‘Veilig’ noemde Jasper Boogaard het vorige album van Nagasaki Swim, Everything Grows, in een interview. Een album dat precies twee jaar geleden uitkwam en waar wij langzaam door werden ingepakt. Dromerige Amerikaansachtige indiefolk waar Big Chief en War on Drugs nooit ver weg waren. Onder leiding van Boogaard werd Nagasaki Swim steeds meer een echte band. Op debuut album The Mirror opereerde de Rotterdammer nog voornamelijk solo, wat misschien ook lag aan de pandemie, op de opvolger uit 2023 ging hij werken met een vaste band. Veilig was het inderdaad, dus was het in de ontwikkeling van de band de juiste stap om van de gebaande paden af te gaan en op zoek te gaan naar wat kleur op de wangen.
Dat begint al op het eerste nummer van The View From Up There, dat voor Nagasaki Swimbegrippen stevig uit de startblokken schiet. Niet dat we een pets op de wangen krijgen, maar toch. Herkenbaar is de licht nasale stem van Boogaard die ons op melancholische wijze door het album zingt. Er is meer ruimte voor de toetsen van Kat Kalkman (Library Card) en een nieuwe ritmesectie doet de rest. Paul Dijkman mag op de drums wat meer het tempo bepalen dan voorheen gebeurde. Om het experiment wat meer toe te laten werd een producer van buiten gezocht, die in Mark Watter werd gevonden. Deze Amerikaan, die het in de woorden van Boogaard allemaal wat spannender moest maken, kende hij van het werk met Alex G. Deze muzikant kende Boogaard van een stage die hij ooit liep in The Headroom Stusio’s in Philadelphia. En zie daar, al bij de eerste opnames merkten zij dat er veel meer compressie, agressie, noem het pit in de nummers zat.
Toch heeft er geen aardverschuiving plaatsgevonden in het geluid van de band. Zo is “Tokyo, 7AM” een heerlijk origineel Nagasaki Swimnummer dat het werk van de band definieert. Met dien verstande dat het wordt opgepimpt met de saxofoon van Mart Boumans (Personal Trainer). Het instrumentale titelnummer raakt ons gek genoeg nog het meest. Piano en gitaar dansen daarop om elkaar heen. Op “Saving Up” is in de verte een vleugje MJ Lenderman te ontdekken. Deze Amerikaanse artiest was een grote inspiratiebron voor dit album. Een countryachtig gitaar geluid sleept het nummer vooruit.
Grootste inspiratiebron was de Nederlandse cameraman Robbie Müller, vooral bekend voor zijn werk met filmregisseur Wim Wenders. Müller stond bekend om zo veel mogelijk gebruik te maken van het natuurlijk aanwezige licht. Met name in nachtopnames kwamen zijn kwaliteiten tot uiting. Op “Picture” probeert de Rotterdamse band te klinken als zo’n bedrukkende nachtopname van Müller. Met autotune op de zang, in het outro, klinkt het daardoor wat ongemakkelijk, maar dat is juist de bedoeling.
Met The View From Up There heeft Nagasaki Swim een eerste stap gezet om het bandgeluid te veranderen. Ze zijn er nog niet, maar de koudwatervrees is er na dit album wel van af. Met een nieuwe producer en ritmesectie zit er op een natuurlijke wijze al meer pit in. Nu is het afwachten of de band zich langzaam in het koude water laat zakken of dat ze, elkaar stevig vasthoudend, in het diepe duiken. Wat ons betreft zijn ze daar zeker klaar voor.
Nagasaki Swim gaat het album voorstellen op 27 maart in Paradiso Amsterdam, 28 maart in Roodkapje Rotterdam, 29 maart in Vera Groningen, 2 april in Merleyn Nijmegen, 3 april in Altstad Eindhoven en 9 april in Kromme Haring Utrecht.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek “Picture”, ons favoriete nummer van The View From Up There, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
