Glass Animals @ Vorst Nationaal: Ster in de ruit

Waar 2023 nog een rustig jaar was voor Glass Animals, is 2024 het compleet tegenovergestelde. De Britse groep bracht halverwege het jaar haar nieuwste album I Love You So F***ing Much uit en is sindsdien overal ter wereld aan het touren. Het passeerde Sydney en Mexico, trok meer dan een maand doorheen Amerika en stond in eigen land voor volle zalen tijdens een kleine, intieme tour doorheen de kleinere poppodia. Nu is dan eindelijk het Europese vasteland aan de beurt, waar het met haar ‘Tour of Earth’ allesbehalve intieme shows aandoet. Nee, voor Europa kiest de band om in de grotere venues des landen te spelen en zo trokken we gisteren naar Vorst Nationaal om de heren daar aan het werk te zien.

Voorprogramma The Big Moon is voor ons geen onontdekte parel meer. Het vrouwelijke viertal uit de hoofdstad van Engeland sloeg vanaf haar oprichting al driemaal krachtig toe op plaat met Love in the 4th Dimension (2017), Walking Like We Do (2020) en Here Is Everything (2022) en kende succesvolle passages op festivals als Glastonbury, TRNSMT en Reading & Leeds Festival. Een hoop ervaring en dat was gisteren ook wel duidelijk, al duurde het wel een nummertje of twee tot de dames echt helemaal in de wedstrijd zaten. Het waren in het begin net standbeelden waar geen beweging in zat, maar toen de gitaren tijdens “Don’t Think” om de hoek kwamen kijken, kwamen de dansjes ook en begon de band haar subtiele maar geslaagde stageperformance te showen.

Wat de band eveneens showde, was een knap staaltje muzikaliteit en wist daarmee tijdens haar optreden volle bakken applaus te ontvangen. De cover van “Praise Me”, dat normaal door Fatboy Slim gebracht wordt, werd goed afgewerkt en dat telde zeker ook voor “Trouble”, waarbij de sterke baslijn nog altijd natrilt in ons lichaam. Als afsluiter van hun grootste show ooit werd uiteraard de grote hit “Your Light” gebracht, waarna de groep onder luid applaus hun plaats afstond aan de techniekers. Op de vraag wie The Big Moon kende, bleef halverwege de show akelig stil. Maar na de sterke show van gisteren zal daar zeker verandering in komen.

Wie Glass Animals een beetje volgt, weet dat de groep de laatste jaren nog wel eens wil uitpakken met hun producties en een reputatie heeft om podia vol te zetten met ledstrips, attributen en stageprops. Deze tour ging de groep, als we de beelden uit Amerika moeten geloven, zelfs dubbel en dwars over deze status heen en pakte het uit met zwevende lichtinstallaties en lichtbakken tot aan het plafond. Ook wij keken uit om een podium vol lampen te zien en hadden onze zonnebril al ingepakt voor mochten ze te fel zijn, echter moesten we toch wel achter onze oren krabben toen alles gereed was en de show van start ging. Hoewel we een volgezet podium kregen, kregen we tegelijkertijd ook een uitgeklede versie van de stage voor onze kiezen waarop veel gebeurde, maar nog veel meer niet. En die gigantische, zwevende lichtinstallaties waar de groep zo om geroemd werd? Die zullen waarschijnlijk nog op de boot liggen.

Afijn, de groep moest het gisteren dus van hun muziek hebben om onze aandacht volledig te houden. Net als het voorprogramma kwam Glass Animals maar wat lastig op gang en was het begin met “Life Itself” en “Your Love (Déjà Vu)” misschien net wat te traag om meteen een goede indruk achter te laten. Eenmaal toen de machine begon te draaien en er wat meer energie in de muziek kwam, leken die zorgen voorbij en speelde de band een solide show. Heel goed werd het door een met momenten valszingende Dave Bayley echter nooit, maar de sfeer zat erin en de groep werkte vol plezier hun liedjes af.

Gelukkig voor Bayley lag het meezinggehalte van het publiek gisteren torenhoog en werd er vaker dan eens een nummer in zijn volledigheid meegezongen. De tekst van “A Tear in Space (Airlock)” werd woord voor woord herhaald en ook tijdens “Youth” kreeg de wild in het rond springende frontman vocale steun vanuit het publiek. Geen enkel moment was het echt stil in de poptempel van Vorst, waarbij het kabaal vanuit het publiek soms zelfs het geluid van de band overstemde en de muziek nog amper hoorbaar was.

Zoals we eerder aangaven, trekt de band tijdens ‘Tour of Earth’ richting de grotere zalen. De grootste reden hiervoor is de productie, zelfs in uitgedunde vorm, die het meeheeft, want aan de kaartverkoop kon het niet liggen. Veel zitplekken waren met zwarte doeken afgedekt, de tribunes die wel open waren, waren slechts voor twee derde echt gevuld en ook op de vloer zag je her en der gaten in het publiek zitten. Plek zat voor een ommetje moest de frontman gedacht hebben, want tijdens de intro van “Gooey” trok Bayley op avontuur en belandde hij uiteindelijk op de tribunes.

De frontman was gisteren sowieso een bezige bij. Hij klom de lucht in en zong vanaf een platform “Lost in the Ocean”, terwijl hij er stevig op los danste tijdens nummers als “Show Pony” en “Take a Slice”. Ook zijn stem werd steeds met de minuut beter en halverwege het concert werden wel alle toonhoogtes gehaald, al hadden de fouten in de eerste helft er wel voor gezorgd dat er een flinke ster in de glazen was gekomen. Misschien kwam het doordat het pas de tweede show van de tour was of dat het niet zijn dag was, maar een goede blauwdruk voor de rest van de Europese concerten was de algemene performance van Bayley in ieder geval niet.

Eigenlijk is het tijdens de concerten van Glass Animals wachten op maar één nummer. Ook niet gek, want met “Heat Haves” had de groep hun eerste en tot nu toe enige wereldhit te pakken en de track heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat de band op de kaart is gekomen bij vele onder de aanwezigen. Logisch gevolg is dan ook dat de zaal moest ontploffen bij het horen van de eerste noten en dat deed het gelukkig ook, want het nummer zorgde er door zijn bekendheid voor dat ook de niet die-hard fan echt mee kon doen. Er ontstond een ware feeststemming van jewelste in de Brusselse poptempel en de vloer veranderde op de tonen van de klapper in een constant bewegende massa van lichamen. Nog een keer trokken de muzikanten, die eigenlijk de hele avond een sterk optreden gaven, alles uit hun apparaten en was het genieten voor de gehoorgangen. Misschien eens tijd dat ze nog eens wereldhit gaan pakken, want “Heat Waves” zorgde ervoor dat het dak er tegen het einde van het optreden eindelijk echt vanaf ging.

Het optreden van Glass Animals gisterenavond was er een met twee gezichten, waarbij de met momenten matige performance van de frontman vooral de boventoon voerde. Het glas waar deze dieren uit bestaan, bleek dan toch niet zo onbreekbaar als dat we van tevoren dachten, maar gelukkig is de ster in de ruit nooit verder gescheurd, werd het op tijd behandeld en trok Bayley alles uit de kast om het goed te maken. Dat lukte, al had hij daar wel een half concert de tijd voor nodig. Hopelijk blijft dit slechts een eenmalige actie en is het over een negen dagen wel anderhalf uur solide, want dan treedt de groep op in een uitverkochte AFAS Live. En anders hebben we nog wel een potje honing liggen.

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

Life Itself
Your Love (Déjà Vu)
Wonderful Nothing
Space Ghost Coast to Coast
A Tear in Space (Airlock)
The Other Side of Paradise
Creatures in Heaven
Youth
Lost in the Ocean
Gooey
How I Learned to Love the Bomb
Show Pony
Take a Slice
Pork Soda

Tokyo Drifting
Heat Waves