jet van der steen @ Het Depot (Foyer): Vliegen door de straalstromen

Als jonge popzangeres duikt jet van der steen steeds vaker op in de Nederlandstalige popscene. Wat begon als een YouTube-avontuur en een deelname aan The Voice of Holland, groeide uit tot een veelbelovende muzikale carrière. Met haar sterke aanwezigheid op social media en haar eerlijke, toegankelijke uitstraling heeft ze al een trouwe fanbasis opgebouwd. Hoewel haar naam in België nog niet overal een belletje doet rinkelen, wint ze hier steeds meer terrein. Recent bracht Jet haar tweede ep uit, met singles als “Dans op het Mes” en “Adem In, Adem Uit”, die al regelmatig op de Nederlandse radio te horen zijn. Haar muziek balanceert moeiteloos tussen catchy, dansbare pop en rauwe, eerlijke teksten. Ze bewees al dat ze kan zingen, maar met haar eigen werk toont ze zich ook een sterke singer-songwriter die niet onderdoet voor haar collega’s in de Nederlandstalige popscene.

De vraag is nu: kan ze deze groei ook doortrekken naar België? Haar show in Het Depot in Leuven was haar tweede Belgische optreden ooit, na een eerste show in De Roma. Vanavond sloot ze haar Alles Komt, Alles Gaat-tour af en het was dé kans om te zien of het Belgische publiek haar net zo warm zou ontvangen als Nederland.

Voor Jet het podium betrad, was het de beurt aan Flora om het publiek op te warmen. Een onbekende naam voor velen in de zaal, maar ze had het zelfvertrouwen en de uitstraling van een popster in wording. Haar kniehoge laarzen, glittermicrofoon en losjes geknoopte stropdas riepen meteen een vergelijking op met Sabrina Carpenter. Ze opende sterk met een dansbaar, Engelstalig nummer in de lijn van Dua Lipa, en haar energie werkte aanstekelijk. Toch voelde haar optreden soms wat geforceerd.

Haar stijl leek op een mash-up van alles wat momenteel populair is in de popwereld – een vleugje Olivia Rodrigo met gesproken, passief-agressieve verzen, de beats van een clubhit en de attitude van een internationale popster. Maar wat écht haar eigen stempel was, bleef wat onduidelijk. Een iets te aanwezige backingtrack haalde de spontaniteit uit haar zang en haar sensuele danspassen werden na een paar nummers wat voorspelbaar. “Don’t Test Me”, een nummer over intimidatie in de metro, leek een persoonlijker moment te beloven, maar de emotionele connectie bleef vlak. Pas bij haar laatste, ingetogen nummer viel alles op zijn plek: zonder opsmuk, met een krachtige uithaal, wist ze eindelijk oprecht te raken. Flora heeft potentieel, maar mist nog een duidelijke eigen identiteit.

Toen de lichten doofden en Jet met haar band het podium betrad, voelden we meteen het verschil. De foyer was goed gevuld – niet uitverkocht, maar zeker druk. Op de eerste rij stonden fans met merch en telefoons in de aanslag, terwijl de rest van het publiek nieuwsgierig afwachtte of deze Nederlandse opkomende ster ook in België kon overtuigen. De sfeer was die van een intiem clubconcert, maar met een energie die deed vermoeden dat Jet in de toekomst moeiteloos grotere zalen zou kunnen vullen.

Jet begon zonder omwegen met “Lucifer”, een nummer dat live nog meer pit had dan op de plaat. Vanaf de eerste seconde was duidelijk: dit werd geen ingehouden showcase, maar een volwaardige liveshow. De band klonk strak, de sound was helder en energiek. “Verlaten Terrein” volgde meteen daarna en bewees zich als een publieksfavoriet: de eerste rijen zongen het refrein moeiteloos mee. Jet wist het publiek op een spontane en charmante manier te bespelen. Ze vertelde enthousiast hoe blij ze was om terug in België te zijn en gooide er een anekdote in over hoe ze deze tour beleefde. Die interactie werkte: de sfeer werd meteen losser en persoonlijker.

Na een krachtige start schakelde Jet moeiteloos over naar het ingetogen “Ik Bouw een Huis”. De zaal werd stiller, de aandacht verscherpte – dit was Jet op haar puurst. Hoewel ze in het begin nog een zweem van zenuwen had, groeide ze per nummer in haar optreden. Haar stem werd steviger en haar connectie met het publiek hechter. Hoogtepunten waren er genoeg. “Versie van Jou” werd live nog intenser dankzij een onverwachte gitaarsolo halverwege en de hele set kreeg een extra ruwe energie door de dynamiek van de liveband. Waar sommige artiesten live energie inboeten, leek Jet juist meer te geven! Haar muziek kreeg live een extra laag en haar band bracht een strak, vol geluid.

Jet wist haar publiek op een natuurlijke manier mee te nemen. Ze pikte speels in op reacties uit de zaal en maakte contact met haar die-hard fans op de eerste rij. Dat is de Jet die we kennen van haar YouTube-covers: laagdrempelig, oprecht en met een voelbare passie voor muziek. Een van de spannendste momenten van de avond was zonder twijfel de livepremière van drie nieuwe nummers, waaronder “Neem het dan terug”. ‘Op één voorwaarde,’ lachte Jet, ‘jullie moeten meespringen!’ En dat gebeurde – voor een nummer dat nog niemand kende, werd het verrassend goed ontvangen.

Het meest aangrijpende moment was zonder twijfel “Twee April”, waarin Jet haar verjaardag en het verlies van haar moeder samenbracht. Haar stem trilde even toen ze vertelde over de betekenis van het nummer. De band speelde ingehouden, het publiek was muisstil. Dit was zo’n moment waarop muziek méér werd dan alleen een optreden – het was een gedeelde ervaring, een emotioneel persoonlijk verhaal dat live opnieuw tot leven kwam.

Daarna volgde nog een intiem akoestisch nummer, geschreven in een voicememo en nooit eerder live gespeeld. ‘Dit is nog een experiment,’ glimlachte ze, waarna ze het publiek volledig in haar wereld trok. Toen ze zichzelf op gitaar verspeelde, brak ze de spanning met een lach: ‘Dit ging dus wél mis.’ Het maakte haar alleen maar menselijker en versterkte de band met haar publiek.

Na deze emotionele momenten was het tijd om de energie terug op te bouwen. Met “Dans op het Mes” en “Adem In, Adem Uit” zette Jet een laatste keer het gaspedaal in. Vooral die laatste sloeg in als een bom: een opzwepende opbouw, spanning die zich ophoopte en een knallende climax. De band genoot zichtbaar van deze laatste nummers, en de zaal ging volledig mee. Een welverdiend oorverdovend applaus en gejuich volgde, en Jet liet weten dat dit niet haar laatste keer in België was. Ze bedankte haar band en het publiek en hintte naar Belgische festivaloptredens deze zomer én een nieuwe single. ‘I will be back’, klonk het veelbelovend. Als het niet dit jaar is, dan volgend jaar ongetwijfeld. Eén ding is zeker: jet van der steen heeft haar eerste Belgische hoofdstuk met succes geschreven.

jet van der steen heeft iets bijzonders: een oprechte connectie met haar publiek. Haar combinatie van persoonlijke teksten, een sterke liveband en een authentieke uitstraling maakt haar een unieke stem in de Nederlandstalige pop. De energie was hoog, de muziek onmiskenbaar sterk en de opkomst veelbelovend. Als België haar talent oppikt zoals Nederland dat al heeft gedaan, dan is dit pas het begin. Jet past moeiteloos in het rijtje van Froukje, Maan en Pommelien Thijs – met haar eigen, herkenbare touch. Als we op dit optreden mogen afgaan, zullen we nog veel van haar horen. België is gewaarschuwd: jet van der steen is onderweg.

Setlist:

Lucifer
Verlaten Terrein
Ik Bouw Een Huis
Terwijl Je Me Aankijkt
Versie Van Jou
Neem Het Dan Terug
De Lift
Niets Mis
Onbekend
Vergeef Me
Twee April
Antwoord
Uitzichtloos
Rondjes
Dans Op Het Mes
Binnenboord
Adem In, Adem Uit