Van België naar Nederland is puur praktisch niet de gekste verplaatsing, maar op vlak van muziek zijn er zeker een aantal verschillen terug te vinden. Daarom stellen we bij Dansende Beren, naast de Belgische top twintig, ook een lijst met de beste albums van Nederlandse bodem samen. Dat de synergie tussen de Lage Landen daardoor nog wat meer wordt benadrukt, zien we ook terug in het feit dat eerder Spinvis (2023) en S10 (2022) enerzijds met de gouden medaille gingen lopen, maar anderzijds ook des te vaker langskwamen op nationaal grondgebied. En ook dit jaar was het weer fijn om te zien hoe goed de Nederlandse platen in goede aarde bleven vallen, met onderstaande lijst als eindresultaat!
10. Jungle by Night – Synergy
Jungle by Night onderging in zijn vijftienjarig bestaan al menige gedaanteverwisseling en voegde in 2024 daar een nieuw hoofdstuk aan toe met de release van Synergy. De titel is een vlag die de lading dekt, want de band levert een kleurrijke collage af, waarbij instrumentale nummers nu ook afwisselen met gastbijdragen van artiesten uit het vriendenboekje van de Amsterdammers. Die synergie werkt bijzonder goed in de verschillende gezichten die Jungle by Night middels zijn samenwerkingen laat zien. De poëzie van Spinvis luistert heerlijk weg op het groovy “Oog om Oog”, MEROL stelt in het sensuele “Sexy Genoeg” de drang naar nooit stoppende lichaamsverbetering aan de kaak, en met “Shirt Uit” heeft de groep samen met Sef haar eigen festivalanthem beet. “Dive” met Pitou laat dan weer horen hoe gelaagd de band zijn sound blijft opbouwen, of er nu vocalen bovenop zitten of niet. De instrumentale nummers voelen echter zeker niet als opvullers, met een focus die wat meer verschuift richting elektronica. Nummers als “Artemis I” of afsluiter “De Oer” werken als vanouds aanstekelijk. Deze plaat voelt als een aangename smeltkroes en een mooie viering van vijftien jaar Jungle by Night.
9. JOHAN – The Great Vacation
JOHAN staat garant voor kwaliteit boven kwantiteit, want sinds haar debuut in 1996 bracht de groep slechts zes albums uit. De recentste plaat verscheen dit jaar en die mag er zeker zijn. De Nederlanders fristen hun geluid op, waardoor The Great Vacation zowel vernieuwend als vertrouwd aanvoelt. “Time For A Change” zorgt dankzij haar melodieuze geluid voor een herkenningspunt, terwijl het experimentele “Biker S” wat later positief verrast. JOHAN opende 2024 met een sterke plaat en we eindigen dit jaar graag door daar nog eens naar te luisteren.
JOHAN – The Great Vacation (★★★★): Na elke draaibeurt beter
8. Hang Youth – ER IS HOOP*
Op nummer zeven in onze jaarlijst: ER IS HOOP* van Hang Youth. De Nederpunkers, bekend om hun ultrakorte, explosieve tracks die vaak hooguit een minuut duren, kiezen op het in oktober verschenen album verrassend voor meer subtiliteit en gelaagdheid. De woede van eerdere platen maakt deels plaats voor een onverwacht hoopvolle toon, zonder de scherpe maatschappijkritiek los te laten. Met vlammende uithalen als “BOM” en “WEES GAY PLEEG MISDAAD” naast rustigere momenten zoals “GEEF MIJ JE LIEFDE” en “VANAAF” laat de band zien hoe rauwe energie en vernieuwende diepgang elkaar kunnen versterken. Of dit het definitieve afscheid betekent van de kenmerkende, korte tracks blijft de vraag, maar ER IS HOOP* bewijst dat deze vernieuwde aanpak minstens zo krachtig is.
Hang Youth – ER IS HOOP* (★★★½): Tijd voor verandering
7. CHARLOT – Lost Like Alice
Waar CHARLOT in België haar naambekendheid vooral te danken heeft aan haar regelmatige rol als voorprogramma van Froukje, weten onze noorderburen wel beter: Lost Like Alice was een debuutplaat die lekker binnenkwam. De Nederlandse zangeres staat dan ook al enige tijd op onze radar, net omdat ze telkens haar eigen magische wereld creëert. Dat deed ze afgelopen jaar overigens vrij letterlijk, want met dat eerste album simuleerde ze haar eigen leven binnen de hoofdstukken van het verhaal dat Alice in Wonderland vertelt. Ze doet dat vanzelfsprekend met de nodige glitter en felle kleuren, maar eveneens met een soort meeslependheid en muzikale warmte die pakweg Agnes Obel ook teweeg kan brengen. CHARLOT kunnen we an sich zelfs het best vergelijken met het heelal op een kraakheldere nacht: je begint met een enorme stilte, waarin telkens een nieuw prachtig natuurfenomeen de leegte kleur geeft. Lost Like Alice schittert langs alle kanten, raakt ons zoals alleen een vallende ster dat kan, om ons op het einde enkel met een gevoel van overlopende gelukzaligheid achter te laten. Om maar te zeggen: Lotte Mulder is véél meer dan een voorprogramma.
6. néomí – somebody’s daughter
Waar op haar eerste twee ep’s vooral ingetogen indiefolkliedjes stonden, voegt néomí voor haar debuutalbum hier op frisse wijze popelementen aan toe. Singles “somebody’s daughter” en “your girl” zijn dan ook voorzien van een gouden poprandje en laten zien dat de zangeres klaar is voor een groter publiek. Voor de liefhebbers van het eerdere werk van de muzikante is er op deze plaat nog genoeg ruimte voor emotie. Ze weet op somebody’s daughter namelijk regelmatig de gevoelige snaar te raken, met als hoogtepunt “garden”, waarop ze onder begeleiding van strijkers zingt over haar grootvader die aan Alzheimer lijdt. Doordat sommige tracks wat zwaarder aanvoelen, hebben ze soms wat meer tijd nodig om echt binnen te komen, maar van zodra dat gebeurt, maken ze verschillende emoties los. Door de fijne balans tussen gevoelige en catchy liedjes, is het een veelzijdig debuut dat met iedere luisterbeurt weer dieper in je ziel kruipt.
néomí – somebody’s daughter (★★★): Dansen met open wonden
5. MEROL – Naar De Haaien & Weer Terug
Met Naar De Haaien & Weer Terug krijgen we MEROL te horen zonder al te veel extraatjes. We kennen de Nederlandse vooral van haar grappige en uitdagende teksten, en dat is op deze langspeler niet veel anders. Hij geeft ons een blik op de wereld volgens MEROL, zoals op het scherpe “Sorry Lul” of het leuke en vreugdevolle “Supermarché”. Daarnaast slaat de plaat ook aan vanwege haar sound. Tijdens de eerste nummers wanen we ons zonder moeite in een club vol donkere of dansbare beats. Toch is de zangeres geen roekeloze vrouw die zorgeloos geniet van het leven, zo bewijst het intieme “Niet Meer Met Mij”. MEROL toont haar verschillende kanten als artiest en dat kunnen we enorm waarderen.
MEROL – Naar De Haaien & Weer Terug (★★★): De vele gezichten van MEROL
4. Bongloard – DYTYR?
Bongloard maakt garagerock en dat is op zich misschien niet zo uitzonderlijk, maar het drietal toont zich op DYTYR? als een echt powertrio. Doorheen de tracklist kronkelen de heren uit Utrecht tussen de aanverwante subgenres van postpunk en dat maakt DYTYR? heel dynamisch. Bovendien behandelen de teksten enkele persoonlijke uitdagingen en dus niet iets banaals zoals bijvoorbeeld een bong roken, wat je op het eerste zicht had kunnen denken. Vuil, maar toch catchy; feestelijk, maar ook met diepgang: dit is wat punkrock hoort te zijn!
Bongloard – DYTYR? (★★★★): Deze bulldozer smijt alles volledig plat
3. Tramhaus – The First Exit
Met The First Exit zette Tramhaus in 2024 Nederland op stevige wijze op de hedendaagse postpunkkaart. Zanger Lukas Jansen zet zijn coming out centraal op het album en laat in alle toonaarden horen hoe dit niet zonder slag of stoot verlopen is. Combineer zijn emoties – nu eens kwetsbaar en dan weer furieus – met een dijk van een band, en je krijgt een plaat die zich bij iedere luisterbeurt verder onder je huid nestelt. Ook instrumentaal laat die dynamiek zich voelen, van de melodieuze intro van “The Big Blowout” tot de gierende gitaren op het einde van “Beech”. En van de heerlijk soepele baslijnen waarmee “Once Again” opent, tot het openspattend maar strak drumwerk in “Ffleur Hari” dat het nummer op de rails houdt tot aan het eindstation. Dit is een postpunkklassieker van de Lage Landen in wording. Wie zijn gading vindt bij de rauwe energie van bands als IDLES en Viagra Boys, kan onmogelijk om Tramhaus heen, dat met zijn debuut zijn voet op indrukwekkende wijze naast die van zijn genregenoten zet.
Tramhaus – The First Exit (★★★½): Schieten met scherp
2. Froukje – Noodzakelijk Verdriet
Begin dit jaar leverde Froukje haar debuutalbum af. Het was een plaat waar we met hoge verwachtingen naar uitkeken, want de Nederlandse zangeres leverde eerder al sterke singles af waarop ze maatschappelijke kritiek niet schuwde. Ze maakte het zichzelf dus niet gemakkelijk, maar gooide met Noodzakelijk Verdriet hoge ogen. We kregen vijftien nummers waarbij de focus voornamelijk op de inhoud lag. Voor haar debuutalbum focuste Froukje zich voornamelijk op haarzelf. In “Zonder Liedjes” is ze bijvoorbeeld kritisch naar zichzelf, terwijl ze in “Als Ik God Was” nadenkt over wat ze zou doen als ze een spirituele leider was. Daarnaast verpakt de zangeres haar teksten in enerzijds aanstekelijke en soms dansbare jasjes, en anderzijds in kalmere, bijna melancholische geluiden. Noodzakelijk Verdriet benadrukt het talent van Froukje en levert haar een verdiende podiumplaats op.
Froukje – Noodzakelijk Verdriet (★★★★): Eigenzinnig en doordacht
1. Eefje de Visser – Heimwee
In 2020 legde Eefje de Visser de lat voor zichzelf enorm hoog met Bitterzoet, een straffe plaat die een enorme indruk naliet in de Lage Landen. Voor artiesten is een sterk album zowel een voor- als een nadeel. Het is niet altijd gemakkelijk om die lat weer te halen met het album dat nadien komt. De zangeres loste die verwachtingen dan toch wel ruimschoots in met Heimwee, een langspeler die constant afwisselt tussen weemoed en hoop. Het geluid springt er dan ook uit om verschillende redenen. We horen veel melodieën die zich verstrengelen met de zang van de Visser, met hier en daar een subtiele, elektronische touch. Het geheel voelt daardoor natuurlijker en persoonlijker aan.
Ook haar talenten als songwriter worden op Heimwee uitgelicht. Met de nodige metaforen zingt ze over verdriet en verlies, maar evengoed over hoop en warmte. Eefje de Visser legt zich bloot als persoon door haar emoties te reflecteren in haar teksten, met als een van de inhoudelijke hoogtepunten “Beeld Hangt Stil”. We zeiden het al eerder en herhalen het nog eens: Eefje De Visser staat aan de top van de Nederlandse, alternatieve popwereld en zal daar nog even blijven staan als we op Heimwee mogen afgaan.
Eefje de Visser – Heimwee (★★★★½): Betoverend briljant
Wil je nog even een reis door het muzikale jaar ondernemen? We kozen uit elk album één nummer en goten alles in een afspeellijst op Spotify. Geniet ervan!
Deze lijst werd gestemd door alle beren, de alinea’s werden geschreven door Lucas Palmans, Elisa Cogneau, Bryan Boomaars, Renaat Senechal, Bram De Meyer en Caitlin de Lang.
