Ondanks de intense samenwerkingen die ze de laatste twee decennia aanging met grote, gevestigde namen als Anohni, Sufjan Stevens, Gorillaz, Rufus Wainwright en nog vele, vele anderen, zweeft Joan Wasser met haar eigen werk net onder de radar van het grote publiek. Daar misschien onbekend, in de muziekwereld zeker niet onbemind, want met Joan As Police Woman als nom de plume, opereert Joan Wasser al jaren in haar eigen universum dat opgebouwd is rond haar prachtige, volle, warme stem. Ze maakte binnen dat universum al plaats voor albums die enkel rond de piano en haar stem draaien (Real Life), maar evengoed reikte ze naar een breder, soulvol instrumentarium (The Classic) tot zelfs twee knappe coverplaten aan toe. Haar laatste wapenfeit dateert van 2021 met het sterke en geprezen The Solution Is Restless dat ze opnam met de ondertussen overleden Afrobeatlegende Tony Allen en muzikale duizendpoot Dave Okumu.
Drie jaar later laat ze nu Lemons, Limes and Orchids, haar twaalfde studio-album alweer, op de wereld los. Zelf omschrijft ze het album als ‘a nocturne about love and loss — what else is there? — and a reckoning with our collective disorientation, part hymn to holding on and part benediction of letting go.’ De muzikanten die ze voor de plaat mee het citrusfruit en de bloemen introk, kunnen ook allen een palmares voorleggen. Meshell Ndegeocello op bas is misschien wel de meest in het oog springende naam, maar ook de rest van haar band verdiende zijn sporen al ruimschoots bij gerenommeerde artiesten zoals Alanis Morissette, David Byrne en Jeff Buckley, van wie Joan ooit nog het liefje was.
Op een bedje van licht vertimmerde synths en percussie opent “The Dream” op een eigenzinnige manier dit nieuwe hoofdstuk. De zalvende stem van Joan Wasser, prominent vooraan in de mix, laat er echter geen twijfel over bestaan wie op dit album de echte ster zal zijn. Een stem die erin slaagt doorleefd en oprecht te klinken in elke emotie zonder aan kracht in te boeten. Zeker in de nummers waar ze zich opnieuw rond haar piano krult, hoor je dat zowel haar stem als haar songschrijverschap op hoog niveau blijven staan. “Full-Time Heist” is daar een voorbeeld van. We leerden het eerder als single kennen waarin ze tekstueel de analogie tussen een relatie en een bankoverval trekt. Eentje waarin de waarheid beroofd wordt van authenticiteit door maskers en pruiken die een vertekend beeld van de ander ophangen. Nog meer pracht in “With Hope In My Breath” waarin Joan je meesleept in een zoektocht naar hoop. Het thema van vasthouden en weer durven loslaten, wordt nergens tastbaarder dan hier. Of die zoektocht een succesvol einde kent, laten zowel de zwoele mood van het nummer als de tekst vermoeden: ‘the answer is yes’.
Nog zo’n vasthoudend pareltje is “Back Again” dat je met zijn dromerige en uptempo, funky ritme meetrekt in een opgewonden verlangen naar vroegere tijden. Met een flinke dosis soul en motown als inspiratiebron gaat de swingende bas van Meshell Ndegeocello met het nummer aan de haal. En van vroegere tijden gaat het moeiteloos naar het heden, want in het op een retroriff deinende “Long For Ruin” grijpt Joan Wasser ons allen bij de kraag. Om ons daarna vrolijk de afgrond van deze tijd in te dansen, een wereld waarin geldgewin en eigenbelang het halen op het goede voor heel de mensheid. ‘Zijn we als wereldbevolking de weg kwijtgeraakt’, gooit ze ons voor de voeten?
Alsof ze ons op de juiste weg wil zetten, is er “Remember the Voice” als een soort elektronische flirt. Een uitstapje van een kleine drie minuten waarin Joans stem verhalend in ons oor komt fluisteren. Het contrast tussen haar warme stemgeluid en de wat kille synths mist zijn effect niet. ‘I found it in you’, fluistert ze ons als laatste toe. Naarmate de plaat vordert, gaat Lemons, Limes and Orchids, verder met zijn afwisselende aanpak, al is de kwaliteit niet overal even hoog en zijn de liedjes iets meer inwisselbaar en minder weelderig dan de eerdere nummers.
Lemons, Limes and Orchids is zeker geen slecht album, wel integendeel. Het is een echte groeier en vat haar carrière tot nu toe perfect samen in een collectie liedjes die opnieuw beroeren. Zowel haar zangkunst als haar stijlvolle zelfverzekerde teksten en arrangementen geven iedere song zijn eigen identiteit en stijl. Van verstilde pianoballads tot jazzy cocktailbarmuziek, en van knisperende elektronica tot warme soulnummers, Joan As Police Woman zet haar stem meer dan ooit centraal in de spotlight. Toch zal ook dit album waarschijnlijk niet de deur richting grotere bekendheid opentrappen, maar wie maalt daarom. Zowel voor fans van het eerste uur als nieuwe ontdekkers is dit alleszins een memorabele mijlpaal in haar carrière.
Joan As Police Woman speelt op 25/10/24 in de Muziekgieterij in Maastricht, op 27/10/24 in Doornroosje in Nijmegen, op 28/10/24 in de Orangerie van de Botanique in Brussel en op 30/10/24 in De Duif in Amsterdam.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Back Again”, ons favoriete nummer van Lemons, Limes and Orchids, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
