september in het OLT Rivierenhof.

Meltheads @ Club

Voor Meltheads was Pukkelpop duidelijk een belangrijke datum op de kalender. Met enkele lichtgevende IBC watertanks, gastoptredens van leden van Whispering Sons, Lindy Versyck van TJE op backing vocals en een overenthousiaste band was dat meer dan duidelijk. De nieuwe plaat bevat duidelijke kenmerken van bands als IDLES en met die inspiratie knalde ze live als geen ander. De alternatieve versie van “No One Is Innocent” ramde heel de tent verrot, terwijl titelnummer “Decent Seks” aantoonde dat de band ook veel meer aankan dan nummers van om en bij twee minuten. Punk blijft natuurlijk het sleutelwoord bij de band, en net daarom zorgden oudere nummers als “I Wanna Be A Girl” net voor de doorslag. Meltheads claimde de avond, maar is stilaan ook een van de heersers aan het worden in de Belgische gitaarscene.

Meltheads speelt deze zomer en dit najaar nog een dertigtal shows, waarvan je alle data hier terugvindt.

Alle recensies van Pukkelpop 2024 lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Lucas Palmans, Niels Bruwier, Simon Meyer-Horn, Simon Vyverman en Johannes Hulpiau.