© Carlos Gonzalez
September is nog niet eens begonnen, of we kunnen alweer de concertzalen binnen om concerten te bekijken. In Kavka Oudaan werd de zaal weer open verklaard met Spiritual Cramp uit San Franscisco. Samen met Trupa Trupa uit Polen en Barno Koevoet & The Duijmschpijkers uit Brugge werd er meteen een driedubbele bill voorzien die ons zou moeten wakker schudden en dat gebeurde ook op de meest verrassende momenten. Hoofdact Spiritual Cramp mocht dan wel het meeste volk op de been brengen, de andere twee acts deden zeker niet onder.
Lokale act Barno Koevoet & The Duijmschpijkers mocht de honneurs waarnemen als eerste act om klokslag acht uur. De band liet er geen gras over groeien en riep iedereen op om helemaal naar voor te komen in de zaal. Die oproep had niet echt succes, dus ging frontman Barno dan maar zelf even van het podium om de voorste gelederen te bekleden. Het recept van de band blijft nog steeds hetzelfde; snedige punky riffs met vettige breakdowns en een frontman die zich smijt als geen ander. Tegen het einde kregen we wat meer nieuwe tracks te horen en het viel op dat die nog iets meer een hardcore-invloed in zich hebben. Zeker de break op het einde van het laatste nummer liet enkelen niet onbewogen en die moesten even hun energie kwijt. Op die manier lijkt Barno Koevoet op weg om een nieuwe vaandeldrager te worden van het genre in België.
De bands die je kent uit Polen, kan je waarschijnlijk op één hand tellen. Trupa Trupa uit Gdansk is al sinds 2009 bezig, maar muzikaal wist het ons bitter weinig te zeggen. Toch werden ze uitgenodigd om mee te gaan op tour met Spiritual Cramp. Die link snappen we wel, al is Trupa Trupa toch een stukje absurder dan wat we verwacht hadden. De groep bracht namelijk een mix van heel wat genres op een manier waarvan je dat enkel verwacht bij een band uit het Oosten van Europa. Zo werden we al meteen overdonderd door de hoekige muziek die het drietal speelde.
Het begon een beetje vreemd met de lichten die nog aanlagen en een verrassend lege zaal, maar dat liet het drietal niet aan hun hart komen. Frontman Grzegorz Kwiatkowski liet zich gaan als een bezetene en sprong bij ieder nummer wild in het rond. Zelfs als een song iets rustiger klonk, was hij nog altijd wild in het rond aan het springen. Dit droeg wel bij aan de absurde sfeer die we kregen, want soms hoorden we ook snedige postpunksongs die best aanstekelijk waren, om nadien weer iets chaotisch te horen waar geen lijn in te vinden was. En dat kon evengoed een samenvatting zijn van de set. Er waren enkele goeie songs, maar het merendeel viel toch wat mager uit en vooral de frontman zal ons bijblijven door zijn hyperactiviteit.
Bij Spiritual Cramp stond Kavka Oudaan eindelijk volledig vol, het mocht dus duidelijk zijn dat er toch wel wat fans waren afgezakt naar Antwerpen om de band aan het werk te zien. Met “Blowback” werd afgeschoten met een sample van “Blitzkrieg Bop” om nadien een strakke energie weer te geven met aanstekelijke gitaren en felle vocals. Meteen viel al op dat de band het deze avond net iets te Amerikaans zou aanpakken want in het midden van de song vielen de instrumenten even stil om het publiek iets te vragen. Wilden ze een gitaarsolo horen? De overbodige vraag liet meteen al de schwung varen uit de set en de gitaarsolo was nu ook niet zo indrukwekkend om daar een gimmick van te maken.
En die gimmicks kwamen wel nog een paar keer terug in de set. Op die manier verbrijzelde de band zijn eigen kansen op een strakke show, want door telkens te veel te praten en ook te veel op hetzelfde nageltje te slaan, was er geen ruimte om echt opgewarmd te geraken. Nochtans werden de punky songs heel aanstekelijk gespeeld met een energieke band die zich als geen ander smeet. Er werd gesprongen door ieder bandlid en niet enkel frontman Michael Bingham smeet zich op het podium. Ook de toetsenist en gitaristen lieten zich niet kennen. De energie die ze zo gaven, deed ons bij momenten denken aan The Hives. Vooral ook door de aanstekelijke riffs.
Waar de eerste songs heel veel power in zich hadden, viel het daarna soms wat te veel stil. Net iets te weinig kracht en de frontman liet het teveel rond zichzelf draaien. Allemaal nogal zuur, want de strakke songs werden telkens met veel enthousiasme onthaald en de sfeer sloeg net iets te veel om naar simpele indierockliedjes. Zeker door ze live nog wat langdradiger te maken, viel het net allemaal te veel in het water. Dat wil niet zeggen dat Spiritual Cramp geen aangename set serveerde, want het merendeel van de songs waren erg leuk om te ervaren, alleen misten we dat tikkeltje extra om echt omver geblazen te worden.
Dat er bij “Tenderloin” nog een te lange bandvoorstelling volgde, kon eigenlijk al voorspeld worden aan het begin van de set. Gelukkig hadden we daarvoor een krachtexplosie gekregen in de vorm van “Phone Line’s Down”. Afsluiter “Better Off This Way” liet ook nog eens alle remmen los en zo zat de set van Spiritual Cramp er na een goed drie kwartier al op. We kregen vooral heel wat powerrocksongs die richting punk neigden en evenveel dromerige indiesongs die de schwung uit de set haalden, maar dat nam niet weg dat Spiritual Cramp wel een aangenaam optreden serveerde, weliswaar met iets te veel voorspelbare Amerikaanse bindteksten.
Deze show werd georganiseerd door Flood Floorshows, check alle shows hier.
Setlist:
Blowback
Earth to Mike
Talkin’ on the Internet
Herberts on Holiday
Catch a Hot One
Dog in a Cage
Whatever You Say Man
Slick Rick
City on Fire
I Feel Bad Bein’ Me
Nah That Ain’t It
Phone Line’s Down
Tenderloin
Better Off This Way
