Een legendarische achternaam dragen, is niet altijd zo rooskleurig als het lijkt. Daar kan Elijah Hewson zeker en vast wel over meespreken. Inhaler werd lang bestempeld als ‘de band van de zoon van Bono’, al wisten de Ieren doorheen de afgelopen jaren met het frisse It Won’t Always Be Like This en het heel wat volwassenere Cuts & Bruises hun eigen naam dubbel dik te bewijzen. Een mix van stevige gitaren en aanstekelijke refreinen met enorm meezingbare teksten vormt de basis van de succesvolle indierockgroep, al brengen de mannen daar vandaag op eigen houtje verandering in. Met hun inmiddels derde langspeler Open Wide verkennen de Ieren nieuw muzikaal terrein.
Opener “Eddie In The Darkness” vormt een perfect overgangsnummer van Inhalers voorgaande platen naar deze nieuwste. Het nummer vindt de ideale balans tussen indiepop en indierock, want van dat laatste krijgen we helaas niet veel te horen op Open Wide. Het lied bevat een goeie dosis drums en gitaren, absolute catchyness en een spannende opbouw naar een euforisch klinkend refrein. Even is er een sprankeltje hoop op een album vol gitaren, maar die verwachtingen worden al snel ingetoomd. Op “Billy (Yeah Yeah Yeah)” is van rock niets meer te merken en we kunnen je alvast vertellen dat deze feelgood popsong de toon voor de rest van het album neerzet. Voor de band is dit namelijk het nummer die het epicentrum van het album vormt. Tijdens het refrein durven we zelfs even twijfelen of we wel zeker naar Inhaler aan het luisteren zijn en niet Harry Styles. Laat het toeval dan ook blijken dat de Ieren voor de productie van deze langspeler terecht konden bij Kid Harpoon die onder meer Harry’s House van Harry Styles producete.
Net zoals “Billy” kregen we “Your House” en “A Question Of You” reeds als singles te horen. Inhaler ging hiermee een ietwat andere richting uit, maar nog steeds druipt de catchyness van beide nummers af. Ze nodigen uit tot een zomer vol zonnige festivalweides waarop er gezongen en gedanst wordt. Nummers als “Even Though” en “All I Got Is You” zijn dan weer schoolvoorbeelden van albumopvullers. Ze passen beide perfect in het geheel, maar springen er ook absoluut niet bovenuit, we krijgen simpelweg bedroompop à la Wallows voorgeschoteld.
Middenin het album werd titeltrack “Open Wide” geplaatst en eigenlijk kan deze misschien wel een beetje het bruine eendje van de bende genoemd worden. Het lied is alles behalve slecht, maar een dancetrack tussen een hoop indiepop liedjes is niet meteen wat je verwacht. Over veel variatie kan er niet gesproken worden, maar toch heerst er doorheen de volledige single een voorzichtige opbouw die interesse blijft wekken. Als opener van een liveset zou deze wel eens een heel grootse euforie kunnen creëren, de dansbenen zouden alvast vanaf het begin opgewarmd zijn. Ook “The Charm” heeft een uiterst unieke klank vergeleken met de rest van het album. Eighties synths en fonkelende gitaren vormen de zee waar frontman Elijah Hewsons zeemzoete stemgeluid in drijft. Smijt daar nog eens een dramatische opbouw naar een zwoele gitaarsolo bovenop en je bekomt één van de hoogtepunten van Open Wide.
Wie de rockende Inhaler bij het beluisteren van dit album al begon te missen, wordt naar het einde toe toch nog eens goed getrakteerd op puik gitaarwerk. “X-Ray” overweldigd ons met zijn bluesy gitaarriff om ons vervolgens nogmaals van onze sokken te blazen met zijn knaller van een refrein. Een mengeling van dromerigheid en coolness haalt het beste in de band naar boven. ‘Feels like heaven’ horen we Hewson zingen en dat is ook hoe wij ons voelen tijdens het beluisteren van dit nummer. Logischerwijs gebeurt meezingen na één luisterbeurt op automatische piloot. Als afsluiter opent “Little Things” met ruige gitaren die zelfs een heus grunge kantje met zich meedragen, al blijft het niet zo lang hangen. In de strofes wordt het popgehalte weer opgedreven, terwijl de refreinen ons blijven omver blazen met een muur van gitaren. Als kers op de taart wordt nog een laatste gitaarsolo op ons afgevuurd, zo beëindigen we het album toch nog in de typische stijl van Inhaler.
Op Open Wide krijgen we een nieuwe versie van Inhaler te horen, een versie die heel wat meer pop uitstraalt dan de indierock waardoor we ooit verliefd werden op de band. Heel wat fans zullen hier heus wel van smullen, hun grote catchyness zijn de Ieren overduidelijk nog niet verloren, maar we kunnen ons ook wel inbeelden dat vele fans eerder zullen teruggrijpen naar de eerste twee platen. Wij zijn nu vooral benieuwd hoe de livesets er in de toekomst zullen uitzien, hopelijk wordt er nog steeds voldoende ruimte gelaten om hier en daar een stevige gitaar te laten stralen.
Op vrijdag 9 mei staat Inhaler in de Lotto Arena.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “X-Ray”, ons favoriete nummer van Open Wide, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
