TV Girl @ Lotto Arena: Wegzappen

Afgelopen jaar was de Club van Pukkelpop een paar maatjes te klein voor TV Girl, maar nu bleek de Lotto Arena toch nog een paar maatjes te groot te zijn voor het zestal. De Amerikaanse band werd volledig onverwachts op TikTok opgepikt door een jonge generatie en muteerde op die manier enkele jaren geleden tot een soort van cultband. Hun nummers hebben samengesteld meerdere miljarden streams op Spotify, wat best straf is als je weet dat zanger en bezieler van de band Brad Petering het gros van het succesrijke debuutalbum gewoon in zijn slaapkamer heeft opgenomen. De stap naar de arena’s was gezien het groeiende succes misschien wel logisch, maar in theorie bleek dat toch nog ietwat anders te zijn. In een halfvolle Lotto Arena toonde TV Girl aan de hand van een slaapverwekkend optreden dat ze allesbehalve gemaakt zijn voor de grote podia.

Als voorprogramma werd George Clanton opgetrommeld, die je maar beter niet verwart met Funkadelic-opperhoofd George Clinton. De twee delen weliswaar een voorliefde voor experiment in hun muziek en nemen het niet zo nauw met de gangbare normen, maar daar stoppen de gelijkenissen. Clanton koos als start voor een brij aan industriële indierock en autotunezang, wat toegegeven nogal flets overkwam. Beterschap was niet op komst, want ook de overgangen naar de volgende liedjes waren net iets te langdradig en de nummers misten, mede door een chaotisch geluid, aan kracht. De drums waren bijvoorbeeld bijzonder slecht afgestemd op de rest van wat er uit de boxen kwam en overstemde de zang haast volledig. Clanton presenteerde zich naar onze smaak ook net iets te veel als een rockster, terwijl hij daarvoor nog net wat authenticiteit mist. Wij kregen van zijn set in elk geval geen interesse om zijn discografie uit te pluizen.

Het was klokslag negen uur toen TV Girl onder luid gekrijs door hun Belgische fans werd ontvangen. Een beetje onwennig door de omstandigheden namen ze hun plaats in op het podium, dat er overigens best leeg uitzag met weinig attributen. TV Girl ging hoe dan ook voor een gemoedelijke start en deed dat met het oppervlakkige “I’ll Be Faithful”. We zagen en hoorden dat ze zoekende waren, en dat gold ook voor de geluidstechnici ter plaatse. De balans was zoek en belette het zestal om het publiek rond hun vingers te wikkelen. Een serieuze poging om de jonge fans achter zich te scharen, ondernamen ze amper. Tijdens “Pantyhose” klapte het publiek dan maar op eigen initiatief mee, al kon dat niet afleiden van het feit dat het nummer weinig om het lijf had. “Louise” bood een soort eerste herkenningspunt, maar er laaide toch geen golf van enthousiasme door de zaal.

De attitude van de band speelde hierin ook een rol. Vooral Brad Petering leek er weinig zin in te hebben en schakelde al snel over op automatische piloot. Op die manier krijg je de spanning er niet in en dat zorgde ervoor dat de sleur al, na nog geen kwartier spelen, toesloeg in de set. Het ene inwisselbare nummer volgde het andere op en er waren zelfs momenten waarop het slaapverwekkend werd. “Daughter of a Cop” woog zwaar op onze oogleden en klonk bovendien absurd flets. “Not Allowed” schudde de jonge garde wel weer wakker, al klonk ook deze uitvoering behoorlijk kleurloos. Over kleur gesproken: de beperkte lichtshow die ze meehadden was een van de weinige lichtpuntjes van wat TV Girl ons gisteren bood.

De sfeer kwam pas tot leven toen TV Girl hun oudere werk speelde. Bij het nieuwe materiaal bleef het opvallend stil en geruisloos, iets wat ook Petering niet ontging. Hij maakte zelfs de sarcastische opmerking dat hun nieuwe materiaal niet goed is en dat hij dan maar wat meer oude hitjes zou spelen. Die ‘oude hits’ waren echter ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Bij “Safeword” werd er een triangel tevoorschijn gehaald, wat quasi klakkeloos overging in “Blue Hair”. Dat laatste nummer verloor zichzelf in de grote zaal en miste de charme die het wel op plaat heeft. Net ervoor konden “99.5” en “Fire” ons wel bekoren, al was bij dat laatste de achtergrondzang nogal aanwezig. Muzikaal schipperde TV Girl steeds meer op een vlakke zee en hielden ze zelf bewust een beetje de wind uit de zeilen.

Het live-aspect van TV Girl bevat bitter weinig beleving en voelde daardoor ook een stuk afstandelijk. We kregen maar niet het gevoel dat de band plezier had om op tour te zijn of überhaupt op een podium te staan. Als je die zin niet kan overbrengen in je muziek, blijf je ter plaatse trappelen. “Taking What’s Not Yours” had nog iets cools kunnen worden, maar werd zonder persoonlijkheid of passie gebracht. Het daaropvolgende “Heaven Is a Bedroom” ontbrak eveneens aan kruiding en werd niet optimaal op smaak gebracht, met als gevolg dat het publiek toch een beetje ongeduldig werd. Het was wachten op dat ene nummer en we voelden wel dat de anticipatie aan het stijgen was.

Een bis hoefde voor ons niet, maar kregen we toch. Voor “Summer 2000 Baby”, de nieuwe single samen met George Clanton, was de animo in elk geval beperkt en des te groter was het contrast met “Lovers Rock”. Als rots in de branding was dit nummer, ondanks de wederom onpersoonlijke uitvoering, een schot in de roos bij de jonge fans, die nog eens hun gsm bovenhaalden. Uiteindelijk doofde het optreden uit op de klanken van “It Evaporates” en dompelde TV Girl de zaal onder in een melancholische sfeer.

Het concert van TV Girl in Antwerpen was letterlijk en figuurlijk een lege doos. Zelden zagen we een band zo verloren op het podium als gisteren. Hun plotse succes heeft ze dan wel financieel geen windeieren gelegd, maar artistiek zijn ze er wel drastisch op achteruitgegaan. De ziel van TV Girl lijkt een beetje verdwenen en we voelden op de een of andere manier dat er iets niet helemaal juist zit binnen de constellatie. Zowel muzikaal als qua sfeer bleef het optreden duidelijk onder de verwachtingen. Wij zappen in elk geval in het vervolg liever door naar een ander optreden.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

I’ll Be Faithful
Pantyhose
Hate Yourself
Louise
Cigarettes Out the Window
Birds Don’t Sing
Daughter of a Cop
Not Allowed
The Night Time
99.5
Fire
Safeword
Blue Hair
The Blonde
Loving Machine
Taking What’s Not Yours
Heaven Is a Bedroom

Summer 2000 Baby
Lovers Rock
It Evaporates