Howlett is volledig back in business. Tijdens onze eerdere ontmoeting met de band in de Little Devil, hintte de groep al dat 2024 het jaar van de grote comeback zou worden. Er lagen plannen voor optredens in binnen- en buitenland, maar vooral was de groep bezig met het afronden van de eerste ep in hun nieuwe samenstelling. Destijds lag deze nog voor de eindmixing aan de andere kant van de wereld en was het wachten geblazen voordat we er iets van konden horen, maar nu het weer terug is uit het verre Amerika, is Burned along the Alexandrian dan toch officieel een feit.
Op zich was het wachten op Burned Along the Alexandrian zeker de moeite waard. De ep leek op het eerste gezicht boordevol leven te zitten en al vroeg werd ons duidelijk dat het energielevel niet onder de maximale grens ging zakken. Burned Along the Alexandrian is vanaf de start muzikaal sterk opgebouwd, waarbij de melodische hardcore-elementen al snel de overhand nemen. De gitaarpartijen zijn gelaagd en bieden een interessant contrast met de beukende drumpartijen, dat voor de juiste balans zorgt en dynamisch aanvoelt. Tegelijkertijd versterkt het elkander en vormt het samen met de krachtige vocals van zanger Tim Janssen, die moeilijk anders dan met het woord ‘hard’ te beschrijven zijn, een solide en energieke sound die de basis is voor de ep.
Qua creativiteit zit de plaat goed in elkaar en weet de groep steeds bij iedere track met kleine elementen de nummers te versterken. Zo valt tijdens “Alex, wreak havoc!” de overgang tussen het couplet en het refrein, en vooral de groepsvocalen die daarna volgen, nog wel het meeste op en tilt de band het nummer hiermee boven de rest uit. Echter stelt Howlett tijdens de ep nergens kwalitatief teleur en laat de band de teugels zelden tot nooit vieren, waardoor de groep op geen enkel moment de aandacht laat wegglippen.
Toen we Howlett voor het eerst live aan het werk zagen, was het lang leve de lol. De band had duidelijk groot plezier in hun optreden en wist met humor, vreugde en ontpoppende confettikanonnen meerdere malen een lach op ons gezicht te toveren. Ook op de ep lijkt humor op het eerste gezicht centraal te staan, waarbij de songtitels een speelse geestigheid uitstralen en, net als de naam van de band, als knipoog naar stripboeken en superhelden dienen. Maar wie verder kijkt dan de titels, ontdekt dat de band op Burned along the Alexandrian ook een serieuze kant van zichzelf laat zien. Een kant die doordrenkt is met emotioneel leed en persoonlijke struggles, dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. Het verlies van een dierbare vriend bij een noodlottig ongeluk en het overlijden van een levenspartner en het rouwproces daarvan zijn pijnlijke thema’s die de band op een mooie manier door de nummers heeft weten te verweven. Het zijn teksten uit het hart, vol pijn en verdriet, maar geven de ep een extra laag aan diepgang vol emotie.
Burned along the Alexandrian is aan de ene kant een stevige, melodische hardcoreplaat vol met fijne riffs en vocals, maar kent aan de andere kant ook een kant die vol met emoties zit. Toch weet de band ondanks die emotionele stempel de positieve energie die het tijdens liveoptredens geeft op plaat vast te leggen. Gedurende de hele ep slaagt Howlett erin om die energieke vibe vast te houden, wat resulteert in een kwartier vol intensiteit en dynamiek. Zonder overbodige fratsen, maar met een duidelijke focus op kracht en melodie, weet Howlett een evenwichtige plaat neer te zetten die blijft boeien tot het einde.
Ontdek “Alex, wreak havoc!”, ons favoriete nummer van Burned along the Alexandrian, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
