Yevgueni @ Ancienne Belgique (AB): Een gedroomd verjaardagsfeest

Zeven succesvolle studioalbums, waarvan drie met gouden platen, en alles bij elkaar rond de honderdduizend verkochte exemplaren. Vier MIA-nominaties. Eén Vlaamse Cultuurprijs voor Muziek. Ruim negen miljoen streams op de teller voor evergreen “Als Ze Lacht”. Een plek in de top vijftien van de fameuze Lage Landenlijst… Yevgueni heeft wel reden tot vieren. Gisteren was er zelfs nóg meer reden om te feesten, want toen bestond de band rond het stichtende trio Klaas Delrue, Geert Noppe en Maarten Van Mieghem exact vijfentwintig jaar. Op 9 februari 2000 won het drietal immers het Interfacultair Songfestival aan de KU Leuven. Vijf jaar later verscheen de debuutplaat Kannibaal en die lanceerde de band recht in het hart van muziekminnend Vlaanderen. Om zowel het jubileum van de groep als de verjaardag van de debuutplaat te vieren, leek er geen betere plaats dan de Brusselse Ancienne Belgique. En reken maar dat wij daarbij wilden zijn!

Eerder op de dag traden Delrue en co al op in de AB, zij het in een knussere setting: in het kader van Ketclub speelden ze een ingekorte set op lager volume, speciaal voor gezinnen met kinderen. Er was een wel heel democratisch tarief (amper 15 euro per volwassene, kinderen onder de twaalf zelfs gratis) en een gezellige indeling met tapijten waarop de kindjes zich vrolijk konden uitleven. Delrue liet zich van zijn liefste en kindvriendelijkste kant zien en bracht samen met de band bijzonder ontspannen al een proefversie van enkele hits. De korte set was op die manier de perfecte generale repetitie.

Omdat Yevgueni meer dan voldoende materiaal op zak heeft om een hele avond te vullen bleek een voorprogramma ‘s avonds niet langer nodig, en dus stapten Delrue en zijn bende klokslag 20 uur het podium op om Kannibaal af te trappen. Met de hits “Als ze lacht” en “Oud en versleten” helemaal vooraan bleek het een aftrap van jewelste te zijn. In opener ”Als ze lacht” zat de geluidsmix vanaf de eerste noten helemaal optimaal, en onder een brede glimlach van Delrue en z’n maten barstte de hele zaal vanaf de eerste zinnen mee in luid gezang. Het strakke basspel van Van Mieghem en de speelse gitaarriedeltjes van Patrick Steenaerts in “Oud en versleten” gaven de klassieker in Brussel nog in een extra potent jasje. De toon was meteen gezet voor een avond vol knappe uitvoeringen, grootste meezingmomenten en bovenal veel plezier (zowel op het podium als in de zaal).

Kannibaal werd in de reguliere volgorde gebracht, en dus kregen we vervolgens een beklijvende versie van “In deze stad” voorgeschoteld met Seraphine Stragier op cello en Jeroen Baert op viool. Zij zorgden in de uitgesponnen finale meteen voor knappe melodieën onder donderende drums van Yannick Declerck en sfeervolle backings van de bandleden. Yves Fernandez en Tom Verschoore vervoegden de groep vervolgens met hun blazers tijdens het geweldige “Alsof er niets gebeurde”. Dit door Geert Noppe geschreven nummer zorgde door het gloedvolle geluid en de loepzuivere mandolinemelodie voor echt kippenvel.

Je had het misschien al door, maar na amper een handvol nummers had Yevgueni al duidelijk gemaakt dat ze voor een heuse overwinningstocht zouden gaan in de AB. Niet enkel de uitstekende kwaliteit van de muziek droeg hiertoe bij, maar evengoed het enthousiasme van de bandleden zelf. Zo zette Delrue het springerige “Kannibaal” in gang door wild over het podium te lopen, hopend om zo een moshpit aan te wakkeren. “Mama ik wil papa” werd vol publieksmennerij gebracht als een turbowals en “Wat zal het zijn” kreeg naast warme begeleidende blazers ook een uitgesponnen finale die het publiek alweer vlotjes deed meezingen. Die grootse momenten stonden in schril contrast met de mooie ingetogen versie van “Robbie”, waarbij het originele drietal Delrue, Van Noppe en Van Mieghem alleen op het podium stond. Al is ‘alleen’ wat fout uitgedrukt, want de voltallige AB zong van A tot Z vol overgave mee.

De live-uitvoering van Kannibaal liet dus niemand op zijn honger zitten. En dan moest deel twee, het heuse ‘best of’-gedeelte, nog komen. Badend in blauw licht werd dit afgetrapt door “Het is niet veel”, een sfeervolle single uit Van hierboven die het meer moet hebben van soundscapes en gevoelsschepping dan van grootse meezingmomenten. Het bleek samen met “Adem” de perfecte brug naar het andere canvas waarop Yevgueni graag schildert: dat van sfeervolle luisterliedjes waarin minimale synths en atypische structuren de brug maken naar moderne indie in plaats van klassiek chanson. Wij en de rest van de AB smulden er in elk geval van als van zoete koek.

Het is moeilijk om hoogtepunten te noemen uit de rest van de show, net omdat Yevgueni de lat voortdurend helemaal bovenaan liet liggen. Er werd aangespoord tot luid scanderen tijdens “Aan de arbeid”, de lekkere baslijn van “Waar jij niet bent” liet iedereen vlotjes mee applaudisseren, terwijl het aan Yasmine opgedragen “Veel te mooie dag” in een bloedmooie, minimalistische versie nog eens de haartjes op de armen omhoog kreeg. De nieuwe single “Wat niemand kan” viel vervolgens allerminst uit de toon tussen de klassiekers, “Robbie II” werd voorzien van een knappe rockabilly-gitaarsolo en het uitstekende “Was er maar iemand” kreeg heerlijk gierende gitaarexplosies in de finale

Tijdens een heuse discoversie van de publiekslieveling “Nieuwe meisjes” konden de voetjes ten slotte nog een keer losgegooid worden en sprong iedereen met veel plezier in het rond. Dit liedje had alvast een geweldige afsluiter geweest, maar omdat je nu eenmaal maar een keer vijfentwintig jaar bestaat, kregen we toch nog een smakelijke bisronde voorgeschoteld. Na een strakke, aan Kiss-schatplichtige versie van “Manzijn” (compleet met een sit-down) kregen we van Delrue en zijn muzikale maten nog een heerlijk dessert: een ingetogen herwerking van “Als ze lacht”. Zo werd er zowel gestart als geëindigd met de grootste hit van de groep, zonder dat het aanvoelde als een herhaling.

Yevgueni ging voor de overwinning in de Brusselse Ancienne Belgique. Het jubileum van de band werd gevierd door een bloedmooie, integrale uitvoering van debuut Kannibaal en een bijzonder knappe ‘best of’-setlist. De band stond met veel enthousiasme op het podium en dit spelplezier sloeg van in het begin vlotjes over op de zaal. Zo was het niet alleen een feest voor de geliefde groep, maar evengoed voor de fans. Een verjaardag om niet snel te vergeten dus. Wij kijken al uit naar 9 februari 2050!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Twitter / Instagram

Setlist

Als ze lacht
Oud en versleten
In deze stad (cover van Suzanne Vega)
Alsof er niets gebeurde
Sara
Wat zal het zijn
Kannibaal
Gezellig
Mama ik wil papa
Robbie
Eenzaam met jou

Het is niet veel
Adem
Aan de arbeid
Alles waar ik nu wil zijn
Waar jij niet bent
Ze danst gewoon op straat
Veel te mooie dag
Wat niemand kan
Robbie II
Was er maar iemand
Nieuwe meisjes

Nooit naar nergens
Manzijn
Als ze lacht (herwerking)