Within Temptation @ Lotto Arena: Kloppen op de tafel

Ongeveer een jaar geleden zag Bleed Out het levenslicht. Album nummer acht was het al van Within Temptation, een van de grootste bands die onze noorderburen de muziekscene hebben geschonken. Het werd een exemplaar waarop de groep nog meer dan anders zijn inspiratie haalde uit de keiharde en soms onrechtvaardige, dagelijkse actualiteit. De Edison-prijs voor beste rockalbum wonnen ze al, maar een tour liet even op zich wachten. Na generale repetities in Tilburg en Groningen gaven de Nederlanders daar gisterenavond het officiële startschot van in de Koekenstad. Maatschappelijke thema’s als oorlog, religie en mensenrechten werden niet geschuwd en in een zinderende verpakking de arena ingestuurd.

Mocht je ze op straat tegen het lijf lopen, dan zou je niet meteen zeggen dat er vier metalbinken achter het uiterlijk van deze heren schuilen. Annisokay, uitgesproken als ‘Ann is okay’, komt uit Duitsland en vormt zijn geluid door de ruige stem van frontzanger Rudi Schwarzer en de meer zanggerichte aanvullingen van een van de twee gitaristen. Met de vier al geactiveerde, rechtstaande ledschermen met tijdsgecodeerde visuals achter hen gelden ze als degelijk voorprogramma. Een opdracht die hen noodgedwongen in de schoot geworpen werd, want eerste voorprogramma BLIND8 moest eerder op de dag al forfait geven. Gegeven dat ze daardoor een wat uitgebreider timeslot kregen, is de Lotto Arena al goed volgelopen om de vierkoppige metalcoreband aan het werk te zien. Hun performance is degelijk en de melodische breaks blijven goed hangen, al had iets meer fysieke energie het plaatje nog completer gemaakt. Tijdens afsluiter “STFU” doet het middenplein zichzelf nog even gelden, waarna een gematigd applaus best op zijn plaats is.

Een knisperend vuurtje, een kleurrijk zonnebloemenveld en een kille begraafplaats: zo verwelkomt Within Temptation ons in hun Bleed Out-verhaal. Een gemaskerde Sharon den Adel roept haar troepen bijeen tijdens “We Go To War”, waarop ze de teugels toonvast beet grijpt. Meteen is de activistische toon gezet, want het nummer kende zijn oorsprong in de Russische aanval op de bevolking van Oekraïne. “Bleed Out” volgt meteen erna al, waarop de frontvrouw in het midden van de ledmuur verschijnt tussen heldhaftig ogende standbeelden van Mahsa Amini. De titeltrack van het album bezingt het jammere lot dat deze jonge vrouw moest ondergaan wanneer de Iraanse zedenpolitie haar leukweg vermoorde omwille van het foutief dragen van haar hoofddoek. De hitjes sparen zit er niet in, want met “Ritual” volgt al een derde uitsteker, die bevestigt dat den Adel onder haar lange, zwarte kleed een paar longen met een ferme inhoud zitten heeft.

“Shot In The Dark” klinkt iets milder en heeft zelfs iets popachtigs in zich, met een leuke maar brave gitaarsolo. De symfonische metalvariant heeft er soms nog mee te kampen en ook hier kunnen we het als kanttekening plaatsen: het steekt goed ineen en klinkt als een mooi, vloeibaar geheel, maar de echte, rauwe power ontbreekt soms een klein beetje. Gelukkig kan de zaal zich daar wel mee leven en zo is den Adel ook gelukkig, want ze wenst deze avond op te dragen aan het opnieuw vinden van wat meer empathie voor elkaar – een boodschap die ze wat later met plezier nog eens herhaalt.

In het midden van de massieve Griekse tempelzuilen in het decor is ook plaats voor buitenlandse avontuurtjes. Voor “Shed My Skin” roept Sharon Christoph Wieczorek van Annisokay een tweede maal het podium op. Van die combinatie hadden we meer verwacht; hij klinkt niet extreem overtuigend. Noemenswaardiger is dan het aantreden van Alex Yarmak, waarmee de band zijn laatste single “A Fool’s Parade” opnam en ook de videoclip in Oekraïne ging shooten. De titel draagt zijn oorsprong in de constante stroom aan propaganda en soms ook nonsens die conflicten met zich meebrengen. Sharons heldere stem wordt aangevuld met de doffe, lage stem van de Oekraïnse zanger wiens welgemeendheid van zijn voorkomen spat. Achteraf vraagt hij nog om te doneren voor zijn thuisland via de geprojecteerde QR-code, ‘so that the enemy doesn’t come to you’. Van een statement gesproken. Even een heel andere sfeer, maar wel een spetter van een nummer.

En zo is daar al snel de encore, die ingezet wordt door “Our Solemn Hour”. Ook komen de lichtjes nog naar boven en de lusters naar beneden voor een intiemer slotmoment met “All I Need”, dat op de een of andere manier iets wegheeft van de openingsdans van een trouw. Met “Mother Earth” legt de band het bijltje erbij neer en zo is “Ice Queen” de toch opvallende afwezige op de setlist vanavond. Desondanks zagen we een show met heel wat hitjes, die doorspekt was met activistisch op de tafel kloppen en muzikaal vechten tegen onrecht. De spanningsboog stond daarbij wel niet altijd even strak gespannen, al moeten we wel zeggen dat de band doorheen de show wel groeide. Een voorzichtig begin werd ingeruild door een zelfzeker en overtuigend einde en een concert dat uitmondde in een avondje anthemisch activisme.

Vandaag staat Within Temptation opnieuw op het podium van de Lotto Arena en ook daarna kan je ze nog in de buurt zien: op 5 december in de Rockhal in Luxemburg, op 6 december in de Ziggo Dome en op 16 augustus op Dynamo Metalfest in Eindhoven.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

We Go To War
Bleed Out
Ritual
Endless War
Shed My Skin
Wireless
The Reckoning
Shot In The Dark
Stand My Ground
A Fool’s Parade
The Promise
Supernova
Paradise
Faster

Our Solemn Hour
All I Need
Mother Earth