© CPU – Frauke Cludts (archief)
Valt er tegenwoordig nog iets te verdienen met ASMR-video’s maken? Zo ja, dan kan Biig Piig een aardig centje bijverdienen, want ze is goed getraind in fluisteren in een microfoon. Tijdens haar hele set in Trix afgelopen avond ging haar stem zelden boven een bescheiden volume, wat omgekeerd evenredig was aan haar enthousiasme. Sinds Jess Smyth onder de naam Biig Piig startte in 2017, reeg ze de internethits aan elkaar met haar mix van alternatieve pop, r&b, rap en drum-’n-bass. Toch duurde het tot dit jaar voor ze haar debuutalbum 11:11 uitbracht, dat ze nu kwam voorstellen.
Twee meisjes van een jaar of twaalf, met hun net gekregen Biig Piig-shirts aan, profiteerden van de vrijwel lege Trix Club door er een dansje te oefenen. Wat later keken ze vanaf de rand van het podium toe hoe gala dragot haar expressieve performance neerzette, terwijl de zaal zich langzaam vulde. Ook in Botanique twee jaar geleden kreeg deze jonge Belgische zangeres de eer om voor Biig Piig te openen. Toen was het haar allereerste optreden met eigen muziek, maar nu in Trix had ze nog niets van haar onbevangenheid verloren. Ze voerde een toneeltje op met haar knuffelbeest, speelde piano zonder schoenen en maande haar moeder aan ‘niet zo dichtbij te filmen’. Ze zong met spectaculaire uithalen, over ambient soundscapes met donkere bassen. Het was jammer dat de piano slechts op één nummer live te horen was. Terwijl de hoofdact de ideale opwarmer zou blijken om te gaan feesten, maakte gala dragot eerder muziek om eenzaam thuis een ugly crying-sessie te houden. Haar requiem voor de bijen was al geslaagder dan het nummer over incompetente wereldleiders, maar we waarderen altijd artiesten die groots durven experimenteren.
Biig Piig kwam bijna letterlijk het podium opgevlogen, in een schattige bomberjacket en een al even wijde broek. Het vuur waarmee ze “4AM” inzette, bleef de hele set lang branden. Nochtans zit haar muziek qua sfeer ergens tussen op een zaterdagnacht uitgaan en de dag erna een beetje katerig luieren. Bij “Don’t Turn Around” gaf de zangeres het publiek de keuze: dansen of chillen, het mocht allebei. Net als zij, hadden de fans geen zin om stil te staan. Daar haalde Jess Smyth weer extra energie uit om haar clubmoves meer pit te geven. De twee ventilatoren die haar haren theatraal omhoog bliezen, brachten haar niet voldoende verkoeling, want na “Liahr” moest het jasje uit. Nu in een bikinitopje dook Biig Piig tussen de mensen om samen met hen op te springen bij het refrein van “Picking Up”. Toen ook de bassist kwam meedoen, was de ontlading compleet.
© CPU – Frauke Cludts (archief)
Die bassist-toetsenist gaf samen met de drummer meer karakter aan de muziek van Biig Piig, zodat ze niet alleen over vooropgenomen tracks hoefde te zingen. De muzikanten amuseerden zich even goed als de zangeres en zaten regelmatig zelf te dansen, voor zover hun instrumenten dat toelieten. De bassist bleek bij “Roses and Gold” ook met een saxofoon raad te weten. Noem ons basic, maar meer dan een saxofoon en Spaanse zang hebben wij niet nodig om het warm te krijgen. De blaassolo liep over in “Perdida”, waarbij nu ook de drummer mocht meedoen om er een coole, meer jazzy interpretatie aan te geven. Op verscheidene van de elektronisch gearrangeerde nummers, gaven de drums een nieuwe laag. De typische terughoudende zang van Smyth zat gelukkig goed in de mix, waardoor die nog steeds helder uit het geheel kwam.
Alsof het zo gepland was, nam Biig Piig tijdens “In the Dark” een selfie met de twee meisjes die voor de show hun danspasjes oefenden. Wuiven naar het publiek, met haar handen hartjes vormen, recht in de smartphonecamera zingen en dat allemaal met een kamerbrede glimlach: de zangeres was even innemend als een K-popster, maar dan bereikbaarder. Trix Club was gevuld met toegewijde fans, die haar liefdesbetuigingen toeriepen (en die de drummer als een lekker stuk beoordeelden, tot zijn gêne). De nummers van het recente album konden op evenveel bijval rekenen als de oudere, ook dankzij de vele afwisseling tussen nieuw en bekend materiaal.
De triphop van “Brighter Day” zweefde nog naar ons toe, daarna ging de intensiteit trapsgewijs omhoog. Het begon al op “Sunny” met Biig Piig die de limbo danste onder de hals van de basgitaar. Van de discopop op “Favourite Girl” ging het naar de garagebassen op “Decimal”. De piek werd bereikt bij “Switch”, waarbij de zangeres het publiek opdroeg om het tweede deel van het refrein voor zijn rekening te nemen. Het enthousiasme primeerde op de zangkwaliteit: haar zachte stem werd geroep. Na haar paardensprongen was Smyth nog niet op adem gekomen voor “Feels Right”, maar het deerde niet. Met “Kerosene” had ze het perfecte bisnummer voor het publiek om vlot de overstap te maken van Trix naar een van de vele feestjes later deze zaterdagnacht.
Biig Piig zong overwegend op fluistertoon, maar ingetogen werd het nooit. De nieuwe nummers van het debuutalbum 11:11 vermengde ze vlot met haar bekende singles, zonder het energiepeil te laten zakken. In de beperkte setting van de Trix Club kon de zangeres zich opladen aan de uitbundigheid van de fans, waardoor haar meisjesachtige enthousiasme meer gloed kreeg.
Setlist:
4AM
This Is What They Meant
Don’t Turn Around
Roses and Gold
Perdida
I Keep Losing Sleep
Shh
Liahr
Picking Up
In the Dark
Oh No
One Way Ticket
Brighter Day
Sunny
Favourite Girl
Decimal
Switch
Feels Right
Kerosene
