Muzikale laatbloeier SJ Hoffman, het alias van Steven Borgerhoff, debuteerde in 2019 op 43-jarige leeftijd. Binnen zes jaar is hij getransformeerd van een oudere nieuwkomer tot een vaste waarde in het muzikale landschap. Na de wat sombere lockdownplaat Sweet Seclusion klinkt SJ Hoffman op Redeeming Grace lichter en luchtiger, gordijnen opzij en de ramen open. Met vaste producer Sam Pieter Janssens en een rits aan ervaren jazzmuzikanten dook hij de studio in.
Redeeming Grace bevat tien nummers waaronder een cover en twee liedjes die door hun lengte die kwalificatie nauwelijks verdienen. Borgerhoff laat, net als op eerdere albums, horen een prima songwriter te zijn. Het roept de vraag op wat de cover “Long Blue Light” van Leif Vollebek op de plaat doet. Het origineel en deze versie liggen immers in hetzelfde muzikale spectrum. SJ Hoffman voegt een aangename vrouwenstem toe en het nummer is zo prachtig dat je het niet vaak genoeg kunt horen, maar het gevaar ligt toch op de loer dat de cover straks het mooiste nummer van het album blijkt te zijn. Daar komt bij dat we eigenlijk nieuwsgieriger zijn naar de creaties van de band zelf.
“Little Love” en “Hold Your Heart” zijn prachtige liedjes met bescheiden piano-akkoorden en een heerlijke, direct herkenbare melodie als fundamenten. De nummers krijgen de ruimte om zich te ontwikkelen. Het stemgeluid, de melodieën en de muzikale omlijsting doen denken aan het lekker lome Pyjama Days van Bent van Looy. De toon is ontspannen en behaaglijk. “Glad We’ve Almost Made It” start met een glasheldere piano en twee stemmen die vanuit de gang lijken te zingen. Na een minuut maakt het nummer een nieuwe, bevrijdende start. ‘We’re going home,’ zingen de twee stemmen nu terug in de kamer. De wat verwarrende tekst doet daarbij niets af aan het nummer dat zich weldadig uitrolt. In “Same Old Storm” krijgen de muzikanten opnieuw alle ruimte wat resulteert in een frivool jazzfestijn. Tijdens een concert levert zoiets mogelijk een magisch moment op, maar op plaat begint het bij een tweede beluistering al te kriebelen als een wollen trui op een zomerdag.
De term Redeeming Grace hoort bij de zondagochtend. De pastoor belooft zijn gemeente vanaf de kansel wekelijks genade en verlossing. Die genade komt van God, verlost de mens van alle last en geeft vrede en nieuw leven. Zo. Ga er maar aan staan. Dat nieuwe leven, of de belofte ervan, komt keer op keer terug. SJ Hoffman meldt dat het album allerlei verschillende soorten relaties wil onderzoeken, die met vrienden, familie of een geliefde, maar als we goed luisteren, kunnen we ons maar lastig aan de gedachte onttrekken dat het een break-up-album is. Hoffman zingt over teruggaan in de tijd, bij niemand meer thuishoren, over de wens om opnieuw te beginnen en het verlangen om weer grond onder de voeten te hebben. ‘Where did we go wrong?’ vraagt hij zich af in “Wrong”. ‘This time is yours and mine. As the world falls down, try to touch the ground.’
Redeeming Grace is grotendeels een behaaglijk album. Er staan echt mooie liedjes op. Het is sympathiek dat de muzikanten de tijd en vrijheid krijgen om hun gang te gaan, maar dat gaat wel ten koste van de samenhang. Misschien is Borgerhoff wel een betere songwriter dan hij zelf denkt, niet elk nummer heeft zo’n ruime en vrije aankleding nodig. Iets meer beheersing had een nóg beter album opgeleverd.
Ontdek “Little Love”, ons favoriete nummer van Redeeming Grace in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
