Stevig in de rondte slaan, daar staat Chat Pile inmiddels wel om bekend. De rauwe noiserockband uit Oklahoma kwam in hun oprichtingsjaar 2019 uit het niets met This Dungeon Earth en Remove Your Skin Please, twee ep’s die een wedstrijdje deden om ter zwaarst, en maakte daarmee meteen furore in de undergroundscene. Een scene waar het niet lang in zat, want het was debuutalbum God’s Country uit 2022 dat hen linea recta op de kaart zette. Met een schurende mix van noise, sludge en een snijdende maatschappelijke boodschap, leverde dat album een compromisloze ervaring en katapulteerde de band al snel naar de status van must-see live act. Concertzalen in het thuisland werden gesloopt tot de laatste steen en de groep mocht zelfs de plas oversteken voor een Europese vuurdoop op Roadburn. Stevig verleden dus en dat in slechts vijf jaar, maar het gaat de komende jaren naar alle waarschijnlijk enkel nog mooier worden door de release van nieuwste plaat Cool World.
Chat Pile doet op Cool World precies wat we van ze konden verwachten en legt een plaat op de planken die qua intensiteit en rauwheid naadloos aansluit bij hun eerdere werk. Het is stevige kost, zowel tekstueel als instrumentaal, en de groep hult hun songteksten niet in eufemismen. Waar debuut God’s Country nog doordrenkt was van rauwe verhalen over de diepe problemen in hun thuisland zoals de opioïdencrisis, het torenhoge aantal thuislozen en de dagelijkse moeilijkheden van de arbeidersklasse, kiest de band nu voor een meer universele benadering van menselijk lijden en systematische onrechtvaardigheid. Het gaat over de kindersterfte tijdens het huidige conflict in Gaza, de donkere geschiedenis van ons Europanen ten tijde van onze kolonisatietochten en de mentale PTSS-problemen waar veteranen iedere dag mee moeten dealen. Nee, de teksten van Chat Pile zijn op Cool World allesbehalve lang leve de lol, maar wel broodnodig dat deze nog eens het daglicht zien.
Ook muzikaal is het zwaar, maar altijd met de juiste beweegredenen. Cool World opent met “I Am Dog Now“, dat de luisteraar langzaam binnen hengelt met een ogenschijnlijk luchtig intro, om vervolgens een stortvloed aan agressie los te laten. Een vloed die eigenlijk voor de volle vijfenveertig minuten aanhoudt en waarbij we de spaarzame, rustige stukken met twee handen aanpakken om op adem te komen. Het is pompen of verzuipen, en we moeten met momenten alle zeilen bijzetten om dat laatste niet te laten gebeuren. Dit is eveneens het geval bij “Tape”, waar de band aan de hand van frontman Raygun Busch er continu in slaagt om een beklemmende, rauwe sfeer neer te zetten. Centraal staat de baslijn, die vanaf de intro een repetitief en bijna mechanisch ritme aanhoudt en zich daarmee langzaam onder onze huid nestelt. Het houdt je in de greep en blijft dat ook doen tot het nummer uitgespeeld is. Dan pas laat het je los, gehavend en wel.
De band durft ook te experimenteren op zijn nieuwste langspeler en bewijzen dat het niet alleen maar chaos hoeft te zijn. Tracks als “Milk of Human Kindness” en “Shame” brengen juist een verfijnde melodie met zich mee die een mooie afwisseling bieden op de logge riffs waar de langspeler doorspekt mee is. Ook “Masc“, het nummer waar Chat Pile misschien wel op z’n best is, weet dit voor elkaar te krijgen. Het nummer combineert op de juiste momenten feilloos zijn duistere sound met fijne gitaarriffs en beukt hier eventjes door de zware geluidsmuur heen, om vervolgens ons volledig terug te werpen in de donkere diepte. Ook hier speelt Busch een van de hoofdrollen wanneer hij er met zijn rauwe vocalen in kapt en het nummer naar een nog hoger niveau weet te tillen. Zo hoog zelfs dat “Masc” op eenzame hoogte bungelt en er bijna niks meer boven kan. Wat een track!
Cool World is het soort plaat dat blijft hangen lang nadat de laatste noot geklonken heeft. Het is stevige koek die de lijn van het vorige album doortrekt, maar net genoeg veranderingen aanbrengt om het geen exacte kopie te maken. Wel blijft het trouw aan de fijne, herkenbare mix van sludge, noise, en post-hardcore waarmee de band op al het vorige werk ook zo goed uitpakte, terwijl het de grenzen verkent tussen totale bruutheid en subtiele melodieën. Het is een stortvloed aan rauwheid, het is pompen om maar niet te verzuipen, maar het is vooral een langspeler die de komende tijd op ons netvlies blijft zitten.
Ontdek “Masc”, ons favoriete nummer van Cool World, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
