AURORA @ Vorst Nationaal: Feenomenaal

Vorst Nationaal veranderde gisteren eenmalig in een feeërieke en montere plek, en dat heeft allemaal te maken met het neerdalen van de popfee AURORA in onze hoofdstad. De Noorse behoort inmiddels tot een van de meest succesrijke muzikale exportproducten uit haar land en zette dat eerder dit jaar op gedurfde wijze in de verf met haar nieuwe album What Happened To The Heart?. Haar verbondenheid met de natuur en haar kleurrijke omgeving blijft als rode draad door haar discografie lopen en weerspiegelt zich ook in haar liveshows. Voor haar grootste show in ons land, in een zo goed als uitverkocht Vorst Nationaal, schuwde ze de risico’s niet en trakteerde ze haar fans op dé ultieme AURORA-beleving.

Van onzekerheid was bij voorprogramma Unflirt alvast niets te merken. De Brits-Filipijnse artieste speelde charmant, doch verlegen een redelijk sterk halfuurtje en dompelde Vorst Nationaal onder in haar authentieke universum. Als inspiratiebron haalde ze in een interview zowel Whitney Houston als Stevie Wonder aan, maar in haar muziek hoorden we gisteren nog heel wat meer invloeden de revue passeren. Zo klonken haar nummers tamelijk dromerig, maar hadden ze eveneens een grungy kantje. De dualiteit werkte echter wonderwel en dat was te danken aan haar mooie stemgeluid, dat als bindmiddel diende. Het onuitgebrachte nummer “Talk To Me” illustreerde die tweestrijd nog het beste en bekoorde met een onverwachte schreeuw het publiek quasi instant. Bij het laatste lied gingen alle lampjes spontaan de lucht in, wat nog maar eens bevestigt: als er lampjes zijn, is het goed. Unflirt was met andere woorden een meer dan aangename kennismaking.

Betoverend mooi, dat was de manier waarop AURORA haar concert begon met “Churchyard”. Na het ingetogen begin kreeg het nummer vanaf het tweede refrein meer body en viel de vierkoppige band met veel glans in. Een eerste keer luidkeels gejoel was het logische gevolg. Dat ze overweldigd was door de zaal en de omstandigheden, gaf ze op haar eigen wijze mee. Daarvan was eigenlijk niets te merken tijdens het daaropvolgende “Soulless Creature”, een nummer dat ze niet al te vaak brengt in haar shows. Imponeren deed ze dus al bij het begin en hetzelfde kunnen we over “A Soul With No King” zeggen. Van ritmiek tot de middeleeuwse gitaarklank, het plaatje dat AURORA tekende werd alsmaar indrukwekkender. Het publiek genoot mee en verleidde zichzelf tot meeklappen, wat AURORA en band niet van de wijs bracht. Integendeel. Het duistere tweeluik “Heathens” en “When The Dark Dresses Lightly” gaf het concert een mysterieus kantje, waarbij de durf ervan afspatte. De meerstemmige zang bij die laatste was een waar genot om naar te luisteren, dat wat ons betreft eeuwig had kunnen doorgaan.

AURORA ging voor contrasten en dat hield de spanning er telkens in. Het voelde zelfs alsof ze het concert in verschillende aktes had ingedeeld, elk met hun eigen typerende sfeer. “Some Type of Skin” was er eentje waarbij het publiek enthousiast participeerde, maar ook bij “Queendom” ging iedereen goed los. AURORA kreeg zelfs een regenboogvlag toegeworpen en wapperde vrolijk mee op de tonen over het podium. De euforie zat goed en dat was het uitgelezen moment om even wat met het publiek te praten en haar volledige crew te bedanken. Ze zong zelfs een klein stukje van “Warrior” voor een fan op de eerste rij, alvorens een kleine anekdote te vertellen over haar obese kat. Van de hak op de tak en volledig ad rem, zo kennen we de Noorse. Typerend ook hoe ze zich na de extase breekbaar opstelde en met een pure chanson genaamd “Exist for Love” haar hart opende. Ze kon het zelf even niet drooghouden en was zichtbaar geëmotioneerd door de gedachten die het nummer bij haar opwekte. De emotionele golf nam ook het publiek over, dat het bij een pakkend en ingetogen “Dreams” niet droog kon houden.

Het meerstemmige hoogtepunt bereikten we met “The River”, waarbij ze zich liet omringen door haar vier bandleden. Zo veel gevoel en harmonie was een regelrechte lust voor het oor en kreeg de zaal wederom muisstil. Het duurde echter niet lang vooraleer AURORA opnieuw over de blinkend rode vloer zweefde. Dat deed ze aanvankelijk nog redelijk voorzichtig op de tonen van haar grootste hit “Runaway”, dat ze overigens opdroeg aan iedereen die momenteel wat zoekende is in het leven. Haar ruimte benutte ze echter pas echt weer tijdens “The Seed”. De opbouw van het nummer zorgde al voor kippenvel, en dan moest de climax nog losbarsten en de puntjes op de i zetten. En daar bleef het niet bij. “The Blade” was een begeesterende klepper waarbij de lichtshow voor een versterkend gevoel zorgde en het publiek voorbereidde op de ster van de show: “Starvation”. Het woord fenomenaal schiet nog tekort voor wat AURORA hier zomaar even en passant bracht. Het rave-achtige einde deed Vorst Nationaal daveren op haar grondvesten.

De positieve ziel AURORA had nog geen zin om het concert bij “Giving In To The Love” te beëindigen. Vanzelfsprekend kwam ze dan ook terug om in de bisronde nog een drietal nummers te brengen. Nu toch iedereen rechtstond, kon er volop gedanst worden. De aanvoer voor de dansbenen was van het zeer besmettelijke soort. “Cure For Me” kreeg zelfs de stijfste harken los en deed de euforie oplaaien tot op de laatste rij. “Do You Feel” kon aan die atmosfeer net niet tippen, maar was hoe dan ook een uiterst goed te pruimen stuk waarbij bewegen haast vanzelf ging. Een laatste pleidooi om jezelf de ruimte te geven om aan jezelf te denken, ook al heeft iemand anders je even hard nodig, was daarna een mooie en zelfreflecterende boodschap. “Invisible Wounds” was haar transcendente en ingetogen manier om vaarwel te zeggen. Groots eindigen in iets kleinschaligs en fragiel, AURORA heeft die kunst onder de knie.

AURORA heeft de stap naar de arena’s goed verteerd en toonde in Vorst dat je ook met breekbaarheid en durf een ruimte kan vullen. Het was bovenal fijn om te zien en te horen dat ze ondanks het grotere podium geen graantje van haar dartelende eigenheid heeft verloren. Na het intieme en gevoelvolle begin ontbolsterde de Noorse in een kleurrijke vlinder die met karaktervolle popnummers haar vleugels spande. Alle emoties kwamen aan bod en liepen constant in elkaar over; van tranen van ontroering tot vreugdedansjes. Het was niet meer dan een allesomvattende ervaring waarmee AURORA nieuwe en oude fans twee uur lang helemaal omverblies.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Churchyard
Soulless Creatures
A Soul With No King
Heathens
When The Dark Dresses Lightly
Some Type of Skin
Queendom
Warrior (acapella snippet)
Exist for Love
Dreams
Echo of My Shadow
The River
Runaway
The Seed
The Blade
Starvation
Giving In To The Love

Cure For Me
Do You Feel
Invisible Wounds