Crystal Fighters @ La Madeleine: De Tuin Van Jolijt

Nog geen anderhalve maand was het geleden dat Crystal Fighters in ons land stond, maar nadat ze op Pukkelpop de Club mochten afsluiten op zondag, werd La Madeleine onveilig gemaakt in oktober. Het enige verschil? Een zaal in plaats van een tent en de herfst in plaats van de zomer, al hoor je dat niet in de muziek. De band had er namelijk wederom veel zin in en bracht in Brussel een feestje dat anderhalf uur duurde en waarbij het goede gevoel altijd overheerste. Op die manier kroont Crystal Fighters zich live nog steeds tot een van de koningen van de positieve muziek en dat is ook een verwezenlijking op zich.

Openen mochten de landgenoten van Cassia en ook zij lijken in een bad met feelgoodvibes te zijn gevallen. De muziek klinkt namelijk zo licht dat we niet anders kunnen dan beginnen zweven en de zon plots een zaal zien binnenvallen op een late avond. Het drietal had wel te kampen met een publiek dat niet echt interesse had in al die positieve vibes. Op die manier werd er jammer genoeg te luid en te veel gekeuveld terwijl Cassia wel een uitstekende set bracht vol leuke catchy indierockliedjes. Ook nieuwe single “Heat” sprong eruit doordat het live allemaal net iets meer angels kreeg dan op plaat. Doordat de set zo leuk was, kregen we al zin om ze opnieuw te zien. Dat kan, want op 30 april speelt de band in de AB, hopelijk met wel een volledig geïnteresseerd publiek.

Crystal Fighters had eigenlijk midden februari al in België moeten staan, toen in de AB, maar door ziekte moest de band zijn tour uitstellen naar oktober. Vandaar dus dat de groep uit Londen zo kort op elkaar in ons land speelt. Het legde hen weliswaar geen windeieren, want waar de show in de AB niet echt liep, was die in La Madeleine ruim op voorhand uitverkocht. De sfeervolle show op Pukkelpop zou daar wel eens de katalysator voor geweest kunnen zijn en zo ging iedereen dan ook vol interesse naar La Madeleine en werden ze meteen op hun wenken bediend. De lichtgevende trappen achter het podium zorgden voor mysterie, waardoor we enkel maar meer begonnen te borrelen. De intro van “I Love London” werd lang uitgemolken om uiteindelijk bij de explosie iedereen te laten springen en zo was iedereen klaar voor een dansbare set.

Het publiek opwarmen, daar weet Crystal Fighters wel raad mee en zo werden al vroeg heel wat hits gespeeld. “Follow” uit het debuut kwam als tweede en al snel moesten de handen in de lucht en de beentjes volgden gedwee. “La Calling” moest daarna van twee drie maken en deed dat met het nodige enthousiasme. Het publiek liet zich niet kennen en haalde alle energie die het in zich had boven. Zoveel bekende nummers al in het begin spelen, dat is natuurlijk lef hebben, maar Crystal Fighters weet natuurlijk waar de sterktes liggen.

Nu iedereen helemaal mee was in het verhaal, moest de band vervolgens gewoon verder gaan op het elan. En dat deden ze. “We Got Hope” uit de nieuwe plaat werd op evenveel enthousiasme onthaald als het oudere werk en dat kwam vooral doordat het ook vol energie en passie werd gespeeld. Een random mondharmonica op het einde gaf ook meteen aan dat Crystal Fighters gewoon een beetje veel tegen de muur smijt en vreemd genoeg bleef het live ook allemaal plakken, want alles wat ze deden kwam ook vol enthousiasme binnen. De band stond op een podium vol bloemen en planten, en ook de kledij van het vijftal was zo kleurrijk als de muziek die ze spelen. Op die manier klopte het plaatje ook, zeker als er dan nog eens een sterke lichtshow vol intensiteit passeerde.

Een set van Crystal Fighters kan ook niet zonder liefde en zo was “Love Is All I Got” eentje waarbij de hartjes in de lucht gingen en kregen we bij het nieuwe nummer “Numbers” zowaar heftige clubvibes te horen. De song werd samen met Creeds gemaakt en die zware bassen van de dj hoorden we ook duidelijk in de uitstekende song, eentje die zowaar hun volgende grote hit zou kunnen worden. Verder viel ook op dat er extreem weinig werd gespeeld uit de platen van de band die in 2019 en 2016 verschenen, niet toevallig vreselijke albums. De nummers die er dan wel uit passeerden, gaven zoals de rest van de set gewoon een glimlach op het gezicht, getuige “All Night”.

Met het trio “Boomin’ in Your Jeep”, “Manifest” en “Bridge of Bones” werd het tempo wat teruggebracht. Zeker die eerste paste niet echt in het geheel omdat de song gewoon niet goed genoeg was, maar na het emotionelere “Bridge of Bones” ging het dak er wel weer af bij “You & I”. Het feestje was weer aanwezig en niet veel later stond gewoon de hele zaal te dansen. Zo waren de laatste twintig minuten van de set zoals de set begon: vol enthousiasme en dansbaarheid. Niet dat die ooit verdwenen was, maar daar werd de versnelling op het hoogste niveau gezet.

Zeker bij bisnummer “Plage” liet iedereen zich volledig gaan, van links naar recht, springend en ga zo maar door, niemand kon eraan ontsnappen. Op die manier kregen we anderhalf uur plezier van Crystal Fighters. De songs zijn op plaat soms net iets te voorspelbaar of gelikt, maar live blijft de band een plezier dat de clichés van het meespringen of meezingen wel eens durft bovenhalen, maar er niet in overdrijft. Ze willen gewoon dat het publiek geniet en iedereen die er was, die genoot ook van alles wat ze kregen waardoor ze ook makkelijk in alles meegingen wat de band vroeg. Een liveband die altijd voor een goed gevoel zal zorgen, Crystal Fighters lijkt de draad gewoon terug opgepikt te hebben na enkele mindere jaren.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

I Love London
Follow
LA Calling
We Got Hope
Yellow Sun
Love Is All I Got
Tranquilo
Numbers
All Night
Champion Sound
Multiverse
Boomin’ in Your Jeep
Manifest
Bridge of Bones
You & I
At Home
Love Natural

Plage