In tegenstelling tot het tropisch regenwoud, blijven in het postpunk-bos de nieuwe bomen maar oprijzen, en een van de stevigste exemplaren is het Britse DEADLETTER. Ondanks dat ze nog geen debuutplaat hadden, stonden ze al meer dan tien keer op Belgische podia, waar hun liveshows keer op keer insloegen als een bom. Maar het wachten op een volwaardig album voelde als aftellen naar een storm waarvan je weet dat die gaat komen. Die storm is er nu eindelijk en draagt de naam Hysterical Strength. De afgelopen weken dropte de band al enkele singles van hun eerste langspeler, de ene nog indringender dan de andere, maar allemaal overladen van onstuitbare energie.
Zo kregen we vier weken geleden het rauwe “More Heat” voorgeschoteld, een track die op plaat net zo intens binnenkomt als tijdens de vurige liveshows. En dat is precies waar DEADLETTER zich onderscheidt in het drukke postpunk-landschap: die tomeloze energie en het onuitputtelijke charisma dat elke liveshow afspat. Hoewel de band zelf zegt dat ze een compromisloze, niet al te moeilijke plaat wilden maken, blijkt Hysterical Strength verrassend gelaagd. De ritmes zijn allesbehalve standaard, en de saxofoon krijgt meer dan ooit de ruimte om te schitteren. DEADLETTER laat zien dat ze niet zomaar een boom in het postpunk-woud zijn, maar een boom met diepe wortels en bladeren in de mooiste kleuren.
Laten we voor de verandering meteen naar het laatste nummer van de plaat springen, “Auntie Chris”, dat zich onderscheidt met een dreigend, trager ritme. Het voelt alsof de band beseft: de jacht is ten einde, de buit is binnen. Maar laat je niet foppen, DEADLETTER blijft tekeergaan als een bende losgeslagen leeuwen. Neem nu “A Haunting”, een titel die de lading dekt: twee minuten lang word je opgejaagd, tot de illustere woorden ‘If there is a god, send a lightning bolt to me’ inslaan en je ineens middenin de roedel belandt. Wachten om dit soort songs live te mogen horen, kan alvast niet snel genoeg gaan. Jammer genoeg moeten we straks wel zonder saxofoniste Poppy doen tijdens de liveshows, want ze heeft besloten de band te verlaten. Waarom precies, blijft onbekend, maar zonde is het zeker. Vooral nummers als “Practice Whilst You Preach” en het haast jazzy “Deus Ex Machine” leunen zwaar op haar saxofoonlijnen. Dat laatste nummer is trouwens een van de hoogtepunten op de plaat, vol tempowisselingen en explosies die je telkens weer bij je nekvel grijpen.
Een echte hit zoals “Binge” ontbreekt helaas op deze plaat, en hoewel dat niet per se storend is, is het wel jammer. Tracks als “It Flies” en “Bygones” voelen aan als typische postpunk-samenraapsels: ze hebben wel de scherpe randjes, maar missen net dat venijn om echt te blijven hangen. Het zijn nummers die wel blaffen, maar uiteindelijk niet hard genoeg bijten om lang na te zinderen. Toch doet dat gelukkig weinig af aan de kracht van Hysterical Strength als geheel. Zeker naar het einde toe toont de band hun veelzijdigheid en weet DEADLETTER een frisse draai te geven aan hun sound. De dynamiek die ze daar opbouwen, tilt het album naar een hoger niveau en geeft het net genoeg variatie om in het overvolle postpunklandschap op te vallen.
Met dit album bewijzen ze dat ze niet zomaar een van de velen zijn, maar een band met potentie om een stapje verder te groeien. Hysterical Strength is een plaat die de kracht van DEADLETTER’s live-reputatie moeiteloos weet te vertalen naar de studio. Hoewel niet elk nummer even diep snijdt, getuigt het album van een band die haar geluid blijft ontwikkelen en zich niet laat beperken door de klassieke postpunk-regeltjes. Het verlies van saxofoniste Poppy zal zeker een leegte achterlaten in hun liveshows, maar als ze deze lijn weten door te trekken, belooft DEADLETTER een vaste waarde te worden. Dit debuut is slechts het begin van een reis die, als we geluk hebben, nog veel verder gaat reiken.
Op 30 oktober speelt DEADLETTER een zaalshow in Trix. Op 2, 3 en 4 november kun je de band in Nederland bewonderen, respectievelijk in Doornroosje, Rotown en Tolhuistuin.
Ontdek “A Haunting”, ons favoriete nummer van Hysterical Strength, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
