© Pukkelpop – Farah Lieten
Het duurde even voordat Pukkelpop aan de ticketverkoop begon, maar eenmaal de sluizen geopend werden, vlogen de kaarten in een recordtempo over de toonbank. Combitickets en zéker dagtickets voor vrijdag waren in een mum van tijd allemaal de deur uit, en iets zegt ons dat dat veel te maken had met de headliner van gisterenavond: Fred again… Fred Gibson, de man achter het project, mag zich gerust de grootste muzikale hype van de laatste paar jaren noemen, maar anders dan anders maakt de Brit het wel gewoon waar. Op een paar maanden tijd zag hij zo bijvoorbeeld zijn publiek groeien van een net uitverkochte Botanique naar een stampvolle The Barn en een tot de nok gevulde ING Arena, tot nu dus een indrukwekkende menigte voor de Main Stage.
Fred again.. een fenomeen noemen, is dus een understatement. Het straffe is echter dat je, ondanks dat je zijn trucjes na een paar keer wel gezien hebt, de Brit beschikt over een enorme gunfactor, wat er op zijn beurt voor zorgt dat er altijd energie aanwezig blijft om te blijven pompen. In grote lijnen zagen we in Kiewit dus een vrij gelijkaardige show als de vorige keren, maar toch voelde het niet aan als een klakkeloze kopie. Er zijn natuurlijk een aantal nieuwe nummers uit die recent aangekondigde plaat, maar het feit dat Fred again.. nu al beschikt over zowel een reeks anthems, als de présence om een massa anderhalf uur lang mee op sleeptouw te nemen, zorgde ervoor dat de verwachtingen hooggespannen waren.
© Pukkelpop – Jokko
Het lukte Gibson echter niet om die in te lossen, al kon de man daar zelf uiteindelijk niet veel aan doen. Vijf minuten voor aanvang begon het namelijk te druppelen boven Kiewit. Op zich niet meteen een probleem, want de manier waarop de Brit zijn set rustig en emotioneel opbouwde, had nog wel iets. “Kyle (i found you)” en “Bleu (better with time)” waren fijne binnenkomers, waarbij ook de tweehonderd extra geplaatste lichten op het terrein rond het podium voorzichtig tot uiting kwamen. Het gebeurde allemaal heel bedaard, maar we hadden wel het gevoel dat er meer en groter zat aan te komen. En dat wilde het publiek ook.
Pukkelpop vraagt, Fred draaide: het tempo kwam er steeds meer in. De eerste handjes gingen de lucht in en de aan mekaar geweven “adore you” / “places to be” jaagden het enthousiasme wat meer de hoogte in. Je voelde aan alles dat dit wel eens het moment kon worden dat de set zou ontploffen en de hype definitief waargemaakt kon worden. Helaas viel de regen steeds heviger uit de lucht en doofde ze zo de vonk die de weide in lichterlaaie moest zetten. Gibson ging naar zijn op zich indrukwekkend B-podium, dat tijdens de opbouw van “Jungle” de lucht in ging, maar technische problemen zorgden ervoor dat de drop er niet door kwam. Dat onthoofdde achteraf gezien de hele set, want toen Fred terug naar het grote podium ging, was het momentum helemaal weg.
© Pukkelpop – Behangmotief
Oké, daar hernam hij wel het hardere stuk van het concert met onder “Rumble” en “Side By Side”, maar meteen daarna haalde de Brit de voet gek genoeg van het gaspedaal. Samen met Joy Anonymous bracht hij de nog onuitgebrachte pianoballade “peace u need”, maar daardoor zakte de boel helemaal in. Een misplaatste curve dus, want erna ging de set weer een stuk harder en moesten we er opnieuw inkomen. Moet daarbij ook gezegd dat het publiek er onbegrijpelijk doods bij stond en het vooral belangrijk vond om een goeie Instagram-story te posten. Dat kon bijvoorbeeld tijdens de hardere drum-‘n-bass-remix van “leavemealone”, of de daaropvolgende aaneenschakeling van “Strong” en “Angie (i’ve been lost)”. Daarvoor kwam Romy nog eens tevoorschijn, en dat was op het podium zeker een magisch moment, maar Pukkelpop stond erbij en keek ernaar.
Met nog twintig minuten te gaan, vroegen we ons luidop af of de opflakkering nog zou komen. Het antwoord: deels. Fred again.. heeft namelijk altijd wel nog wat dikke hits achter de hand, te beginnen met “Marea (we’ve lost dancing)”. De ban leek eindelijk te breken, want tussen de vele schermpjes door zagen we eindelijk beweging in Kiewit komen. “Billie (loving arms)” blies wat liefde door de druppels, maar het was uiteindelijk toch vooral afsluiter “Delilah (pull me out of this)” dat voor de enige échte euforische explosie zorgde. Dat betekende bijgevolg dat nu iedereen mee was en de hernemingen van “peace u need” en “Billie (loving arms)” vol overgave meezong, maar eerlijk is eerlijk: dat kwam te laat.
Fred again.. werd op Pukkelpop dus onthoofd door de regen, waardoor het momentum, waar de man altijd zo uitgekiend naar opbouwt, er nooit echt kwam. Zou je daarom kunnen zeggen dat de headlinepositie dan toch het stapje te veel was voor de Brit? Niet per se, want zo’n set is uiteindelijk afhankelijk van heel wat factoren en er zaten er gewoon een aantal niet mee. Door de regen kwam de sfeer er nooit in, en de technische problemen die volgden, smoorden alles in de kiem. Heel jammer dus, want op voorhand stonden de sterren perfect voor een triomftocht van jewelste. Volgende keer beter?
Alle recensies van Pukkelpop 2024 lees je hier.
Setlist:
Kyle (i found you)
Bleu (better with time)
Danielle (smile on my face)
adore u
places to be
BerwynGesaffNeighbours
Jungle
Rumble
Side By Side
flex fm
peace u need (met Joy Anonymous)
A New Error / Sabrina (i am a party)
leave me alone
Strong / Angie (i’ve been lost) (met Romy)
Marea (we’ve lost dancing)
Billie (loving arms)
Marco (and everyone)
Delilah (pull me out of this)
peace u need (reprise)
Billie (loving arms) (reprise)
