© Breda Barst – Mika van Dongen
Gisteren en vandaag staat het Noord-Brabantse Breda op barsten. Het is namelijk weer tijd voor Breda Barst, het grootste gratis festival van de regio, waar twee dagen lang de klanken van pop-, rock- en punkmuziek de stadsgeluiden overstijgen. Op de eerste festivaldag was het vooral een invasie van landgenoten, want met onder andere DAMMIT, Arson en headliner blackwave. was het België boven op het Bredase muziekfestijn.
We begonnen echter met een band van daar, want met De Oorzaak kregen we een groep voorgeschoteld die zijn wortels deels in de Bourgondische stad heeft liggen. Dezelfde stad die bij aanvang van het optreden onder een grijze hemel verkeerde en, ondanks de opbeurende klanken van de band, alleen maar grauwer werd. Nee, die goudgele ster waarover de band zong in “De Zon” was in geen velden of wegen te bekennen. Onder het grijze wolkendek kwam de enigszins vermakelijke nederpopsound jammerlijk net niet volledig tot zijn recht en slaagde de groep er niet in om voor de volle honderd procent te overtuigen. Misschien een volgende keer, maar dan wel met die bezongen ster erbij.
© Breda Barst – Peter van der Maade
Die grijze wolken bleven ook voorafgaand aan Thames dreigend boven de hoofden van de toeschouwers hangen, om vervolgens net voor de eerste tonen van de groep los te barsten. Gelukkig bleef het slechts beperkt tot enkele tientallen druppels en kregen we niet de hoeveelheid water vanuit de river waar de band naar vernoemd is over ons heen. Wat we wel kregen, was een portie postpunk van de bovenste plank. Zonder al te veel poespas slaagden frontman Merlyn Baartman en co erin om het natte publiek stevig te laten meedeinen op de muzikale golven en zo stookten ze met hun vurige show iedereen weer warm.
De Spaanse Kraag-tent had inmiddels haar deuren geopend met Square Two, maar helaas hadden we die op een haar na gemist. Wat het dubbel jammer maakte, was dat we achteraf enkel goede verhalen hadden gehoord over de jonge honden. Ach, volgende keer beter, en we begonnen ons avontuur in De Spaanse Kraag sterk met No Prisoners. De tent staat altijd garant voor een stevige dosis harde gitaren, en tot tevredenheid van de organisatie hadden onze eerste landgenoten van de dag die ook meegebracht richting het Noord-Brabantse festival. De leden zaten door hun jarenlange podiumervaring al snel goed in de wedstrijd en wisten flink huis te houden, waarbij vooral die meegebrachte harde gitaren een diepe indruk achterlieten. Je kan duidelijk merken van wie bassist Leander van het Groenewoud zijn talenten heeft geërfd, want live was hij, net als zijn vader, heer en meester over zijn fretboard.
Waar No Prisoners met flink geweld De Spaanse Kraag afbrak, was het tijdens Jean Jacques op de Future Stage hele andere koek. Geen snoeiharde punksound, maar frisse hiphop met een beukende basslijn. Met een nummer over bruiswater met citroen kreeg hij de lachers op zijn hand en bijgevolg meteen ook de volle aandacht van iedere toeschouwer, terwijl hij het tijdens “beste intensies” had over het feit dat hij geen slechte recensies heeft. Wees gerust Jean, vanuit ons komt die er ook niet, want je hebt ons prima vermaakt.
© Breda Barst – Manon Huls
Toen we in 2019 voor het eerst kennismaakten met de podiumskills van Indian Askin, waren we meer dan verrast en stonden we te poppelen om de band gauw nog eens aan het werk te zien. Dat het uiteindelijk een half decennium moest duren voor er een nieuwe ontmoeting tot stand kwam, kwam helaas door een sterk uitgedunde touragenda van de Amsterdamse band. De groep ging uit elkaar, kende een rumoerige tijd en kwam uiteindelijk deels weer terug bij elkaar, maar was op Breda Barst vooral weer terug op oorlogssterkte.
Op het hoofdpodium werden we getrakteerd op een fijne mix van speelse rock met hier en daar een streepje punk en psychedelische tonen. “I Like Boys” knalde vrolijk uit de speakers en “I Feel Something” wist zelfs de stijfste hark in beweging te krijgen. De nieuwe leden waren stuk voor stuk sterk in hun doen en laten, en het leek bij momenten alsof deze groep al jaren samen op de planken stond. Wat we kregen was een liveshow van grote klasse, en dat alles met een glimlach van oor tot oor bij ieder lid. Laten we afspreken dat de volgende afspraak niet weer vijf jaar op zich laat wachten.
© Breda Barst – Magnus Gommers
Terwijl Indian Askin op het hoofdpodium stond, trapte DAMMIT in De Spaanse Kraag het trio aan Belgische bands op gang. En dat deed het niet onverdienstelijk. Het Oost-Vlaamse gezelschap schopte in de ronde tent flink in de rondte en deelde rake klappen uit, waarbij vooral recentste ep For Another Realm als wapenstok werd gebruikt. De ene beuker na de andere kwam voorbij en tegen het einde leek de stage te klein voor de groep, die langzaam in een draaikolk van muzikaal geweld was veranderd.
Ook na de show bleef het onrustig, want Arson zette die draaikolk, na een korte break voor het wisselen van de materialen, rustig wat verder aan. Want waar het op plaat soms wel wat tam aanvoelde, is de band live nog altijd die onbevreesde sloopkogel die alles omver maait wat op zijn pad komt. Het was een show zoals we die eigenlijk al jaren zien van de band, maar toch wist de groep ons opnieuw volledig te overrompelen met haar podiumperformance. Nee, die invasie van landgenoten viel niet bepaald tegen.
blackwave. mocht er eveneens aan beginnen en zette de goede reputatie die de Belgische acts gedurende de dag hadden neergezet prima voort. In een inmiddels donker park liet het Antwerpse hiphopduo haar woordkunsten tijdens “back on track” meteen spreken en ook klappers als “GoodEnough” en “die in LA” kwamen, zoals verwacht, niet zonder luid gejoel langs. Alle tracks voelden aan als energiestoten van een hoog kaliber en zetten ons maar al te graag aan om een dansje te wagen. Jay Walker en Willem Ardui zaten het gehele optreden in de juiste flow, voelde elkaar beter aan dan ooit tevoren en knalden flink door zonder een moment te verzwakken. En dat alles met een brede glimlach, want het duo was maar al te blij dat het zijn kunsten mocht tonen op het hoofdpodium van het Bredase festival.
© Breda Barst – Mika van Dongen
blackwave. wist niet enkel zichzelf te vermaken, ook het publiek pikte daar graag een graantje van mee en danste er stevig op los. Toch hield dat feest na drie kwart van de set snel op, want met nog een kwartier op de klok vond de groep het wel welletjes en droop ze af. Spijtig voor de bezoekers, want die hadden graag nog wat langer de beentjes laten dansen. Ook wij konden nog wel even door, maar dat bewaren we wel voor dag twee en dus besloten we om samen met de rest van de menigte richting huis te trekken.
Dag één van Breda Barst was een invasie van landgenoten die allemaal een positieve indruk achterlieten. Hopelijk zijn de acts van vandaag even sterk als die van gisteren, al moeten ze daar wel extreem goed hun best voor doen.
