Soms heb je zo van die bands waarvan je, zelfs na het verloop van de jaren, nog altijd onder de indruk bent van hoeveel hits ze eigenlijk heeft. Snow Patrol zorgde afgelopen zomer nog eens voor zo’n momentje, want nadat de groep een tijdje uit de schijnwerpers verdween en bezieler Gary Lightbody de samenstelling ervan eens goed door elkaar schudde, traden de Britten aan in een stampvolle The Barn op Rock Werchter. Op de setlist stonden veertien nummers: twee van de toen nog te verschijnen nieuwe plaat The Forest Is The Path, twaalf gigantische meezingers. Het was overigens meteen ook het begin van Snow Patrols grote terugkeer, die nu definitief wordt gefinaliseerd met de release van dat achtste studioalbum.
Acht is vanzelfsprekend een getal dat al kan tellen, en zeker als je weet dat het project, weliswaar onder verschillende pseudoniemen, al bijna dertig jaar meegaat. Dan zou je wel eens durven vrezen dat Snow Patrol anno 2024 slechts een flauw afkooksel is van wat het ooit is geweest. In alle eerlijkheid, dat was op voorhand ook bij ons een beetje het geval, maar verrassend genoeg wisten de vooruitgestuurde singles al het tegendeel te bewijzen. Is The Forest Is The Path dan echt zo’n topplaat zoals in de hoogdagen geworden? Wel, de Britse band heeft vanzelfsprekend een soort eigen sound weten uit te bouwen; eentje die ze ook nu nog altijd wel hoog in het vaandel draagt, maar waarbij het tegelijkertijd niet altijd even makkelijk is om daar een frisse wind door te laten waaien.
Als het lukt, dan horen we Snow Patrol voor alle duidelijk gewoon op z’n best – de band zoals ze in haar hoogdagen klonk in een fris jasje, niets mis mee. Opener “All” is zo bijvoorbeeld niets meer dan een ijzersterke song die naast een fikse dosis herkenbaarheid en een meezingbaar refrein ook gewoon de gevoelige snaar weet te raken, terwijl het daaropvolgende “The Beginning” het dan weer moet hebben van zijn mooi afgelijnde riffje en de wisselwerking tussen het grootse en het kleine waar de Britten altijd al goed in waren. En daar ligt misschien wel het probleem van The Forest Is The Path, want die gedachte komt er niet altijd even goed uit, en dan wordt het al snel een beetje cringe. “Everything’s Here and Nothing’s Lost” deed qua titel nu niet meteen het beste vermoeden, al valt het gekabbel uiteindelijk wel nog redelijk mee.
Maar met ‘redelijk meevallen’ maak je natuurlijk geen heel goed album, en zo komt Snow Patrol iets te vaak op de proppen met nummers die ‘gewoon tof’ zijn in plaats van echt goed. Songs als “Your Heart Home” of “This Is The Sound of Your Voice” opvullers noemen is iets te kort door de bocht, maar het is nu ook niet zo dat ze een diepe indruk nalaten. Gewoon, voortkabbelende songs die je kan verwachten van Snow Patrol. En zo staan er op The Forest Is The Path net ietsje te veel. “Never Really Tire” bouwt zo bijvoorbeeld een kleine zes minuten op naar niets, terwijl “Talking About Hope” dan weer vooral cringey aanvoelt in plaats van de gevoelige snaar te raken.
Het positieve aan een kabbelend beekje is dat er uiteindelijk ook wel altijd ergens een waterval volgt, en dat zijn toch wel de momenten die The Forest Is The Path ‘redden’. Het tempo gaat zo bijvoorbeeld de hoogte in met “Hold Me In The Fire”, waarin een leuke riff energie in het geheel pompt, om zo met “Years That Fall” er een al even smakelijk vervolg aan vast te breien. Groots en energetisch, zo hebben we Snow Patrol graag. Maar tegelijkertijd ligt een ander hoogtepunt van het album helemaal aan de andere kant van het spectrum van de band: met “These Lies” maakt Lightbody alles nog eens klein, om met enkel een piano in te spelen op je emoties. Het doet wel wat.
Snow Patrol bewijst met The Forest Is The Path met andere woorden dat het het nog altijd in zich heeft om degelijke songs te schrijven, maar dat het het daarbij wel niet zo makkelijk heeft om een relevant en boeiend album te maken. Op zich geen probleem, want de paar sterke songs wegen net iets zwaarder door dan de gewoon toffe nummers. En zo mogen de Britten uiteindelijk best wel terug kijken op een geslaagde doorstart, al is het nu vooral de vraag hoeveel tracks van deze plaat het zullen overleven tussen de reeks klassiekers die de band op haar naam heeft staan. Als het van ons afhangt liefst de paar singles en de drie laatstgenoemde in de setlist voor volgende keer, de rest graag opvullen met al die meezingers!
Op 8 februari staat Snow Patrol in de Amsterdamse Ziggo Dome, op 9 februari in Vorst Nationaal.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “All”, ons favoriete nummer van The Forest Is The Path, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
