The Black Angels & The Dandy Warhols @ La Madeleine: Psychedelische duisternis

Af en toe slaan bands de handen in elkaar voor een unieke double bill en dat was dit keer het geval bij The Black Angels en The Dandy Warhols. De twee Amerikaanse bands komen wel al eens vaker naar België, maar om ze samen aan het werk te zien, wilde je al eens moeite doen om naar La Madeleine af te zakken. Twee psychedelische bands van dat kaliber op één avond zien, is dan ook de moeite en dat het een mooie autoloze zondagavond zou worden, kon je al voorhand voorspellen. En dus kregen we twee sets van iets meer dan een uur waarin we psychedelisch genot bij de vleet mochten verorberen.

Alsof twee volwaardige sets nog niet genoeg zijn, werden we ook nog getrakteerd op een voorprogramma in de vorm van Miranda Lee Richards. De zangeres kreeg maar twintig minuten waarvan ze er vijf te laat was waardoor de set eigenlijk een soort van niemendalletje werd. Ze bracht in haar eentje enkele gezellige singer-songwriterliedjes en niet meer dan dat. De meerwaarde ervan was niet echt groot, al was het moment misschien ook wat ondankbaar.

Nadat The Black Angels de dag ervoor als eerste mocht spelen in Parijs, was het dit keer The Dandy Warhols die de openingsset voor zich mocht nemen. De band bracht eerder dit jaar nog een nieuw album uit en het was de bedoeling dat dit werd voorgesteld, maar uiteindelijk puurde het viertal gewoon uit de rijke discografie met de meest psychedelische nummers als hoofdbrok. “Good Morning” gaf hierbij het goeie startschot waarbij de dromerige gitaren samen met de donkere stem van Courtney Taylor-Taylor al een eerste keer de aandacht opeisten.

Toch duurde het even vooraleer die stem er echt helemaal doorkwam en dat was eigenlijk pas bij “Summer of Hate” een nieuw nummer dat zich als meer optimistisch in de set wist te plaatsen. Er werd vervolgens een beetje verder gegaan op dat elan, zonder daarbij de grungy of duistere sfeer uit het oog te verliezen. Uiteindelijk was het dan “I Love You” die met de kroon ging lopen doordat het naar het einde toe volledig uit zijn donkere voegen barstte met nog wat extra instrumentaal genot en veel meer donkere sounds in een instrumentale outro.

De vreemde eend in de bijt was zowaar grote hit “Bohemian Like You”. Hoewel het uitbundig werd meegezongen en een vlaag van euforie door de zaal liet gonsen, was het toch net iets te vrolijk voor de sfeer die er constant al hing. De band zelf was ook niet al te spraakzaam en de weinige momenten dat er gepraat werd, deden ze dat tegen elkaar. Muziek moest hier spreken en dan is een prachtsong als “Godless” natuurlijk iets waar je altijd mee kan uitpakken. De song leek een mooi einde te breien aan de set van The Dandy Warhols, maar dat was niet voor er nog eens stevig kon worden uitgehaald.

“Boys Better” vatte de kracht die doorheen de hele set overheerste nog eens samen in één nummer. Veel synths, de nodige intensiteit en vooral een luide energie. The Dandy Warhols wisten op die manier wel perfect af te sluiten en de lat meteen hoog te leggen voor wat nog zou volgen. Ondanks de weinige interactie en het nogal onverschillig gebrachte uurtje, kregen we toch muzikaal heel wat lekkers te verwerken.

Met The Black Angels werd de top van het psychedelisch spectrum pas helemaal bereikt. De band had trippy visuals mee die voor zich spraken, maar ook het repetitieve en de grootse hoeveelheid reverb deed zijn duit in het zakje. Opener “Entrance Song” zette meteen de toon voor de rest van de set doordat het de volle gitaren helemaal naar voor liet komen en er natuurlijk al heel wat gitaarsolo’s mochten passeren. De tweestemmigheid die een bepaald mantra met zich meedroeg, was daarna ook genoeg om helemaal betoverd te worden door de psychedelische klanken van The Black Angels.

Ondanks dat The Black Angels geen zo’n grote hits heeft als The Dandy Warhols, konden ze dat compenseren door gewoon heel consequent strak te spelen. Als we dan puur op streams moeten afgaan, dan is “Young Men Dead” de bekendste song in het arsenaal. Die kwam er vlak na een nieuw nummer dat iets trager klonk waardoor het nog beter binnenkwam in de gehoorkanalen. De versterkers leken op het maximum te zijn opengedraaid en zo was het duidelijk dat we The Black Angels niet moesten leren hoe ze een wall of sound moesten creëren.

We kregen van The Black Angels uiteindelijk twee nieuwe nummers te horen en die gaven beide weg dat de band het iets dromeriger zal aanpakken op de nieuwe plaat. Maar ook de meest recente plaat van de band stond ferm in de aandacht met vijf nummers. “Empires Falling” stak door zijn snelheid een goeie dynamiek in de set, want als maar meer leek het publiek niet meer te kunnen stilstaan. Dat was zeker het geval bij “History of the Future” dat nog iets logger klonk dan alles voordien.

Op die manier kregen we alles van het psychedelische spectrum te horen bij The Black Angels. Het ging van hard en snel, naar traag en dromerig, maar altijd met de zeer trippy visuals als referentie. De lichten knalden ook mee als het fuzzpedaal volledig werd ingeduwd en zo kon The Black Angels ook op het eind niet anders dan furieus eindigen met lichten die je niet aan een epilepsiepatiënt wil laten zien. Het knallende einde gaf eigenlijk aan dat de band live gewoon het liefst vol vooruit wil gaan, met ruimte voor pauzes.

Uiteindelijk bleek de keuze van beide bands om samen op tour te gaan de juiste. Elk hebben ze hun eigen publiek, maar de cohesie van beide blijkt ook aan te slaan. Waar bij The Dandy Warhols meer kon gezongen worden, werd er bij The Black Angels vooral wild in het rond gesprongen. Maar beide sets konden wel aan elkaar tippen doordat het muzikaal allemaal perfect was uitgewerkt. Op die manier kwam iedere psychedelische rockfan in de zaal wel aan zijn trekken en dat is dan ook waarom je naar La Madeleine kwam.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist The Dandy Warhols:

Good Morning
Ride
Summer of Hate
Plan A
Be Alright
I Love You
I’d Like To Help You With Your Problem
STYGGO
Bohemian Like You
Godless
Boys Better

Setlist The Black Angels:

Entrance Song
El Jardin
The Sniper at the Gates of Heaven
Firefly
UKR
Young Men Dead
Empires Falling
Grab as Much (as You Can)
Manipulation
Yellow Elevator #2
The River
History of the Future
Black Grease
Turkish
Snake in the Grass
Molly Moves My Generation