Jordan Rakei @ Ancienne Belgique (AB): Loopje met de tijd

Nieuw-Zeelander Jordan Rakei nestelde zich jaren geleden in Europa en voelt zich hier als een vis in het water. Het succes kwam hoe dan ook niet van de ene op de andere dag, al was die organische groei ook een zegen, omdat hij zich als muzikant verder kon ontwikkelen. Zijn fascinerende manier waarop hij verschillende genres, waaronder jazz, soul en hiphop samenbrengt, zorgde ervoor dat gestaag meer en meer mensen naar Rakei’s muziek begonnen te luisteren. Dit jaar kwam hij met zijn vijfde album The Loop op de proppen, waarop hij muzikaal vrijer en eleganter dan ooit tevoren uit de hoek kwam. Dat album was ook de leidraad van zijn wederkeer naar het Belgische podium.

De Singaporees Dhruv werd door Jordan Rakei in hoogsteigen persoon uitverkoren om in een handvol steden voor hem te openen. Met meer dan tien miljoen maandelijkse luisteraars doet Dhruv het meer dan behoorlijk op die Zweedse streamingdienst, al kon hij ons op live vlak toch nog niet volledig overtuigen. Met multi-instrumentalist Jim aan zijn zijde had hij in het begin vrij veel moeite om zijn stem los te krijgen. Dat een groot deel van de instrumenten van tape kwam, hielp naar ons gevoel ook niet echt, al liet Dhruv de tape naarmate het optreden vorderde meer en meer achterwege. Het waren de momenten waarop hij het simplistisch hield die het meest konden bekoren. Eenmaal zijn stem opgewarmd was, kreeg zijn zelfvertrouwen een flinke boost en trakteerde hij ons op het ingetogen “Grieving”. Het optreden van Dhruv had uiteindelijk net iets te veel ruwe kanten, maar had desondanks een paar fijne momenten.

Jordan Rakei begint elke avond met een blanco blad, zo ook gisteren in een uitverkochte AB. Geen vooropgestelde setlist of dergelijke, maar de volgorde simpelweg laten bepalen door zijn gevoel. Elke avond teert dus op een andere dynamiek, en dat houdt het voor artiesten als Jordan Rakei na al die jaren spannend. Starten deed hij hoe dan ook met een vast patroon. Als opener was “Learning” vrijwel ideaal, want zowel de mensen op als voor het podium konden zich warmgrooven. De jazzy outro gaf het al een beetje weg: Rakei’s band had zin om, waar er ruimte was, los te jammen. Verzoekjes waren welkom volgens Rakei, maar eerst speelden ze een nummer dat ze vooral zelf graag spelen. “Mad World” kreeg een iets vrijer jasje en vloeide mooi richting een knappe ontbolstering. De meerstemmige zang resoneerde erg mooi door de rode zaal, wat eveneens gold voor het recentere “Freedom”. Deze keer stond Rakei zelfs recht en genoot hij van de vrijheid om met het publiek te spelen.

Na een vorstelijk “Royal” keerde de groove terug in het concert. Onder wat voorzichtig dansende lichtjes schoten ook de beentjes van menig toeschouwer in actie op de verleidelijke deuntjes van “Wind Parade”. Het nummer was het ideale moment om de band voor te stellen en het uiteindelijk speels te laten eindigen. Niet veel later bracht Rakei met “State of Mind” een hommage aan de muziek uit zijn jeugdjaren. De baslijn was de lijm die het nummer samenhield, terwijl Jordan Rakei zijn veelzijdigheid in zijn stem liet blijken. “Clouds” vormde dan weer een stiekem hoogtepunt. De souplesse van de uitvoering was verrukkelijk en zo mooi uitgebalanceerd dat we even tijd en ruimte uit het oog verloren. Genieten met een grote G. Het bleef op hetzelfde elan doorgaan en de zintuigen stonden verder op scherp. Het eerste verzoekje, “Borderline”, bracht iets meer tempo in de set. Met name drummer Jim Macrae zorgde met zijn gevoelvolle slagen voor de warmte in het nummer en stuwde op de achtergrond de rest van het collectief aan.

Met acht lampen waren de attributen op het podium niet de grote eye-catchers, maar dat verwachten we niet van Jordan Rakei. Bij hem draait alles om de muziek en het verhaal dat hij in zijn nummers vertelt. Zijn persoonlijke favoriet “Eye to Eye” probeerde hij na al die jaren vers te houden, een opzet waar het sextet op het podium in slaagde. Door het einde over een andere boeg te gooien, kreeg het nummer een nieuw leven, maar het verloor niet de charme waarmee het duizenden muziekliefhebbers in 2017 voor zich won. Van iets ouder werk manoeuvreerde Rakei moeiteloos naar het nieuwere. “Flowers” was ook weer zo’n moment waar je van elke seconde genoot. Van de eerste strofe tot het openbloeiende refrein, menig collega-muzikant zou jaloers zijn op een song als deze. De pianiste kreeg op het einde haar welverdiende moment en zong gevoelvol de sterren van de hemel. De overgang naar “Talk To Me” was van het fascinerende en tegelijk hypnotiserende type. Het publiek kon het goed smaken en gaf in ruil een laaiend applaus.

Het concert was redelijk lang, maar voelde nooit langdradig aan. Jordan Rakei zorgde op de juiste momenten voor variatie en hield daardoor iedereen bij de les. Een op papier eerder onooglijk liedje als “Everything Everything” kreeg live nog meer gelaagdheid, mede doordat de tweede percussionist het ritme aanvulde met wat speelsheid. “Trust” kon daar aanvankelijk nauwelijks tegenop boksen, maar het uitgesponnen einde overtrof uiteindelijk alles. De twee percussionisten mochten wederom in de schijnwerpers treden en erop los improviseren, wat voor een paar zeer sterke minuten zorgde. “Add the Bassline” was daarop een fijne aansluitende postlude, maar ook niet meer dan dat. Voor de laatste vonkjes magie greep Jordan Rakei met zijn band terug naar “Friend or Foe”. Als een volleerde bandleider stuurde de Brit zijn ingespeelde band aan, en met name zijn gitarist, die nog wat zots uit zijn vingers wist te schudden. Hier en daar klonk er zelfs tussentijds applaus voor wat er op het podium gecreëerd werd. En terecht.

De middenweg tussen elegantie en ingetogenheid zocht Rakei in zijn eentje op in het eerste bisnummer. “Hopes and Dreams” was een rustmoment om tot bezinning te komen en te beseffen hoe waardevol de nabijheid van je familie is. “Mind’s Eye” zette hij tenslotte eveneens in zijn eentje in, alvorens de band een laatste keer aansloot. Het werd een vrije versie waarbij alles nog eens piekfijn samenkwam en het genieten geblazen was. Jordan Rakei liet de tijd vervagen en zette iets neer wat nog niet veel artiesten hem hebben voorgedaan dit jaar. Het was een concert dat als geheel werkte en dat meerdere malen de perfectie benaderde. Samen met zijn band liet hij het heel eenvoudig lijken, maar tussen al die eenvoud sierden zoveel schitteringen dat je als luisteraar gewoonweg gefascineerd werd meegezogen. Een artiest op de top van zijn kunnen, en toch nog lang niet uitgeblust; op naar nog veel mooie Jordan Rakei-concerten in de toekomst.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:
Learning
Mad World
Freedom
Royal
Wind Parade
State of Mind
Clouds
Forgive
Borderline
Eye to Eye
Flowers
Talk To Me
Cages
Everything Everything
Trust
Add the Bassline
Friend of Foe