De Internationale Grote Beren van Morgen 2025

Naar jaarlijkse gewoonte verzamelen we begin januari een hoop nationale en internationale namen in onze rubriek ‘De Grote Beren van Morgen’, waarvan wij van mening zijn dat ze een gouden toekomst tegemoet gaan. De afgelopen dagen lieten we je zo onder meer kennismaken met Ciska Ciska, Jean Valery en Uwase, maar vandaag zoeken we het opnieuw buiten de landsgrenzen. Voor het eerste luik schotelen we je wederom vijf internationale, veelbelovende namen voor van wie wij heel wat moois verwachtingen 2025.

Jacob Alon

De kans dat je de naam Jacob Alon in 2025 vaker zal zien verschijnen, is zeer groot. De Britse artiest heeft in de laatste jaren hard zitten sleutelen aan eigen nummers en kon daarvoor rekenen op de ondersteuning van de ondertussen mythische producer Dan Carey. De eerste twee singles werden in de herfst van 2024 op de wereld losgelaten en maakten alvast een zeer diepe indruk. “Fairy In A Bottle” en “Confession” kropen onder de huid, gaven een glimp van een interessante persona die Jacob Alon is en maken bovenal benieuwd naar wat de Brit nog meer in petto heeft. In 2025 volgen we hen nog net iets nauwlettender en we kijken er vooral naar uit om te horen wat er nog allemaal uit dat magische strottenhoofd getoverd zal worden.

Luvcat

Luvcat heeft nog maar drie nummers op haar palmares, maar lijkt toch al een van dé artiesten te zijn die het Britse muzieklandschap de komende maanden mee zal bepalen. De jonge zangeres trok onlangs nog over het Europese vasteland in het voorprogramma van The Last Dinner Party, en duikt nu steeds nadrukkelijker op op de affiches van grote festivals als Reading & Leeds en Rock en Seine. Ze vertoeft daar in het gezelschap van onder meer London Grammar en Chappell Roan, wat meteen ook enkele muzikale ingrediënten zijn die de Britse mixt in haar eigen geheel. Met een stem die doet denken aan Amy Winehouse en een uitstraling die weg heeft van Sabrina Carpenter, klopt het plaatje alvast helemaal; en ook recentste single “Dinner @ Brasserie Zédel” trok ons verder mee in het aura dat Luvcat rond zich heeft hangen. Dé rijzende ster van het jaar? Je kan ze dit voorjaar al ontdekken in de Botanique (en komende zomer ongetwijfeld ook nog op een festivalpodium).

Witch Post

Het duo van Witch Post is nog maar net opgestart, maar mag zich nu al een van de meest spraakmakende nieuwkomers noemen. De Schot Dylan Fraser en de Amerikaanse Alaska Reid probeerden het in eerste instantie met een solocarrière en bundelen sinds kort hun krachten onder de bandnaam Witch Post. In hun thuishaven Londen hebben de twee recentelijk een aantal shows gespeeld om nieuw materiaal te testen en waar ze mondjesmaat iets van uitbrengen. In hun geluid brengen ze een hommage aan artiesten als Pixies, Sonic Youth en The Strokes; weliswaar met een eigen kenmerkende draai. Op hun debuutsingle, “Chill Out”, werkt de wisselwerking tussen de twee werkt in ieder geval heel goed en krijgen ze met een paar leuke twists een zekere frisheid in hun sound. Witch Post is een band die indieharten met een nostalgische ziel in een handomdraai kan veroveren.

The Orchestra (For Now)

Left of the Dial is het aards paradijs voor iedereen die van gitaarmuziek houdt. Dé ontdekking van de voorbije editie was het Britse zevental The Orchestra (For Now). De band heeft zich ondertussen gevestigd in metropool Londen en is kind aan huis in de mythische The Windmill in Brixton, waar ze met regelmaat van de klok haar livereputatie verder de hoogte in jaagt. De vergelijking met Black Country, New Road is nooit ver weg, al doorspekken deze leden hun postpunk met nog iets meer virtuositeit. Eerste single “Wake Robin” kregen we midden november al te horen en is een onnavolgbare koortsdroom van ruim acht minuten die je helemaal meesleept in het eigenzinnige wereldje van The Orchestra (For Now). De sprong is gemaakt, nu valt alleen nog te zien hoever de Britten het uiteindelijk zullen schoppen.

Alessi Rose

Dat namen als Olivia Rodrigo, Gracie Abrams en Noah Kahan in steeds grotere letters op de affiches eindigen, bewijst het al: pop met hier en daar een folky en ruwer randje is populair. Met die gedachte in het achterhoofd begint Alessi Rose steeds nadrukkelijker haar plekje op te eisen binnen het muzieklandschap. De Britse muziekbladen zijn het er al over eens dat de nog steeds maar 21-jarige een mooie toekomst tegemoet gaat, en de recentste singles lijken dat nu ook te bevestigen. Later deze maand brengt de zangeres haar tweede ep uit, waarvan “start all over” eerder deze week al monden deed openvallen. Alessi Rose heeft iets in zich dat tegelijkertijd heel toegankelijk en toch origineel aanvoelt; iets waar wij alvast geen genoeg van kunnen krijgen. Of de rest van de wereld ons daarin volgt, zullen de komende maanden ons leren!