MEROL @ Lotto Arena: Als een vis in het water

Twee vliegen in één klap gisterenavond in de Lotto Arena. Twee jonge Nederlandse vrouwen met dezelfde voornaam stonden op het podium in de Koekenstad; de hoofdact zelfs voor haar grootste show ooit. Als belichaming van de vrouwelijke Nederlandse elektropop leunde MEROL de afgelopen maanden iets meer achteruit in haar livezetel, maar achter de schermen bleef ze druk bezig. De Dordrechtse werkte namelijk aan haar nieuwe album Naar De Haaien & Weer Terug, dat diende als opvolger van popplaat Troostprijs. In augustus, vlak voor haar andere Belgische show dit jaar op Pukkelpop, vertelde ze ons bovendien dat ze ook heel wat uren en dagen spendeerde aan het ineenzetten van ‘een volledig nieuwe, supertheatrale show’ rond die nieuwe plaat. Reden te meer om onze vrijdagavond ervoor op te offeren.

Zoals eerder gezegd deed het podium gisterenavond niet dienst voor één Merel, maar voor twee. Merel Pauw stond er ‘ineens in een arena’ onder haar alias Elmer en bracht daarvoor een rode discobar en haar poppenkastfiguurtje Skipper mee naar Antwerpen. Verder verscheen ze alleen op het podium en ontbrak er dus een liveband, wat ergens een gemiste kans bleek. Dan ontbond ze maar haar Michael Jackson-achtige dansduivels, die misschien nog het interessantste element van haar performance vormden.

Haar stem stond namelijk soms iets te veel op tape, al waren er gelukkig genoeg nummers waar we ze haar eerlijke en spottend humoristische teksten wel luid en duidelijk hoorden zingen of vertellen over de diepe elektrogolven heen. Zo haatte ze op “alle buren moeten dood” op de bewoners van haar appartement, maar voelde ze zich eigenlijk heel eenzaam door het gebrek aan een goede buur. De waarheid mag kwetsen bij Elmer, al liet ze ons achter met de twijfel of ze niet gewoon zelf die buurvrouw met een dikke nek is. Op “platland” gooide ze ten slotte nog even heel haar lichaamsgewicht in de strijd om begeleid door dreunende technokicks de aarde onder haar voeten aan diggelen te stampen, om finaal nog even haar provocatieve mondigheid te benadrukken: met de slagzin ‘Ik neuk je vader zonder condoom’ zei ze ons vaarwel.

Met een uiterst sobere entree kwam MEROL zelfverzekerd het podium op gewandeld, maar wat volgde als opening was net heel breekbaar. Niet tijdens een knallend begin, maar in een voorzichtige intro met simpel pianogetokkel en een subtiele basgitaar eiste MEROLs stem meteen de spotlights op. Dat die goed opgewarmd was, mocht duidelijk zijn. Van veel intimiteit moest de Nederlandse echter niet weten, want direct erna werd de avond met “LESGOOOOO” echt op gang getrapt. MEROL trok haar haaienvin aan en dook de club binnen. Hoewel “Supermarché” nog klonk alsof de begrenzer erop werd geplaatst – met afgebogen beats en een gitaar die wat verdween in de coulissen – wist MEROL de eerste rijen al wel van de grond te tillen.

De Nederlandse staat bekend om haar spottende of feministische songs, maar af en toe mocht het wat oppervlakkiger en kon ook een songtekst als ‘het gaat goed met mij, kijk hoe ik door het leven glij’ perfect door de beugel. MEROL houdt namelijk niet meer zo van verantwoording afleggen en doet niets meer enkel om andere mensen te pleasen. Op “Ziet Ze Dan Niet” goot ze die boodschap in een muzikale mal en trok ze even een andere kaart. Het nummer zette de drums centraal en klonk wat meer als een improvisatiejam, terwijl met de lichten op een jaren ’70-achtige manier silhouetten op het grote doek achteraan geprojecteerd werden.

Na veertig minuten was het tijd voor een outfitswitch, die door toetsenist Chrissy en de drummer iets te opvallend gemaskeerd werd met een minutenlange muzikale break. Even later kwam MEROL in een schelp aangedreven en switchten we van het onderzeese, heldere, blauwe thema naar een vurig rode zeemeerminoutfit. In die gedaante maakte de zangeres plaats voor wat ouder werk. Het zwoelere “foefsafari” werd opgesmukt door een kort gitaarstukje en “gemengde signalen” bleef opnieuw een van de betere MEROL-songs. Desondanks verraadde het hoe de sfeer in de Lotto Arena aanvoelde. De zaal liep wel goed vol, maar voelde tegelijkertijd ook wat te groots aan om echt gevuld te worden door MEROLs productie. Niet dat ze het vocaal niet aankon, maar haar vrolijke, low key muziek komt simpelweg beter tot zijn recht in kleinere zalen, waar de verbondenheid tussen zangeres en publiek wat hechter is.

Gelukkig waren er ook nummers waar wat meer tempo in zat en die beter pasten in de setting. Voor “MANNENMETGEVOEL_Bonustrack” greep ze naar een oldschool micro en sprong ze op wat oude rock de zaal in om de confrontatie aan te gaan met één enkele man met gevoel. Enkele ogenblikken later gingen de lichten uit en speurde een spot vuurtorengewijs de hele zaal af op zoek naar zijn target, die plots in de eerste ring bleek te staan. Zo gebruikte MEROL de ruimte dan weer heel goed, door vanaf daar haar fans toe te zingen als “Merel Met Een E”. Nog twee keer verscheen de zangeres terug on stage om snel te gaan op de camping, met een confettikanon vanuit het publiek het enige special effect van de avond te laten knallen en “Plek Voor Jack” te spelen nadat het massaal online werd aangevraagd.

En zo ontbrak er nog eentje dat nog niet was gepasseerd: ook in Antwerpen was het een avondje “LEKKER MET DE MEIDEN” en bracht MEROL haar nieuwe album met clubby invloeden in de context van een watergerelateerde popshow met verschillende outfits en dansers. Een show zoals Lady Gaga of Christine and the Queens, zoals de Nederlandse op haar Instagram aangaf te willen bereiken, werd het niet; een fijne vrijdagavond wel. Al gaan wij volgende keer MEROL toch opnieuw checken in een kleinere zaal, wat ongetwijfeld een leukere sfeer met zich zal meebrengen en waar ze zich minstens even goed als een vis in het water zal voelen.

Op 12 en 13 december staat MEROL in Paradiso.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram vind je er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website