Strand of Oaks @ Ancienne Belgique (AB Box): Dobberen op een golf van emoties

Europa heeft een speciaal plekje in het hart van Strand of Oaks-frontman Timothy Showalter. Nog voor zijn doorbraak in thuisland de Verenigde Staten werd hij al omarmd door fans van over de Atlantische Oceaan. De veertiger maakt dan ook maar wat graag de oversteek. Zo ook dit jaar. Begin deze maand vormde de set van Strand of Oaks nog een hoogtepunt op Leffingeleuren en ook bij de noorderburen passeerde hij afgelopen weken meermaals. Dit jaar was daar helemaal niet uitzonderlijk in. Zo zit de passage in de Ancienne Belgique van 2020 bij de frontman nog vers in het geheugen en benoemde hij het tijdens interviews al regelmatig als zijn favoriete concert aller tijden. Anno 2024 was Showalter vastberaden dat te herbeleven.

Alvorens het zover was, mocht rocker Ian Clement de zaal in gang trekken. De zanger-gitarist verdiende al zijn strepen bij onder meer Gentse stonerrockband Wallace Vanborn, maar al enkele jaren doet hij het dus ook solo. Hij werd bijgestaan door drummer Sylvester Vanborm, collega bij die eerder genoemde band. De bassen kickten er meteen stevig in en ook Ians aangename stemkleur viel op. Met behulp van een backingtrack creëerde het duo een erg volle sound die hoe langer hoe meer hoofden in de zaal op en neer lieten gaan. In de nummers zelf zat nogal weinig variatie, op “Hardly” na dan. Dat lied ontbolsterde zich subtiel, laagje per laagje tot een hoogtepunt. Afsluiten deed Ian met een nummer dat over enkele weken uitkomt, geschreven met bassiste Kris Auman, die voor de gelegenheid van het duo nog even een trio maakte. Muzikaal was Ian Clement een sterke opwarmer, zonder veel meer.

Het was niet bepaald over de koppen lopen in de zaal op het moment dat Strand of Oaks op de tonen van de Beach Boys’ “I Can Hear Music” op het podium verscheen. In die ene beruchte show van 2020 stonden Tim en de zijnen nog in een AB in zijn volle capaciteit. Nu was dat in de AB Box-formatie met een verlaagde capaciteit en dan nog geraakte de boel niet uitverkocht. Was de liefde van de fans misschien wat gaan liggen na het laatste wat minder geslaagde album Miracle Focus? Aan de zanger om de vlam weer aan te wakkeren.

“More You”, opener van die recente plaat, was alvast wel een binnenkomer van jewelste. Als een volleerd dirigent zette hij zijn driekoppige band in gang om zijn publiek een eerste keer het zwijgen op te leggen met de wondermooie en episch gebrachte ballad. Toon gezet leek het, al kon “Hurry” dat momentum niet vasthouden. Het meer pop-georiënteerde en zwoele nummer ontbrak daarin te veel aan pit en kwam wat te gezapig binnen. Ook het daaropvolgende “Sunbathers” leek geen voltreffer te worden. Al stevende het nummer in extremis nog af op een heerlijk slot, nadat het werd voorafgegaan door een prachtig meerstemmig zangstuk. Tussen de nummers door toonde de frontman zich een ruwe bolster met een klein hartje. Openhartig vertelde hij over zijn worstelingen in zijn leven en dat sierde hem.

Wat volgde was een eb en vloed aan rustige ingetogen nummers en nummers met een groteskere sound en bombastischere arrangementen. “Hyperspace Blues” kwam met een mix van rock en elektronica erg energiek uit de hoek. Een opzwepend en gelaagd lied dat op heel wat bijval kon rekenen vanwege het publiek. Voor tweeluik “Somewhere in Chicago” en “Shut In” liet de band Timothy alleen achter. De frontman greep op zijn eentje de hele zaal bij het nekvel. Meer bombast was er dan weer met fanfavoriet “Forever Chords”. Het duurde even om het momentje te creëren dat de band voor ogen had, maar gelukkig duurde het lied lang genoeg om ieder een voor een mee te nemen. Een hoogtepunt!

Nog zo’n hoogtepunt was “Galacticana”, dat de frontman naar eigen zeggen schreef over die ene avond in 2020 in de AB. Showalter genoot zichtbaar, ging helemaal op in zijn muziek en dat straalde uit op het publiek. Vanzelfsprekend gingen hierbij de handen enthousiast op mekaar. Afsluiter van de reguliere speeltijd was hitje “Weird Ways”. De zanger lapte zijn laars aan de originele versie, waardoor meezingen niet altijd evident was. Alsnog weerkaatsten de teksten luid tegen de muren van de AB Box. Echt afsluiten deed Strand of Oaks uiteindelijk met “JM”.

Het optreden van vier jaar geleden wist de band niet te evenaren, laat staan te overtreffen. Maar Strand of Oaks bracht nog steeds een meer dan sterke set in de Ancienne Belgique. Timothy Showalter deelde mee dat hij een tijdje afstand zal nemen van zijn muziek om zich te focussen op zichzelf. Of we hem snel zullen terug zien, dat valt af te wachten. Al beloofde hij wel dat hij zeker zal terugkeren. Vroeg of laat. De voorbij jaren hadden enkele fans de band misschien wat uit het oog verloren, de liefde vanwege de trouwe fans bleek na gisterenavond toch vooral onvoorwaardelijk te zijn. Op het moment dat Timothy Showalter na zijn pauze weer op de planken staat, zullen zij er ongetwijfeld ook weer bij zijn.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

More You
Hurry
Sunbathers
Galacticana
Party At Monster Lake
Hyperspace Blues
Somewhere in Chicago
Shut In
Plymouth
Forever Chords
Weird Ways