Het leven kan soms gekke wendingen nemen, maar als je zegt dat elektronisch meesterbrein Caribou eigenlijk een doctor in de wiskunde is, dan spant dat toch wel de kroon. Gelukkig voor ons bleek dat een berekende stap, want Dan Snaith heeft met zijn dikke twintig jaar in de muziekwereld meer dan genoeg schijven achter zijn naam verzameld om onze dansbenen een hele avond op de proef te stellen. Dat hij dat doet onder verschillende namen, van Daphni tot Caribou, toont meteen ook de vele elektronische gezichten van de Canadees aan. Met die laatste heeft hij doorheen de jaren een reeks klassiekers gemaakt, denk onder meer aan “Odessa” en “Can’t Do Without You”, met als voorlopig laatste orgelpunt Suddenly uit 2020.
En die plaat krijgt nu een opvolger in de vorm van Honey. Een album waarmee Caribou alweer een andere richting uit durft te gaan, een meer hedendaagse zelfs, als we dat mogen stellen. Al van bij de release van comebacksingles “Honey” en “Broke My Heart” werd duidelijk wat we daarmee bedoelen; de Canadees gaat op die nummers van vrolijk en dansbaar naar vloeibaar en soms zelfs een tikkeltje psychedelisch. Songs die alle kleuren die een markeerstift maar kan hebben weerspiegelen, maar met hier en daar ook nog een vleugje nostalgie – let op een verknipte knipoog naar “Tom’s Dinner” in laatstgenoemde.
Alle kleuren van de regenboog dus, maar dat in de donkerte van de club. En bij dat laatste idee wringt het schoentje iets te vaak bij Honey. Zo zouden we met zekerheid kunnen stellen dat heel veel van de nummers het goed zouden doen in dj-sets, maar voor een album voelt het soms allemaal iets te langdradig en zelfs onsamenhangend aan. Een song als “Volume” voelt bijvoorbeeld iets te loom aan om echt de indruk na te laten die het geheel wel in zich heeft, terwijl “Over Now” met zijn dikke vier minuten dan weer gewoon te eentonig is om te blijven boeien. Een gedachte die wel vaker terugkeert doorheen Honey: “Do Without You” laat ons de sterren tellen, maar voelt naderhand weinig memorabel aan, afsluiter “Got To Change” maakt de cirkel op een mooie manier rond, maar niets kan ons van de gedachte ontdoen dat er te weinig idee achter het geheel van de plaat zit om van een echt geslaagd project te spreken.
Dat zorgt er gelukkig niet per se voor dat er geen echt goede nummers op Honey staan. Om te beginnen mogen de singles er zeker zijn, zelfs “Come Find Me” die in het geheel toch nog uitstekend uit de verf komt, maar daarnaast zijn er ook interessante uitprobeersels als “August 20:24” en “Climbing”. Die eerste werd een soort chaotische interlude overlopend van flanger, de tweede voelt in eerste instantie aan als een Super Mario-regenboogwaterval, die uiteindelijk psychedelisch openbloeit in een dansbare chaos. En dan is er nog hoogtepunt van de plaat “Dear Life”, waarin Caribou zijn innerlijke Fred again.. laat spreken en ons onderdompelt in liefde.
Je merkt dus dat het vrij moeilijk is om de rode draad te vinden doorheen Honey. Al bij al dus wel gewoon een fijne plaat, met een aantal interessante schijven en dansbare keuzes, maar ook eentje waarbij we achteraf het gevoel hebben dat we een beetje op onze honger blijven zitten. Niet dat Caribou per se slechte nummers op de tracklist heeft staan, maar we missen uiteindelijk toch wel een verhaal in het geheel. Honey voelt meer als een verzameling van dansbare songs, waarvan sommige het ongetwijfeld beter zullen doen op de vloer dan op plaat, met een paar hoogvliegers en ietsje te veel middenmoters.
Trekken we daarom Caribous kunnen in vraag? Helemaal niet, want met zijn discografie in het achterhoofd, zouden we kunnen zeggen dat er hier een aantal nummer op Honey staan die perfect voor een nog meer dansbare avond kunnen zorgen. We zullen het in elk geval binnenkort zien, want in het voorjaar van 2025 trekt Snaith opnieuw op tournee en het ziet ernaar uit dat er in de zomer nog meer concerten volgen. Kansen genoeg om het zelf te ontdekken dus!
Caribou staat op 11 en 12 februari 2025 in de Ancienne Belgique.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Dear Life”, ons favoriete nummer van Honey, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
