White Denim werkt al jaren gestaag door aan een oeuvre vol optimistische, doordachte en licht psychedelische indiesongs. Het inmiddels twaalfde album sinds 2008 van White Denim heet kort en krachtig 12 en bestaat, niet verrassend, uit twaalf hagelnieuwe nummers.
Alhoewel we al bijna het kalenderjaar 2025 hebben gehaald, zijn we nog immer niet van het coronapandemie-genre af. De twaalf nieuwe nummers van White Denim zijn namelijk tijdens de coronapandemie gecomponeerd en het is dan ook een echte lockdownplaat geworden. 12 is een album dat grotendeels door frontman James Petralli werd gecomponeerd en opgenomen en daar waar er hulp van buitenaf nodig was, is dat per digitale post ontvangen en bewerkt door James. Hóren dat dit een echte lockdownplaat is, doen we gelukkig niet. Het album staat namelijk bol van rijk georkestreerde en bovendien ook optimistische liedjes. Weinig introspectie of te veel eenvoud op 12, zoals vaker in het lockdown genre.
White Denim is anno 2024 meer dan ooit James Petralli’s band geworden. Hij speelde en schreef het album niet alleen, maar voerde hier ook stevig de regie door ook de productie en engineering van het album in eigen hand te houden. Niet alleen de lockdown was hier debet aan. Ook zijn verhuizing van thuisbasis Austin, Texas naar California speelde hierin een belangrijke rol.
Het idee van White Denim als een rockband moest het raam uit, zo stelt Patrelli zelf over die periode. Het is dus voornamelijk een soloproject van James Petralli geworden en hij formeerde gewoonweg per song een andere band. En, eerlijk is eerlijk, dat heeft wel impact gehad op de coherentie en samenhang tussen de nummers. De stem van Petralli is zowat de enige constante factor tussen de nummers. En als zelfs dat ontbreekt, zoals in het Prince-achtige funky “Look Good”, dan lijkt White Demin zoals we dat kennen verder weg dan ooit. Maar de pluriformiteit van dit album heeft ook zijn grote pluspunten, want saai wordt het niet en met het songwriterschap van Patrelli is weinig tot niks mis. De elf liedjes (en één kort intermezzo nummer “Cat City #2”) volgen elkaar in rap tempo (de meeste nummer klokken af op drie minuten) op. En daar zitten gelukkig weer veel sterke nummers bij. Bovendien geven ze ook vaak mooie herinneringen aan andere mooie momenten in de muziekgeschiedenis. Zo horen we naast Prince ook Stevie Wonder in tweede single “Second Dimension”en The Beach Boys in “Cat City #2”.
In “Hand Out Giving” neemt White Denim een pak uitgebreider de tijd om de sfeer goed in te kleuren en dat zorgt voor een van de hoogtepunten van het album. Na vier en een halve minuut zijn we weer warm en weten we dat Patrelli ook een puik countrynummer in zich heeft. Vermeldingwaardig zijn ook “Ecolining” met zijn talloze tempowisselingen en “Flash Bare Ass”, muzikaal en tekstueel speels en provocerend. Hier krijg je direct een vrolijk humeur van, zelfs als het buiten acht graden is, hard regent en windkracht zes waait.
12 is een verzameling zeer aangename nummers, niets meer, maar zeker ook niets minder. Volgend jaar steekt de groep gelukkig weer de grote oceaan over en laten we hopen dat ze de lage landen weer aandoen.
Ontdek “Hand Out Giving”, ons favoriete nummer van 12, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify
