© CPU – Leni Sonck (arcief)
Een ijzersterke debuutplaat overtreffen blijkt geen makkelijke opdracht te zijn, maar met My Method Actor, dat eerder dit jaar verscheen, komt Nilüfer Yanya aardig in de buurt. De Britse met Iers-Turkse roots gaat op haar jongste langspeler bijzonder creatief om met woorden en klanken, terwijl ze nog steeds trouw blijft aan haar herkenbare sound. Dat album mag ze nu voorstellen aan iedereen die het maar horen wil. Na een Amerikaanse tour in oktober, is het Europese werelddeel aan de beurt, met een uitverkochte show in de Brusselse Botanique als eerste halte.
Het moet een gezellige bende zijn op tour daar Nilüfer Yanya haar vriendje vroeg om voor haar te openen. Een hele eer voor Eli Smart die aan zijn set begon terwijl de Orangerie langzaam maar zeker vol liep. Een backingtrack en basgitaar vormen het fundament waarover de uit Hawaii afkomstige man zijn stem mag laten weerklinken. Het duurt even vooraleer de schuchter ogende artiest het publiek durft aan te kijken, maar een blik is genoeg om ons uit te nodigen in zijn muzikale universum. Smart neemt ons mee op aangename golven die ons doen dromen over uitgestrekt, parelwitte stranden, zonder daarbij echt verrassend uit de hoek te komen. Ergens halverwege de set dreigen we langzaamaan onze aandacht te verliezen daar de opbouw van de songs opvallend veel tijd in beslag neemt en Smart ondertussen ook niet in dialoog gaat met het publiek. Toch kunnen we niet meteen kritiek geven op wat we te horen krijgen: het klinkt goed en er wordt verrassend goed geluisterd. Het pijnpunt van de set lijkt dus vooral de tempo te zijn waaraan Eli Smart de avond op gang trekt. Met zijn laatste nummer weet hij ons echter wel helemaal te overtuigen. Zijn hoge stemgeluid in combinatie met fonkelende geluiden die hij uit zijn synthesizer tovert, vormen een meeslepend geheel dat al bij al een smakelijke kers vormt op een vrij doorsnee taart.
Iets over negen is het aan Nilüfer Yanya om deze laatste zondagavond van november onvergetelijk te maken. Met “Method Actor” wordt de lat meteen hoog gelegd en krijgen we een opener van formaat. Een grootse sound neemt de talrijke aanwezigen mee op een boeiende reis waarin steeds meer duidelijk zal worden hoe goed deze songs in elkaar geknutseld zijn. De diepe stem van de artieste in combinatie met de rijke instrumentatie zorgt voor een innemende ervaring die nog eens dubbel en dik onderstreept wordt door de toevoeging van een saxofoon.
Tijdens “L/R” valt de zang bij momenten weg in het gelaagde geheel, maar nergens wordt dat echt storend. Het sensuele gitaarspel zorgt ervoor dat er rondom ons al een beetje heen en weer gewiegd wordt en zo lijkt het ijs al snel gebroken tussen Yanya en haar fans. Ze komt dan ook bijzonder dankbaar en oprecht over, al zijn de woorden waarmee ze ons toespreekt eerder schaars. Daar is echter een goede reden voor, want te veel bindteksten zou het tempo uit de avond halen en de intensiteit van de uitgesponnen nummers naar beneden halen. Het is net doordat de songs live meer tijd en ruimte krijgen, dat Nilüfer Yanya het publiek zodanig in de hand heeft. Op luid applaus op het eind van de liedjes na, is het opvallend stil in de Orangerie en wordt er heel aandachtig gekeken en geluisterd naar de Britse met een gitaar in de hand. Die gitaar lijkt haar veilige plek op het podium, maar toont ook vooral dat Yanya een zeer getalenteerd muzikante is.
“Like I Say (I runaway)” klinkt live een stuk indrukwekkender dan op plaat, al lijkt de bas hier heel even het geheel te overtreffen, wat misschien niet helemaal de bedoeling was. Toch worden zulke schoonheidsfoutjes moeiteloos vergeven, want de wereld waarin we mogen ronddwalen is wonderbaarlijk en interessant. Op de tonen van “Ready For Sun (touch)” wordt de Orangerie even later in een prachtig kleurenpalet gehuld. Het moet dan ook gezegd zijnde: de technische kant van de show zit bijzonder goed in elkaar en versterkt de sfeer van de nummers op subtiele en intelligente wijze. De song, die ook op plaat moeiteloos wist te overtuigen, wordt in een nog dynamischer jasje gehuld en evenaart zo zonder enige moeite wat we eerder al hoorden.
Hoewel Nilüfer Yanya overduidelijk de ster van de avond is, mogen ook haar muzikanten even in de aandacht gezet worden. De drumpartijen vloeien zo mooi over in het geheel, terwijl de saxofoon net een heel eigen koers vaart. Op “Call It Love” worden de woorden vol verlangen opgevolgd door verleidelijke saxofoonklanken waar elk muziekliefhebber even van smelt. Even later is het “Binding” dat een warm deken over onze schouders werpt, terwijl ook de belichting van de zaal een warmere ondertoon krijgt. Na een oorverdovend applaus voor “stabilise”, keert Yanya nog een laatste keer terug om haar herkenbare stem te laten weerklinken. “Rid Of Me” is inmiddels net zoveel een song van de ster van de avond als die van PJ Harvey is, want de uitvoering van Nilüfer Yanya is zo persoonlijk, zo herkenbaar. Toch is het “midnight sun”, van haar vorige langspeler, waarmee ze de avond tot een prachtig einde brengt. Groots, meeslepend en toch nog steeds dicht bij zichzelf. Zo zien we haar het allerliefst.
Waarom Nilüfer Yanya geen grotere zaal aandoet in ons land blijft na vanavond een groot raadsel. Alle ingrediënten zijn namelijk aanwezig om verder door te breken en muzikaal kunnen we geen slecht woord zeggen over wat de Britse ons in de grootste zaal van de Botanique voorstelde. My Method Actor wordt live van nog een paar extra lagen voorzien en weet ons hart daarmee moeiteloos te veroveren. Deze ijzersterke show smaakt naar meer en dat krijgen we hopelijk deze zomer te horen, want het Noorse festival Oya kondigde haar vorige week al aan, dus wij richten onze blik alvast op Pukkelpop en Lowlands.
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Method Actor
L/R
chase me
Like I Say (I runaway)
Wingspan
Mutations
Ready for Sun (touch)
Heavyweight Champion of the Year
Call It Love
Binding
trouble
the dealer
stabilise
Rid Of Me (PJ Harvey cover)
midnight sun
