Het ding met nieuwe bands of artiesten is dat er vaak nog wat mysterie rond hangt aangezien er nog niet veel over geweten is. Dat wordt nog eens versterkt als de muziek die die maakt (grotendeels) instrumentaal is, waardoor we ons nog wat vraagtekens rond Neo Eyes opwerpen. Toch zijn er al een aantal dingen die we weten over de muzikant en producer. Net als zijn zus Justine Bourgeus (nu gekend als Tsar B) leerde August ook op jonge leeftijd een strijkinstrument bespelen om later een liefde voor elektronische muziek te ontwikkelen. De twee werkten samen voor zijn debuutsingle, het aanstekelijke “Ye Ye Ye“, maar nu neemt hij ons solo mee naar de donkere krochten van een hyperrealistische muziekclub. Voor Fragments werkte Neo Eyes overigens samen met producer en muzikant Vik Hardy, die ook al samenwerkte met onder meer Tsar B, Tristan en Tamino.
Geïnspireerd door Jamie XX, Moderat en Floating Points en Franse filosoof Jean Baudrillard schotelt Neo Eyes ons op zijn eerste ep vier nummers voor, waar recente single “Midnight Cruise” de boel opent. Het voelt effectief ook aan als een nachtelijke autorit waarbij het invallend licht van de straatlantarens afwisselend voor korte donkere en lichte momenten zorgt. “Midnight Cruise” roept met andere woorden een gevoel op dat niet echt is, waardoor er kan worden gesproken van hyperrealiteit, een van dé begrippen van Baudrillard. Hij stelt dat de grens tussen wat echt is en wat niet vervaagd is door (overmatig) gebruik van media, technologie en cultuur met als schoolboekvoorbeelden Disneyland en reality televisie, die beiden als echt worden voorgesteld terwijl deze volledig door de mens worden geconstrueerd. Nu, Neo Eyes construeert uiteraard ook zijn muziek, maar roept er wel gevoelens mee op die echt zijn en dat is het belangrijkste. De achterliggende filosofie en inspiratie zijn weinig waard als het resultaat teleurstellend is en Neo Eyes stelt zeker niet teleur. Doorheen zijn ep komt hij met aanstekelijke nummers op de proppen die verschillende kanten van hem tonen.
Op “Attraction” wordt het tempo wat opgedreven, maar Neo Eyes heeft meer in de aanbieding dan dansbare beats. Tussendoor (en tegelijkertijd) zorgen wat soundscapes voor meer diepgang en een vorm van introspectie. Tussen het harde dansen, dat zichtbaar is voor iedereen, voelen we ook momenten waarin we in onszelf keren en ons bewust worden van een verlichtend gevoel dat uiteindelijk terug naar buiten keert in een bevrijdende escapade. Het daaropvolgende “Memory Lost” lijkt in sommige opzichten het tegenovergestelde daarvan. We worden met onze voeten op de grond gezet door een zachtere beat en meer prominente soundscapes en hierdoor voelt de muziek zwaar en tegelijk licht aan. Het weegt, alsof we iets meedragen doorheen de gelaagde muziek die bij nieuwe luisterbeurten meer details en geheimen blootstelt.
Slotsong “Here” laat zich kenmerken door een terug hoger tempo en de echo’s van vocals die als constante doorheen Fragments terugkeren. Het lied is naast de openingssong misschien het meest rechtuit en gaat lekker hard waardoor je eventjes alles kan losgooien terwijl die stem toch een bezwerend element toevoegt. Er wordt opnieuw een donkere clubsfeer neergezet terwijl er elementen van licht en bevrijding terug te vinden zijn in de muziek, zonder dat die sfeer er perse aanwezig is terwijl je de muziek luistert. Wij zitten tijdens het schrijven van dit artikel ook gewoon in onze gezellig verlichte living terwijl clubgevoelens worden opgeroepen en projecteren onze visie van de muziek op de lezer waardoor we zelf, net als de muziek, een realiteit creëren die eerder geconstrueerd is dan echt. Misschien beginnen we zelf ook te veel te filosoferen en moeten we dat aan Baudrillard overlaten terwijl we ons focussen op Fragments. Neo Eyes roept met die ep heel wat sferen en gevoelens op die fragmentarisch bij elkaar passen en onze interesse ten volste weten te trekken door de gelaagdheid ervan. Donkere beats, zachtere soundscapes en hypnotiserende vocals zijn de ingrediënten die Neo Eyes als rode draad gebruikt en op verschillende manieren met elkaar mixt om een boeiende en uiteenlopende doch samenhangende debuutep te maken.
Ontdek “Attraction”, ons favoriete nummer van Fragments, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
