© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Waar de eerste dag van Leffingeleuren nogal wisselvallig en kil was, wist de zaterdag van het festival toch vooral zon en mooie muziek te prediken. De dag was ook langer en al ver op voorhand uitverkocht, waardoor iedereen aanwezig dan ook van bij het begin alles wilde meepikken. Dat zorgde voor volle zalen en tenten gedurende de hele dag, maar je kon gelukkig wel nog steeds overal binnen. Met hoogtepunten als Baby’s Berserk, Prison Affair, Strand of Oaks en Beige Banquet werd ook de tweede dag er weer eentje om je te blijven herinneren.
Ronker @ Zaal De Zwerver
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Voor de energieke kickstart van de dag zorgde Ronker. Het viertal uit de Dendervallei heeft sinds de release van zijn debuutplaat een flink tandje bijgestoken. Op het podium resulteert dat in een strakkere sound en iets minder fratsen, al heeft Ronker wel zijn eigenheid kunnen behouden. Het viertal verkondigde op sociale media geen ‘hits’ te zullen spelen en dat was uiteraard een kleine smoes. Uiteraard lieten de leden een mooi gevulde De Zwerver proeven van de strakke geluidsmuur van Fear Is a Funny Thing, Now Smile Like a Boy. Wie het liever rustiger wilde, was dus aan het foute adres, al konden we aan de knikkebollende hoofden zien dat de overgave wel geapprecieerd werd. Ronker ronkte de tweede festivaldag knap op gang.
Ronker heeft een druk najaar en staat onder meer nog in De Klinker in Aarschot (20/09), Trix in Antwerpen (23/10) en in De Vooruit in Gent (30/11). De volledige agenda vind je hier.
Wombo @ Apollo
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Wombo mocht op de tweede dag van Leffingeleuren de Apollo openen en daar stonden al meteen genoeg kijklustigen om de band aan het werk te zien. Het drietal uit Louisville in de Verenigde Staten bracht een droge set waarbij de baslijn van de frontvrouw zich als overheersend element doorheen de muziek mixte. Dat wist de ene keer wel meer te boeien dan de andere, vooral als het tempo wat hoger lag en er net iets meer effecten op de gitaar begonnen te liggen. Zo pakte het trio ons in. Verder werden we een klein uurtje meegenomen op een aangename trip van dromerigheid waarbij geen enkel nummer er echt uitsprong, maar we wel telkens degelijke songs hoorden. De herhalende baslijn in combinatie met het soms hoekige gitaarwerk bleken de bouwstenen voor een eerste concert in de Apollo op zaterdag.
Beige Banquet @ Zaal De Zwerver
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Beige Banquet werd begin van dit decennium gevormd en in de vier jaar dat het vijftal bezig is, werden er al twee albums uitgebracht. Het meest recente verscheen in maart van dit jaar en dat was meteen ook de reden om nog eens naar België te komen. Op Leffingeleuren toonde de band waarom ze in die vier jaar alleen maar beter is geworden. De groep begon er nochtans heel donker aan met een iets meer rustige postpunksound, om die dan na twee nummers volledig overboord te gooien en het tempo tien versnellingen hoger te leggen.
Daardoor kwam de muziek plots binnen als een beenharde kanonskogel. Dat lag vooral aan het feit dat de gitaren de ene strakke riff na de andere konden brengen, zonder daarbij ook maar één moment aan rust te denken. De opbouw van nagenoeg iedere song werd hierdoor eentje die belangrijk bleek in de set. Doordat het allemaal traag begon en uiteindelijk als een diesel volledig uit de bocht ging, wist de band je ook te laten genieten van die snelle bochten. Beige Banquet kon dus met andere woorden zijn snedige postpunk het best brengen door het altijd superstrak te houden, en daardoor merkte je ook dat de volledige zaal een goed uur volledig meebewoog met alles en iedereen.
Mohammad Syfkhan @ Apollo
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Geen Talk Show op Leffingeleuren. De Zwerver moest dus op zoek naar een vervanger en vond deze in Ierland. De Syrische Koerd Mohammad Syfkhan verkaste noodgedwongen naar Europa nadat zijn zoon in 2014 door IS vermoord werd en ook zijn existentie op het spel stond. De chirurgische verpleger van opleiding heeft tegenwoordig een missie; de mensen aan het dansen krijgen en tegelijk kennis laten maken met muziek uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Op Leffingeleuren probeerde hij dat kracht bij te zetten door op zijn bouzouki de snaren te laten dansen. Na een tijdje begon het jammer genoeg wel wat eentonig te worden en bleven de dansbenen nogal voorzichtig heen en weer schuifelen. Charmant was Mohammad Syfkhan zeker en vast en daarmee won hij wel nog heel wat nieuwe hartjes.
Plexi Stad @ Café De Zwerver
Wanneer we Wikipedia raadplegen, dan weet dat ons te zeggen dat Plexi eigenlijk Polymethylmethacrylaat is, maar ons lijkt het ook vreemd om een band Polymethylmethacrylaat Stad te noemen, dus is Plexi Stad de betere keuze voor de Antwerpenaren. Ondanks dat de groep nog maar twee jaar bezig is en nog geen noemenswaardige ‘hits’ wist te scoren, moest je toch op tijd in Café De Zwerver zijn om een glimp van het viertal op te vangen. Zelfs de zanger had het initieel moeilijk om van achter naar het podium vooraan te geraken. Eens daar beland, kregen we al snel een fijn allegaartje te horen van alles wat goed was aan postpunk in de jaren zeventig. Noem daarbij zeker maar namen als Talking Heads of The Fall en je weet dat Plexi Stad zijn pappenheimers wel kent. Met een frontman die vol overgave zijn songs bracht en een band waar je de klok op gelijk kon stellen, kon Plexi Stad zeker veertig minuten volledig overtuigen en horen we heel veel potentieel.
Bob Uit Zuid @ Apollo
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Bob Uit Zuid kwam helemaal vanuit Amsterdam naar de Belgische kust afgezakt en dat in zijn Volvo. De Nederlandse rapper stond eerder dit jaar al op Pukkelpop, maar had toen moeilijkheden om de verwachtingen in te lossen. In de Apollo in Leffinge pakte het gisteren pakken beter uit en dat kwam vooral door het feit dat hij niets te verliezen had. Vrij van de druk zette Bob Uit Zuid samen met zijn dj/pianist/gitarist een toffe undergroundsfeer neer waar niets moest en alles mocht. Dat hij niet elk nummer tot in de perfectie bracht, was onderdeel van de act en maakte het net zo pretentieloos. De Nederlandse humor bleek wel iets wat niet iedereen in West-Vlaanderen bleek te snappen, maar dat belemmerde de sfeer hoe dan ook niet. Het enige mankement was misschien de lengte van de set; met een halfuur had Bob Uit Zuid misschien nog net iets beter kunnen mikken en prikken.
Bob Uit Zuid staat op donderdag 12 februari in de Trix met een HiFive Concert!
Rendez-Vous @ Zaal De Zwerver
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
De afspraak met Rendez-Vous stond met stip aangeduid in onze agenda. Wie het vijftal uit Parijs al eens aan het werk zag, weet dat die in een uur quasi constant van het kastje naar de muur gespeeld wordt. In de grote zaal van De Zwerver was dat gisteren niet anders. De groep begon strak en zonder te veel rond de pot te draaien met “Superior State”. De geluidsmuur werd opgetrokken en de Fransen gingen op eenzelfde snedige tempo door. Enkel halfweg namen ze kortweg vrede met iets meer rust en een verzorgde opbouw, maar dat was enkel om met de laatste twee nummers een finale muilpeer uit te delen. “Distance” klonk bezwerend en pakte je bij je nekvel, terwijl ze met “Last Stop” iets meer de tijd namen om het nummer te laten ontploffen. Rendez-Vous was een intense belevenis en zo een van de hoogtepunten van de dag.
Op zaterdag 22 februari staat Rendez-Vous in de Botanique.
Axis:Sova @ Café De Zwerver
Met zijn drieën kwam Axis:Sova uit Chicago af om Café De Zwerver een soort van donkere psychedelische sounds te brengen. De band is eigenlijk het soloproject van Brett Sova en voor zijn platen werkte hij nauw samen met Ty Segall. Dat hoorde je ook wel in de sound van zijn songs, die bol stonden van reverb en natuurlijk goeie riffs. De band was duidelijk heel enthousiast om in Leffinge te spelen, waardoor ze zelfs tien minuten te vroeg begon. Het was niet dat de sound meteen zo overweldigend was, want bij momenten werd het muzikaal nogal sloom en minder boeiend. Slecht was het weliswaar nooit; het luisterde goed weg en zeker als het tempo wat hoger ging en er nog meer fuzz op de gitaren werd gezet, kon je jezelf wel goed inleven. Axis:Sova was dus een snoepje voor de liefhebbers van psychedelische fuzzrock waarbij je even goed kon wegdromen.
Pedro The Lion @ Zaal De Zwerver
Al sinds de jaren negentig is David Bazan is bezig met zijn project Pedro The Lion, maar een echte grote doorbraak is er nooit geweest. Daardoor stond Zaal De Zwerver niet helemaal gevuld voor de man die als een echte sympathieke gast achter zijn drums zat. Wel speelde hij hele mooie songs die vol rauwe intenseniteit binnenkwamen als een zwaard in het hart. Je kon niet anders dan de schoonheid omarmen, want door de subtiele opbouw en prachtige emotionele kracht in zijn songs, werd je helemaal meegezogen in het verhaal. Soms was het eens luid en kreeg je een episch americanagevoel, andere keren was het vooral de gelaagdheid waarin hij uitblonk. Net daardoor bleef je altijd met een bepaalde nieuwsgierigheid geboeid luisteren en maakte Pedro The Lion toch een unieke indruk. Een heel mooie set van een artiest die nooit in de mainstream zal doorbreken, maar in de alternatieve scene wel altijd een pareltje zal blijven.
Dorpsstraat 3 @ Apollo
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Begin september vierde Dorpsstraat 3 de kaap van de honderd shows en die teller kreeg er met Leffingeleuren nog een nieuwe show bij. De Nederlandse groep staat in eigen land bekend omwille van hun obscure elektronische muziek en de teksten vol geschiedenis. Het publiek toonde zich gisteren net als de band van hun meest taaie kant en zo ontstond er maar moeilijk een echte sfeer in de Apollo. Dorpsstraat 3 bracht reeds een aantal nummers van zijn tweede album en die toonden dat er al iets meer lagen aanwezig zijn in de muziek, terwijl de oudere nummers net iets te eendimensionaal overkwamen. Dorpsstraat 3 was onder de kerktoren geen al te groot succes en moet nog wat aan massa winnen om zijn visie te kunnen vertalen op een podium.
Baby’s Berserk @ Apollo
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Met Baby’s Berserk had Leffingeleuren nog een absurde verrassing in petto voor de toeschouwers. De Nederlandse band wist namelijk met behulp van de nodige inleving – en vooral heel wat dansbaarheid – de volledige tent mee te krijgen. Het begon nochtans heel mysterieus met “Eat Your Dollar”, waarmee we eerst een repetitieve sfeer kregen die donker en weinig dynamisch overkwam. Het waren toen vooral de opvallende outfits die eruit sprongen, maar eens Lieselot Elzinga haar bas vastnam, kwam er toch een opvallend funky sfeertje bovendrijven. Daar bleef het uiteindelijk niet bij, want na het dansbare funkgedeelte, kregen we plots veel meer elektronische sfeer op ons bord. Dat was vooral het geval bij “Rum ‘n’ Kola” dat zich als hoogtepunt in de set wist te nestelen. Doordat Elzinga alsmaar meer bevreemdend over het podium ging bewegen (denk aan de dansjes van de serie Wednesday) en zelfs op de versterkers begon te kruipen en iedereen aanmaande om naar voor te komen, werd iedereen alleen maar wilder. Hierdoor eindigde de set van Baby’s Berserk in een stomend feestje dat zelfs nog een kledijwissel in petto had.
Strand of Oaks @ Zaal De Zwerver
© CPU – Joost Van Hoey (archief)
Wegens een ongelukkige samenloop van omstandigheden moest Strand of Oaks zijn Duystersessie van eerder op de avond laten vallen, maar zijn normale show kwam daardoor gelukkig niet in gedrang. Een geluk voor het festival, omdat er toch best wat mensen kaartjes hadden gekocht voor de Amerikaanse muzikant. Met zijn nieuw album Miracle Focus stelde hij ons voor de zomer nog redelijk teleur en het was dan ook afwachten wat het aandeel ervan in de setlist ging zijn. Niet veel, zo bleek, en dat was een zegen voor het optreden.
Beginnen deed hij sterk met een tien minuten versie van “Forever Chords”. Meeslepend was het minste wat je hierover kon zeggen. “Sunbathers” en “Galacticana”, dat laatste schreef hij trouwens voor België, klonken evenmin verkeerd en je kon voelen dat Strand of Oaks enigszins blij was om terug op het podium te staan. “Party At Monster Lake” en “Hyperspace Blues” konden de stijgende lijn niet doorzetten, maar zorgden nu ook weer niet voor een inzakking van de sfeer. Na het nieuwere “Weird Ways” trakteerde hij Leffingeleuren nog op een uitstekende en uitgesponnen weergave van “JM”. Hoe lang Strand of Oaks nog gaat kunnen touren blijft koffiedik kijken, maar als hij elke avond zoveel passie in zijn optreden kan leggen als gisteren, hopen we dat hij nog een hele tijd zal doorgaan.
Op dinsdag 24 september staat Strand of Oaks in de Ancienne Belgique in Brussel.
Prison Affair @ Apollo
Een set van een halfuur, nummers die nooit meer dan twee minuten duren en lyrics die nergens op slaan, dat moet wel erg punk zijn. Op zaterdag werd die vertegenwoordiging op zich genomen door het Spaanse Prison Affair. Het drietal kwam iets later dan voorzien op het podium, maar eens de leden plaatsnamen en hun instrumenten ze in de aanslag zetten, was er al een eerste moshpit te zien. Hierna werd er nergens nog gas terug genomen, enkel om de gitaren te stemmen of te teasen naar iets bekendere nummers als “Paranoid” van Black Sabbath. Die werden vanzelfsprekend niet gespeeld, maar we kregen wel heel wat intense en strakke gitaarlijnen met zang waar zelfs de meest doorwinterde Spanjaard geen woord van verstond. Dat maakte uiteindelijk niet uit, want iedereen die er stond liet zich gewoon door de energie en intensiteit meeslepen waardoor je niet anders kon dan bezweet uit het klein halfuurtje komen. Prison Affair liet geen spaander heel van de Apollo.
Dame Area @ Zaal De Zwerver
© Leffingeleuren – Karen Vandenberghe
Nog meer Spaans geweld om de avond mee te eindigen. Het zuiders temperament van Dame Area lokte aanvankelijk niet meer de grote menigte naar de zaal, al was dat ook niet nodig om een sterke indruk achter te laten. Het tweetal uit Barcelona ging voor een weinig toegankelijke insteek en toch had de band zij die aanwezig waren goed mee. Dat even het geluid uitviel, was een kleine domper waarvan Dame Area zich goed herstelde. Het tweetal vuurde nog meer obscure technonummers op ons af, terwijl ze allebei de drumstokken in handen hadden en de nummers met nog meer ritmiek voorzagen. Silvia Kostance was bovendien weinig publieksschuw en dook geregeld het zweterige hoopje mensen in. Een daverend slotstuk van een tweede, redelijk sublieme festivaldag in de kusstreek.
Op zaterdag 9 november staat Dame Area op Sonic City in Kortrijk.
Het verslag van de eerste festivaldag van Leffingeleuren 2024 vind je hier.
