Er kwamen eens vier muzikanten samen in een café en na het nuttigen van meerdere glazen gerstenat besloot dit viertal een band op te richten. Het vierspan is niet aan zijn proefstuk toe. We stellen je de vier hoofdrolspelers voor: Stephen Malkmus, Emmett Kelly, Jim White en Matt Sweeny. Vele medailles werden door deze raspaarden al verdiend bij bands zoals The Cairo Gang, Bonnie “Prince” Billy, The Dirty Three en uiteraard het onverslijtbare Pavement. White zet zich achter het drumstel en de drie andere barden vullen de plaatsen op achter de microfoons en de versterkers voor instrumenten met vier of zes snaren. The Hard Quartet is een feit en het debuutalbum met dezelfde naam al evenzeer.
De voorgenoemde bands zijn allemaal groepen waar we al jaren een voorliefde voor hebben. Zeker Pavement staat in onze eeuwige top tien van allerbeste rockbands ooit, maar we hebben nu eens geluisterd naar wat deze vier mannen samen in elkaar hebben geknutseld. Er werden reeds drie singles uitgebracht tijdens de zomermaanden die meer dan onze goedkeuring hebben gekregen. “Earth Hater” vinden we persoonlijk de coolste schijf van de vooruitgeschoven songs omdat die het dichtst aanleunt bij Pavement. Het zou echter niet correct, noch eerlijk zijn om de hele tijd alleen de band van Malkmus hier te bewieroken. Aan het luisterwerk dus!
Bekijk vooreerst ook de videoclips eens die de band al heeft uitgebracht bij de pionnen op het muziekbord. Zo wordt de bloedmooie ode aan overleden acteur Rio Hackford, “Rio’s Song“, begeleid door een fantastische clip. Zet na die video direct het filmpje van “Waiting On A Friend” van The Rolling Stones eens op. Gezien? Cool, toch? De plaat schiet trouwens heel stevig uit de startblokken met het zware noisenummer “Chrome Mess”. We horen direct – bij alle songs eigenlijk – dat dit vier muzikanten zijn die al hele muziekmarathons hebben gelopen en die al massa’s voetblaren moesten verzorgen. Dit is een groepje artiesten dat niets meer kan wijsgemaakt worden en die volwassenheid is een zekerheid over de hele plaat.
Een andere constante door de hele lp is het heel zware noisegehalte wat uiteraard logisch is wanneer je deze vier kerels in een studio samenbrengt. Met “Heel Highway” wordt er wel een uitzondering gemaakt. Malkmus neemt op deze song de zanghonneurs waar en opnieuw klinkt het heel erg op Pavement, wat wij helemaal niet erg vinden. Het coole aan de plaat is zeker dat de zang wordt afgewisseld tussen Malkmus, Sweeny en Kelly. Kelly zingt veel zachter en mooier dan de hyperkinetische Malkmus en dat komt een nummer zoals “Our Hometown Boy” heel mooi uit.
Wanneer je vier grootheden samen muziek laat componeren, weet je dat er grootse dingen kunnen gebeuren. Alle muziekstijlen kunnen deze kerels aan, zoals het countrygevoel dat we krijgen bij “Killed By Death”. “Six Deaf Rats” en “Thug Dynasty zijn dan weer volbloed bluesnummers. Die gasten ademen muziek, die kerels zweten, drinken en eten muziek en kennen alle voordeuren van de coolste muziekbars van Los Angeles over New Orleans tot New York. En soms kan het dan nog fout gaan. “Hey” en “Jacked Existence” zijn twee compositietjes van dertien in een dozijn die we met de mantel der liefde dienen te bedekken.
The Hard Quartet toert in de nabije toekomst niet op het Europese vasteland, jammer genoeg. Een enkel concert wordt gespeeld op het grote eiland aan de overkant van België en er wordt nog rondgetrokken in hun thuisland en in Australië. We troosten ons met de gedachte dat we steeds The Hard Quartet nog eens kunnen opleggen. Het is een ideale plaat om in de auto op te zetten, tijdens het douchen of tijdens het schillen van aardappelen en wortels. Goed werk dus van de vier Amerikanen. We zijn benieuwd of de band zal verdergaan of dat het een eenmalig, zij het mooi afgerond project dan, zal blijken. De toekomst zal het uitwijzen, maar nu zijn we dus gewoon blij met dit album.
Ontdek “Earth Hater”, ons favoriete nummer van The Hard Quartet, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
