‘Het hart bestaat niet en de rest ook niet’ horen we Sam de Laat het gelijknamige debuutalbum van Droom Dit inzetten. Maar als er al een hart bestaat, dan gaat het alvast wat sneller kloppen van de muzikale spielereien van dit Nederpop-kwintet. De band uit Enschede maakte in korte periode veel furore in ons taalgebied. Gelauwerd om hun podiumprésence en energie zetten ze hun weg naar de sterren nu verder met een eerste album onder de schouders, amper een jaar na hun eerste ep. En hoe! Dertien nummers krijgen we voorgeschoteld: allemaal experimentele en eerlijke synthpopverhalen, doorsprenkeld met Spinvis-waardige teksten.
En in dit geval uit die eerlijkheid zich in enkele belangrijke levenservaringen van de Laat: een relatiebreuk en de persoonlijke groei die daarop volgt. Dat wordt al meteen zonneklaar op “Kleine Stukjes Mij”, waarin ons duidelijk wordt gemaakt dat ‘dat alleen zijn te veel pijn doet’. Bikkelharde teksten ontdaan van franjes zijn het, gewikkeld in synthmelodieën waar je moeilijk stil op blijft zitten. Of hoe ook schoonheid kan bloeien uit pijnlijke ervaringen. Single “Ik Weet Het” is daar geen uitzondering op. Een van de meest aanstekelijke en bombastische refreinen van de plaat, gestuwd door uitbundige drumpartijen, zorgt meteen voor een hoogtepunt.
Pompeuze uithalen worden langs de kant gelegd op “Mijn Liefde Lekt”: een zee van rust, die heel even uitbarst, maar daarna de kalmte terugvindt met niet meer dan een gitaartje en wat toetsen. Toch blijven we hier muzikaal ietwat op onze honger zitten. Dat is ook het geval bij “Canada”, dat wat kaal aanvoelt. Niet dat dat erg is in een geheel dat sowieso al bulkt van de energie, maar de ingenieuze woordenstromen zonder catchy refreinen of veel aankleding, lijken hier af en toe hun effect te missen.
Toch hoor je ons niet klagen als dat gecompenseerd word door pakweg het zwoele “Huidhonger” of “De Grens Tussen Ons”, waarop moddervette synths aangedraaid worden die voor een zweterig feestje zorgen. Van clubgevoel geen sprake op “Ik Voel Voor Jou”, een liefdeslied pur sang met een baslijn als kloppend hart dat doet verlangen naar de ware. En hadden we al gezegd dat Droom Dit ook geen schrik heeft voor het wat langere werk? Bijna zeven minuten doet “In Alles En In Iets” doordromen. Bijna willen we schrijven dat dat net iets te lang is om de aandacht te blijven grijpen, tot de laatste, bezwerende momenten ons overtuigen van het tegendeel. Dromen gaat over in een hypnose waarin joelende gitaren zich vermengen met de betere elektronica.
“Hou Me Stil” doet dan weer wat het zegt, slaat niet wild om zich heen, maar biedt een bedje van nostalgische gevoelens. Dit is misschien wel het gezelligste nummer van het vijftal, en een zinsnede als ‘de bloesem bedekt de tegels van de stoep’ is daar het lyrische bewijs van. “Telescoop” toont niet enkel tekstuele, maar ook muzikale volwassenheid: een zweverige elektrosfeer slaat plotsklaps om in een pianoballad, je moet het maar kunnen. En met “Oscillatie” houden de Nederlanders het meest gedurfde nummer voor het laatst. Bliepjes en een resem bevreemdende geluiden, alsof we ons in een verlaten ruimtestation bevinden, vormen de kern van dit spoken-word slotstuk.
Een slotstuk waarna we enkel maar kunnen concluderen dat Droom Dit veel in haar mars heeft. Debuteren met een album als dit doet enkel maar verlangen naar meer heerlijke pareltjes die doen dromen en dansen. En niet elk nummer mag dan wel evengoed blijven plakken, de energie die ze weten te capteren klinkt fris, speels en onbevangen. En of we dat kunnen waarderen!
Wie de energie van Droom Dit ook eens live wil beleven, kan dat op 7 maart in Trix.
Ontdek “Ik Voel Voor Jou”, ons favoriete nummer van Het Hart Bestaat Niet en de Rest Ook Niet, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
