‘We could be jokers’, zong Lady Gaga enkele jaren terug op Chormatica en nu schittert de Amerikaanse artieste aan de zijde van de Joker. De excentrieke muzikante bewees eerder al met rollen in American Horror Story en A Star is Born dat ze ook een echte filmster is en van Joaquin Phoenix wisten we al langer dat hij verliefd wordt op mooie stemmen, dus dat de twee elkaar nu gevonden hebben in Joker: Folie a Deux is misschien zo gek nog niet. Lady Gaga kruipt in die film in de huid van de minstens even excentrieke, maar veel gevaarlijkere Harley Quinn. Eens de opnames van de met muziek gevulde film (maar het woord musical nemen ze niet in de mond) gedaan waren, was Lady Gaga nog niet klaar met het complexe personage en besloot ze er een album voor te maken. Harlequin is een album dat de nieuwe film vergezelt en bestaat voor een groot stuk uit nummers (en covers) die in de film verschijnen, maar daarnaast staan er ook twee nieuwe en eigen tracks op.
De sound had verschillende richtingen kunnen uitgaan, maar Harlequin is een jazzalbum geworden en daar wordt weinig van afgeweken. Een genre waar Gaga niet onbekend mee is, want ze bracht met haar ondertussen overleden goede vriend Tony Bennett twee jazzplaten uit. Als sidekick van de legendarische zanger zakte ze zelfs af naar Gent Jazz. Doorheen de nieuwe plaat botsen we vooral op covers van oude jazznummers uit musicals als Sweet Charity en The Band Wagon. Op Harlequin komt de zon op met “Good Morning”, dat origineel dan weer door legende Judy Garland werd gebracht in Babes in Arms en later in Singing in the Rain verscheen. Lady Gaga brengt het nummer op een heel gelijkaardige manier, al is de jazzklassieker misschien ook gewoon te legendarisch om er veel aan te veranderen. De uitvoering gaat gepaard met het nodige showgehalte, wat voor een glimlach zorgt en zo zullen er nog veel volgen doorheen de plaat.
Gospel neemt dan weer de bovenhand in “Oh, When the Saints” waar het orgel uiteindelijk ook vergezeld wordt door een elektrische gitaar en ondanks dat de stem van Gaga zeker niet slecht is, had een koor hier zeker niet overbodig geweest. Het nummer mist een iets grotere opbouw, ondanks dat de zangeres zelf al regelmatig op een hogere traptrede gaat staan. Gospelinvloeden keren later terug tijdens “Gonna Build a Mountain”, dat Gaga wel op haar eentje ten volste leven weet in te blazen. “World on a String” is wel weer in hetzelfde bedje ziek als die eerste, waarbij er muzikaal net te weinig gebeurt om de hele tijd interessant te blijven. Het doet vermoedens rijzen dat er hier in de film de focus wat meer ligt op het visuele (of dialoog dat over de muziek heen te horen is), maar in een volledig muzikale setting mocht het op dit soort momenten net iets meer of gevatter zijn.
“If Me Friends Could See Me Now” uit Bob Fosse’s Sweet Charity is dan weer een uitbundiger nummer waarop er lekker gedanst kan worden en ook tijdens “That’s Entertainment” kan het orkest lekker doorspelen. Een solootje hier en daar fleurt de boel op vooraleer Gaga er weer een kleine twist tegenaan smijt en dan toch nog eens voluit gaat. De zangeres lijkt helemaal op te gaan in de feel good jazz, al weet zo ook een ballade als “Smile” (naar het nummer uit Modern Times van Charlie Chaplin) ook tot een goed einde te brengen. Waar ze hier een delicaat gevoel in haar stem weet te leggen, kan ze een ruw en gekkigheid in haar stem leggen tijdens “The Joker”. Niet alleen de naam is toepasselijk, maar ook de inhoud lijkt goed te passen bij de inhoud van de film, of in ieder geval de voorgaande film. Gaga transformeert van showgirl naar een zangeres met veel gevoel en meteen daarna gaat ze richting rockmuziek met een gekkere ondertoon, alsof ze zich als kameleon doorheen muziekgenres beweegt.
Zoals we in de eerste alinea beloofden staan er ook twee nummers op de plaat die door Lady Gaga zelf werden geschreven. “Folie à deux” schreef ze in haar eentje en “Happy Mistake” in het gezelschap van BloodPop, waarmee ze al samenwerkte op eerdere albums. Die eerste is een nogal zoete liefdessong geworden die mooi aansluit bij de jazzmuziek die overheerst op de plaat, maar dat extraatje mist om meer dan gewoon een leuk streepje muziek te zijn. “Happy Mistake” maakt echter wel een blijvendere indruk met de neerslachtigere tekst die toch iets hoopvol bevat. Het is niet moeilijk om hier uit af te leiden dat Joker en Harley Quinn in de film elkaars ‘freak’ gaan matchen en zo minder eenzaam gaan zijn, maar ook los van die film gaat het over iemand die na trauma steun weet te vinden. Het zachte gitaarwerk en de gevoelige manier van zingen gaan hier mooi mee samen.
Van de twee Lady Gaga nummers is er dus eentje die ons warmer doet krijgen dan de andere en dat wisselvallige vinden we een beetje doorheen de hele plaat terug. Is Harlequin een slechte plaat? Zeker niet, maar zonder de film erbij is het ook maar gewoon een coveralbum waarop de nummers op een manier worden gebracht die nogal gelijkaardig zijn aan het origineel. We betrappen Gaga op weinig fouten en zijn zelden teleurgesteld, al had het als geheel toch net iets meer mogen zijn. Misschien is het te moeilijk om dit album los van de film te beoordelen en vallen we tijdens het kijken van Joker: Folie a Deux helemaal in zwijm voor de personages én de muziek. Misschien ook niet. In ieder geval staan er een aantal fijne nummers op de plaat en toont Lady Gaga er nog maar eens mee aan hoe veelzijdig ze is als zangeres.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “If My Friends Could See Me Now”, ons favoriete nummer van Harlequin, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
