Het is een woordspeling die we al eerder gebruikten, maar voor de gelegenheid doen we het vandaag toch nog een laatste keer opnieuw: LIGHTSPEED verovert tegenwoordig aan lichtsnelheid de Belgische indiescene. Sinds 2023 brachten de Sint-Niklase rockers zes singles van jewelste uit en wisten ze zo hun plaatsje in de Belgische muziekindustrie te veroveren. Met invloeden van Britse iconen als The Libertinens en Arctic Monkeys weet de band een sound te creëren die bij velen reeds vertrouwd en geliefd is. Die liefde werd de afgelopen twee jaar nog eens extra benadrukt met titels als winnaar van Lawijtstrijd, laureaat van Sound Track 2023 en Belofte van de Maand bij Radio Willy. Na al die overwinningen en complimenten werd het dus dringend eens tijd dat de fans getrakteerd werden op een grotere release. Vandaag is het dan ook eindelijk zover, het viertal stuurt officieel zijn debuut-ep The Guest House de wereld in.
Na een zweverige intro wordt met “(Here’s To) You” meteen een grote LIGHTSPEED-stempel op de ep gedrukt. Bij fans die de band ooit live aan het werk zagen zal deze heus wel bekend in de oren klinken, want al sinds het prille begin vormt hij een vaste waarde in de setlist. Als een klap in ons gezicht ontvangen we vanaf de eerste seconde een overdosis power bestaande uit krachtige indierockgitaren. Een vergelijking met bands als Inhaler en Giant Rooks is snel gemaakt, al slaagt het viertal erin zijn eigen alternatieve touch toe te voegen en zo een persoonlijke klank te ontwikkelen. Na het verhaal van een ten eind gelopen relatie komen we aan bij het tweede favoriete onderwerp van artiesten: maatschappelijke kritiek. Verwacht je echter niet aan een norse of droevige sfeer, want op “Society’s Fixation Seeker” klinkt LIGHTSPEED vrolijker dan ooit tevoren. Van begin tot eind krijgen we een rechttoe rechtaan rocksong vol energie met als kers op de taart een magistrale gitaarsolo (waarvan we er doorheen de ep trouwens nog veel te horen zullen krijgen). Met zijn grote rockanthem-gehalte past deze perfect in een lijst vol Brits indierockgeweld.
Als eerste nieuwe nummer keert “When I’ve Got You” de sfeer in een oogwenk om. Een duistere gitaar vergezeld door eerder ingetogen zang vormt de intro voor een alles behalve bescheiden nummer. Met de woorden ‘When I’ve Got You’ worden na anderhalve minuut onheilspellendheid plots alle remmen losgelaten, al blijkt snel dat de kaarten nog lang niet uitgespeeld zijn. Een haastig ritme creëert een opbouw vol spanning tot uiteindelijk het refrein volledig losbarst. Wie dacht vervolgens even op adem te komen, zullen we moeten teleurstellen. Alle aandacht komt op het uiterst strakke basritme terecht die zo een laatste explosie van het nummer inluidt. Gitaarversterkers stijgen naar elf, het tempo drijft op en van halt houden is geen sprake meer. Bijna vier minuten lang houdt LIGHTSPEED ons in een stevige wurggreep.
Wie hierna even nood heeft aan rust krijgt die meteen voorgeschoteld. De nostalgische laid back gitaren van “Missy” vormen de ideale soundtrack om even diep bij weg te dromen, toch zorgt een voorzichtige opbouw doorheen het volledige nummer ervoor dat onze aandacht bij een eerste luisterbeurt nooit wegdrijft. Geleidelijk aan krijgen we meer en meer laagjes te horen en vloeien de telkens complexere ritmes over in elkaar. Een huppelende melodie leidt ons doorheen het refrein en zonder het volledig door te hebben is het lied van iets vrij simpels uitgebloeid tot een zomerse droom vol glitters en extase. Dat Fieke Soete naast coolste bass-chick van België ook nog eens een straffe zangeres blijkt te zijn, zorgt hier voor de perfecte touch die het nummer naar nog hogere sferen tilt. Haar stemgeluid vloeit naadloos samen met die van frontman Rik Bontinck, waardoor het geheel uitmondt in een engelachtige harmonie die de dromerige sferen nog eens extra accentueert. Op “Missy” onthult de band een versie van zichzelf die we nog niet eerder te horen kregen, maar die ons zeker en vast hongerig maakt naar meer gelijkaardig werk.
“The Guest House” daarentegen, brengt met zijn kenmerkende klank een laatste maal al het beste van het viertal naar voren. Meteen zwieren rauwe indierock gitaren rond ons hoofd en smelten we een zoveelste keer voor Bontincks ruwe stemgeluid die daar perfect mee samenhangt. Tijdens een teruggetrokken strofe laat een aantrekkelijke baslijn ons stiekem allemaal dromen dat we even cool waren als Kim Deal (of was het nu Fieke Soete?). En als allerlaatste kan ook ‘uiterst intense opbouw die uitvloeit in apotheose van het nummer’ afgevinkt worden op ons ‘typische LIGHTSPEED-song’ lijstje. Als ons de vraag werd gesteld om de band in één nummer samen te vatten, dan was het zeker en vast “The Guest House”.
LIGHTSPEED doet op hun debuut-ep waar ze goed in zijn en daar zullen de indierock-fans absoluut van genieten. Doormiddel van de grote dynamiek binnenin en onderling de nummers houden we onze aandacht er doorheen de volledige ep grondig bij. Wanneer we denken alles gehoord te hebben, bewijst het volgende lied ons telkens dat de groep nog veel meer in petto heeft. Had iemand ons wijsgemaakt dat het viertal uit het Verenigd Koninkrijk kwam, dan waren wij er volledig ingetrapt. Daar waren ze momenteel de ‘next big thing’, maar met hun grootse en internationale klank zijn wij er alvast van overtuigd dat ook hier in ons kleine Belgenlandje die stempel binnen de kortste keren op hun hoofd gedrukt wordt. Als het van ons af hing, dan vertrok LIGHTSPEED nu op een grote internationale tour, al genieten we er stiekem ook van om de band nog bijna wekelijks in intieme zaaltjes doorheen Vlaanderen aan het werk te zien.
Op 15 november stelt LIGHTSPEED The Guest House voor in De Casino. Doorheen november fungeert LIGHTSPEED als voorprogramma voor Fantastic Negrito in Gent, Spanje en Portugal.
Ontdek “When I’ve Got You”, ons favoriete nummer van The Guest House, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
